|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <onlyinclude> | | <onlyinclude> |
| [[پرونده:110014.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حسن حسن‌زاده آملی]]]] | | [[پرونده:110014.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حسن حسن‌زاده آملی]]]] |
| آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی (متولد ۱۳۰۷ش روستای ایرای لاریجان از توابع شهرستان [[آمل]]، متوفای ۱۴۰۰ش آمل)، تحصیلات مقدماتی حوزوی خود را در سال ۱۳۲۳ش در محضر اساتیدی همچون "محمد غروی"، "عزیزالله طبرسی"، "احمد اعتمادی"، "عبدالله اشراقی"، "ابوالقاسم رجائی"، "میرزا ابوالقاسم فرسی" و دیگران آموخت. | | آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی (متولد ۱۳۰۷ش آمل، متوفای ۱۴۰۰ش آمل)، مشهور به علامه حسن‌زاده، فیلسوف متأله، فقیه، عارف، منجم و مدرس حوزه علمیه، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: [[علامه طباطبایی]]، [[مهدی الهی قمشه‌ای]]، [[علامه شعرانی]]، [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]]، [[محمد تقی آملی]] و میرزا [[احمد آشتیانی"]] به اتمام رساند. |
|
| |
|
| علامه حسن‌زاده در ۲۲ سالگی، در شهریور ۱۳۲۹ش برای ادامه تحصیل، وارد تهران شد و در کلاس‌های "سید احمد لواسانی"، "علامه شعرانی"، "آیت‌الله سیدابوالحسن رفیعی قزوینی"، "[[آیت‌الله]] [[محمدتقی آملی]]"، "محمد حسین فاضل تونی" و "[[میرزا احمد آشتیانی]]" شرکت کرد. ایشان در روز [[دوشنبه]] ۲۵ جمادى‌الاول سال ۱۳۸۳ق برابر با ۲۲ [[مهر]] ۱۳۴۲ش به قم عزيمت نمود و مدت ۱۷ سال در دروس [[علامه طباطبایی]] و برادرِ علامه، "سید محمدحسن الهی" حاضر شد، ایشان از این دوره به [[نیکی]] یاد کرده و بخش‌هایی از [[تأثیرپذیری اخلاقی]] را به این دوره نسبت داده است. استاد دیگر او "سید مهدی قاضی طباطبایی"، فرزند "سید علی قاضی" بود که در [[علوم]] غریبه و [[حکمت]] و [[عرفان]]، شهره بود.
| | او علاوه بر تدریس دروس حوزوی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «الاصول الحکمیه»، «مفاتیح الأسرار لسلّاک الاسفار»، «عرفان و حکمت متعالیه»، «الهی نامه»، «رساله جعل»، «رساله لقاءالله»، «رساله إنه الحق»برخی از این آثار است. |
|
| |
|
| او علاوه بر تدریس دروس حوزوی مانند: ۱۴ دوره شرح منظومه، ۴ دوره اشارات، یک دوره اسفار اربعه و ۴ دوره شرح فصوص قیصری، شرح تمهید و مصباح الانس و تدریس حدود ۱۷ سال دروس ریاضیات، هیأت، وقت و [[قبله]]، تاکنون چندین جلد کتاب در زمینه‌های فقه، فلسفه، اخلاق، عرفان، حکمت دینی، کلام، حدیث و رجال، تفسیر قرآن، ریاضیات و نجوم، ادبیات عربی و فارسی، علوم طبیعی، طب قدیم، علوم غریبه و باطنی به رشته تحریر درآورده است. برخی از تالیفات ایشان عبارت است از: کلمه علیا در توقیفیت [[اسماء]]؛ [[خیر]] الاثر در رد [[جبر]] و [[قدر]]؛ [[انسان]] و [[قرآن]]؛ حول الرؤیه؛ رساله [[امامت]]؛ دروس [[اتحاد]] [[عاقل]] به معقول؛ [[نور]] [[علی]] نور در [[ذکر]] و [[ذاکر]] و مذکور؛ [[لقاءالله]]؛ انسان در [[عرف]] [[عرفان]]؛ [[انسان کامل]] در [[نهج‌البلاغه]]؛ الالهیات من کتاب الشفاء؛ [[نهج الولایه]] در [[شناخت امام زمان]]{{ع}}؛ صد کلمه در [[معرفت نفس]]؛ [[نصوص]] الحکم بر [[فصوص الحکم]]؛ [[الهی]] [[نامه]] و... .
| |
| </onlyinclude> | | </onlyinclude> |
| ==جستارهای وابسته== | | ==جستارهای وابسته== |
