انحراف: تفاوت میان نسخه‌ها

[[کجی]] و انحراف وقتی بروز می‌نماید که [[انسان]] نسبت به [[راه مستقیم]] زاویه پیدا کند و از آن به [[راه]] دیگر مایل شود. واژه‌هایی همچون زَیغ و میل معادل این مفهوم در [[فرهنگ اسلامی]] است. [[قرآن]] در مورد کسانی که با سوءنیّت و بدون [[شایستگی]] سراغ [[آیات]] [[متشابه]] قرآن می‌روند می‌گوید: {{متن قرآن|فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ...}}<ref>«اما آنهایی که در دل کژی دارند، از سر آشوب و تأویل جویی، از آیات متشابه آن، پیروی می‌کنند» سوره آل عمران، آیه ۷.</ref>

یکی از [[وظایف]] [[ائمه]] {{ع}} جلوگیری از انحراف در [[امت اسلامی]] است. [[قرآن کریم]] شاهدی بر این مدعاست که حتی در [[دوران حضور]] [[پیشوایان]] [[دین]]، انحرافاتی میان [[پیروان]] آنها رخ داده است. [[شیعیان]] نیز از این پدیده مستثنا نبوده و نیستند؛ به ویژه آنکه [[مقامات]] والای [[علمی]] و [[معنوی]] ائمه اطهار{{عم}} و بروز و نمود [[کرامات]] و آگاهی‌های [[غیبی]] ایشان برای برخی شیعیان سنگین بود و هرگونه انحراف از مسیر [[حق]] را محتمل می‌ساخت. نتیجه این مقدمات، بروز اندیشه‌های [[انحرافی]] برای برخی شیعیان در [[مسائل اعتقادی]] بود که واکنش جدی پیشوایان [[تشیع]] را به دنبال داشت.