جنگ احد در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس تاکتیک نظامی [[پیامبر]]، گردان رزمی [[عبدالله بن جبیر]] [[مسئولیت]] [[حفاظت]] از دره‌های عینین را به عهده داشت که تنها راه [[نفوذ]] [[دشمن]] بود. هنگامی که دشمن [[شکست]] خورد و عقب‌نشینی کرد [[مسلمانان]] به جمع‌آوری غنایم پرداختند. بخشی از نیروهای مستقر در دره‌های عینین که از بلندی [[پیروزی]] سپاهیان اسلام را نظاره می‌کردند به [[طمع]] جمع‌آوری غنایم، با [[تخلف از دستور پیامبر]]، گلوگاه را ترک کردند. نیروی سواره [[خالد بن ولید]] براساس اطلاعاتی که از منطقه استقرار آنان داشت، [[حمله]] را آغاز کرد. عده کمی چون عبدالله بن جبیر - که در محل مستقر بودند - به [[دفاع]] پرداختند، لیکن نتوانستند در برابر این نیروی [[قوی]] و کارآزموده [[مقاومت]] کنند. پس از آن، این نیروها از پشت به [[سپاه اسلام]] حمله نموده و آنان را محاصره کردند و با [[قدرت]] بسیار به سپاهیان اسلام حمله‌ور شدند<ref>احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۷.</ref>. در اثر این [[یورش]]، [[سپاه]] فراری [[قریش]] نیز به میدان برگشت و این در حالی بود که [[نظام]] [[لشکر]] مسلمانان از هم گسیخته بود و از دو سو مورد [[هجوم]] غافلگیرانه قرار گرفتند. در این حالت سپاه اسلام تقریباً به سه دسته مجزا تقسیم شدند: