قاسم بن محمد بن جعفر طیار: تفاوت میان نسخهها
←مقدمه
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
و [[امام حسین]]{{ع}} دختر [[عبدالله بن جعفر]]، یعنی دختر عموی خود به نام [[ام کلثوم]] صغری را به تزویج او درآورد. و قاسم با همسرش ام کلثوم به همراه [[اباعبدالله الحسین]] به [[کربلا]] آمد، و در [[روز عاشورا]] پس از [[شهادت]] [[عون بن جعفر]] از [[امام]]{{ع}} اجازه میدان گرفت و رهسپار [[نبرد]] با [[دشمن]] شد. وی پس از کشتن شماری از [[دشمنان]] و برداشتن زخمهای زیادی، در گیر و دار [[جنگ]] به شهادت رسید. | و [[امام حسین]]{{ع}} دختر [[عبدالله بن جعفر]]، یعنی دختر عموی خود به نام [[ام کلثوم]] صغری را به تزویج او درآورد. و قاسم با همسرش ام کلثوم به همراه [[اباعبدالله الحسین]] به [[کربلا]] آمد، و در [[روز عاشورا]] پس از [[شهادت]] [[عون بن جعفر]] از [[امام]]{{ع}} اجازه میدان گرفت و رهسپار [[نبرد]] با [[دشمن]] شد. وی پس از کشتن شماری از [[دشمنان]] و برداشتن زخمهای زیادی، در گیر و دار [[جنگ]] به شهادت رسید. | ||
البته برخی از [[مورخان]] نوشتهاند: این که قاسم فرزند محمد بن جعفر با همسرش به کربلا آمده، [[سند]] ندارد و شهادت چنین شخصیتی در [[واقعه عاشورا]] صحیح نیست زیرا تنها نام دو یا سه پسر از [[عبدالله | البته برخی از [[مورخان]] نوشتهاند: این که قاسم فرزند محمد بن جعفر با همسرش به کربلا آمده، [[سند]] ندارد و شهادت چنین شخصیتی در [[واقعه عاشورا]] صحیح نیست زیرا تنها نام دو یا سه پسر از [[عبدالله جعفر]] که در [[واقعه کربلا]] [[شهید]] شدند به ثبت رسیده است و آن پسران عبارتند از: «[[عون]]، [[محمد]] و عبیدالله»، اما [[فرزندی]] از [[محمد]] پسر [[جعفر طیار]] به نام قاسم ثبت نشده است<ref>قاموس الرجال، ج۸، ص۴۹۱.</ref>. | ||
در مجموع سند محکمی برای شهادت این [[عزیز]] در کتابهای [[تاریخی]] نیامده است.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظمزاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۲۴۷-۲۴۸.</ref> | در مجموع سند محکمی برای شهادت این [[عزیز]] در کتابهای [[تاریخی]] نیامده است.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظمزاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۲۴۷-۲۴۸.</ref> |