توبه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
خنجر گناه، [[چشم]] دل را [[کور]] می‌کند و این کوردلی، به [[ناپاکی]] [[جسم]] و [[روح]] می‌انجامد، چنان که [[پیامبر]] فرمود: {{متن حدیث|إِذَا خَبُثَ الْقَلْبُ خَبُثَ الْجَسَدُ}}؛ «هرگاه دل آدمی [[ناپاک]] شد، جسم نیز ناپاک می‌شود»<ref>بحارالانوار، ج۶۷، ص۵۱.</ref><ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|نگین رسالت]] ص ۱۶.</ref> | خنجر گناه، [[چشم]] دل را [[کور]] می‌کند و این کوردلی، به [[ناپاکی]] [[جسم]] و [[روح]] می‌انجامد، چنان که [[پیامبر]] فرمود: {{متن حدیث|إِذَا خَبُثَ الْقَلْبُ خَبُثَ الْجَسَدُ}}؛ «هرگاه دل آدمی [[ناپاک]] شد، جسم نیز ناپاک می‌شود»<ref>بحارالانوار، ج۶۷، ص۵۱.</ref><ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|نگین رسالت]] ص ۱۶.</ref> | ||
==[[توبه]]== | |||
«[[رسول خدا]]{{صل}} در آخرین خطبه‌ای که برای [[مردم]] خواند و [[موعظه]] فرمود، بحثی راجع به توبه و بازگشت [[بنده]] از [[معصیت]] و [[گناه]] کرد و فرمود: «هر کس یک سال قبل از مردنش توبه کند، [[خداوند]] توبه او را می‌پذیرد». بعد فرمود: «یک سال زیاد است و در کمتر از یک سال هم ممکن است. اگر در یک ماه قبل از مردنش توبه کند، خداوند توبه او را پذیرد». باز فرمود: «یک ماه هم زیاد است و در کمتر از یک ماه هم ممکن است. اگر کسی یک [[روز]] قبل از مردنش توبه کند، خداوند توبه او را می‌پذیرد». باز فرمود: «یک روز هم زیاد است و در کمتر از یک روز هم ممکن است. اگر کسی در یک [[ساعت]] قبل از مردنش توبه کند، خداوند توبه او را می‌پذیرد». باز فرمود: «یک ساعت باز هم زیاد است و در کمتر از یک ساعت هم ممکن است». در این وقت فرمود: «اگر کسی یک لحظه قبل از مردنش [[توفیق]] توبه پیدا کند، خداوند توبه او را می‌پذیرد»<ref>مرتضی مطهری، حکمت‌ها و اندرزها، ص۷۹.</ref>. | |||
توبه، [[رجوع]] و بازگشت [[واقعی]] بنده به سوی خداوند است و البته ممکن نیست که بنده‌ای واقعاً و حقیقتاً راه کج را که می‌رفته است، رها کند و به سوی [[راه راست]] و مستقیم باز گردد و از عمق [[باطن]] و [[روح]] خود به سوی خداوند بیاید - نه فقط به دلیل [[اجبار]] و [[اضطرار]] - و خداوند او را در جوار [[رحمت]] خود نپذیرد. آن چیزی که رکن و اساس توبه را تشکیل می‌دهد، [[ندامت]] و [[پشیمانی]] از کار بد و [[تصمیم]] به [[ترک گناه]] است. | |||
توبه در دو موقف و دو موطن پذیرفته نمی‌شود. یکی در همین [[دنیا]] آن گاه که [[کیفر]] رسیده باشد. در [[حقیقت]]، حالتی که [[انسان]] در این وقت به خود می‌گیرد، صورت توبه دارد، ولی [[حقیقت توبه]] ندارد. در [[سوره]] [[مبارکه]] [[مؤمن]] [[آیه]] ۸۵ درباره بعضی از [[اقوام]] گذشته که دچار [[عقوبت الهی]] شدند، می‌فرماید: «همین که عقوبت‌های سخت را دیدند، اظهار داشتند که به خدای یگانه [[ایمان]] آورده‌ایم و تمام آن چیزهایی را که [[شریک خداوند]] ساخته بودیم، به دور ریختیم، ولی چنین [[توبه]] و [[ایمانی]] که بعد از [[مشاهده]] [[عقوبت]] سخت پیدا شود، هرگز به حال آنها سود نخواهد بخشید. این سنتی است از [[خداوند]] که همیشه بوده است و [[کافران]] در این موطن و موقف زیان کرده‌اند». | |||
موقف دوم که توبه پذیرفته نمی‌شود، [[جهان آخرت]] است. همین که [[آدمی]] به آن [[جهان]] رفت، دیگر توبه و [[پشیمانی]] سودی ندارد، نه تنها بدان جهت که در آنجا آدمی [[کیفر]] را حاضر و مشهود می‌بیند، بلکه بدان جهت که در آنجا دیگر عمل و [[تغییر]] [[تصمیم]] و حرکت و [[تکامل]] معنا ندارد. هر کس در آنجا به هرحالت و با هر درجه و هر [[مقام]] که رفت، برای همیشه در همان حالت باقی است و نمی‌تواند در خودش تغییر ایجاد کند. در آنجا هم توبه و انصراف [[واقعی]] پیدا نمی‌شود، نه اینکه انصراف واقعی پیدا می‌شود و مورد قبول واقع نمی‌گردد»<ref>مرتضی مطهری، حکمت‌ها و اندرزها، ص۷۹-۸۳.</ref>.<ref>[[حسن اردشیری لاجیمی|اردشیری لاجیمی، حسن]]، [[سیره نبوی از نگاه استاد مطهری (کتاب)|سیره نبوی از نگاه استاد مطهری]] ص ۵۷.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۲۳: | خط ۳۲: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1379752.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|'''نگین رسالت''']] | # [[پرونده:1379752.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|'''نگین رسالت''']] | ||
# [[پرونده:1379758.jpg|22px]] [[حسن اردشیری لاجیمی|اردشیری لاجیمی، حسن]]، [[سیره نبوی از نگاه استاد مطهری (کتاب)|'''سیره نبوی از نگاه استاد مطهری''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||