خاندان نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها

از خاندان‌های معروف [[بغداد]] و ایرانی‌نژاد بودند. آنان با پذیرش [[اسلام]]، به دربار [[عباسیان]] راه یافتند و از راه نشر [[علوم]] و [[حکمت]]، خدمات شایانی کردند. بسیاری از افراد این [[خاندان]] در [[دستگاه خلافت]]، [[مناصب]] [[اداری]] و دیوانی داشتند و چند تن به [[وزارت]] رسیدند. [[حسین بن روح]] ([[نائب خاص]] [[حضرت]]) خود از این خاندان بود. [[حسن بن موسی نوبختی]] (متوفی ٣١٠ق) [[متکلم]] و [[فیلسوف]] برجسته [[شیعه]]، [[ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی]] (متوفی ٣١١ق) [[متکلّم]] مبرّز بغداد، و [[ابو اسحاق ابراهیم بن نوبخت]] از این خاندان بودند<ref>نشریه موعود، ش ۳۳، ص۶۴.</ref>.

دعوی [[حسین بن منصور حلاج]] در خصوص [[بابیت]] و اظهار [[رأی]] مخصوص او در باب شمار [[ائمه]]، در [[حکم]] [[اعلان]] [[خصومت]] صریح با [[خاندان نوبختی]] بود؛ زیرا یک تن از آنان، یعنی [[ابوالقاسم حسین بن روح]] از سال ٣٠٥ [[مقام]] [[وکالت]] و بابیت [[امام غائب]]{{ع}} را داشت و یک تن دیگر از آن [[خانواده]] هم که [[ابو سهل اسماعیل بن علی]] باشد، در [[تاریخ]] [[شورش]] [[حلاج]]، [[رئیس]] [[امامیه]] در بغداد شمرده می‌شد<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص۱۴۵.</ref>. نیز «خاندان نوبختی» عنوان کتابی است که «[[اقبال]] آشتیانی» نوشته و به تفصیل به شخصیت‌های برجسته و موقعیت این خاندان پرداخته است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۸۹.</ref>.