نیابت خاص امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
هریک از [[نواب خاص امام]]{{ع}} در عصر [[غیبت صغری]]، یا با نصّ خود [[امام]] و یا تصریح [[نایب خاص]] پیشین او [[منصوب]] شده‌اند. در عصر [[غیبت کبری]]، حصول این سه طریق بعید است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۸.</ref>. | هریک از [[نواب خاص امام]]{{ع}} در عصر [[غیبت صغری]]، یا با نصّ خود [[امام]] و یا تصریح [[نایب خاص]] پیشین او [[منصوب]] شده‌اند. در عصر [[غیبت کبری]]، حصول این سه طریق بعید است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۸.</ref>. | ||
==نواب خاص== | |||
نواب خاص امام زمان {{ع}} چهار نفر بودند که شرح حال مختصر آنها عبارت است از: | |||
===عثمان بن سعید عمری سمان=== | |||
{{اصلی|عثمان بن سعید عمری}} | |||
عثمان بن سعید عمری، نخستین [[نایب خاص حضرت مهدی]]{{ع}} بود. وی از [[یاران]] و [[شاگردان]] مورد [[اطمینان]] [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} بود. موقعیت ممتاز او سبب شد که [[وکلا]] ادعای او درباره [[وکالت از طرف امام زمان]]{{ع}} را بپذیرند، بدون اینکه او را مورد سؤال قرار داده و [[معجزه]] یا حجتی از وی بخواهند. از مهمترین ویژگی‌های عثمان بن سعید، مورد اطمینان بودن نزد سه امام [[معصوم]]{{عم}}؛ حضور در [[مراسم ولادت امام مهدی]]{{ع}}؛ [[منصوب]] شدن به [[نیابت حضرت مهدی]]{{ع}} و... را می‌توان نام برد. او پیش از [[سال ۲۶۷ ق]] درگذشت و در طرف غربی [[بغداد]] در خیابان «میدان» مدفون گشت<ref>[[سید محمد کاظم قزوینی|قزوینی، سید محمد کاظم]]، [[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]، ص۱۵۹-۱۶۴؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۳۰۴ ـ ۳۰۶؛ [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۲۱۶؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۸۱؛ [[رحیم لطیفی|لطیفی، رحیم]]، [[پرسمان نیابت (کتاب)|پرسمان نیابت]]، ص۲۳۰-۲۳۷؛ [[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص۱۱۰ - ۱۱۱.</ref>. | |||
===ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری=== | |||
{{اصلی|محمد بن عثمان بن سعید عمری}} | |||
دومین [[نایب]] از [[نواب چهارگانه امام مهدی]]{{ع}}، محمد بن عثمان است. [[کنیه]] او «ابو جعفر» و القابش: «عمری»، «اسدی» و «کوفی» است. وی از سوی [[امام عسکری]]{{ع}} به [[نیابت امام غایب]] معرفی شده بود. در [[زمان]] او [[مدعیان نیابت]] زیاد شدند، اما محمد بن عثمان با [[تکذیب]] و [[رسوا]] نمودن آنها و اثبات نیابت خود، جلوی آنها را گرفت. مدت نیابت نایب دوم حدود چهل سال به طول انجامید؛ از اینرو توانست مسایل [[فقهی]]، [[کلامی]]، [[اجتماعی]] و... بیشتری از [[حضرت مهدی]]{{ع}} پرسیده، پاسخها را در اختیار [[مردم]] قرار دهد. او در [[سال ۳۰۵ ق]]، در آخر [[ماه جمادی الاولی]] درگذشت و کنار [[قبر]] مادرش، بر سر راه [[کوفه]] در محلی که خانهاش آنجا بود [[دفن]] شد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۳۸۱ ـ ۳۸۳؛ [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۲۱۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۲۰.</ref>. | |||
===ابوالقاسم حسین بن روح=== | |||
{{اصلی|حسین بن روح نوبختی}} | |||
حسین بن روح نوبختی، سومین [[نایب خاص حضرت مهدی]]{{ع}}، [[محدث]]، [[فقیه]] و [[متکلم شیعی]] [[ایرانی]]، است. او در سالهای ۳۰۵ ـ ۳۲۶ ق به مدت ۲۱ سال [[نایب امام زمان]]{{ع}} و واسطه بین حضرت مهدی{{ع}} و [[شیعیان]] بود. وی در [[ماه شعبان]] [[سال ۳۲۶ق]] [[وفات]] و در [[بغداد]] دفن شد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۳۸۱ ـ ۳۸۳؛ [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۲۱۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۲۰.</ref>. | |||
===ابوالحسن علی بن محمد سمری=== | |||
{{اصلی|علی بن محمد سمری}} | |||
ابو الحسن علی بن محمد سمری، چهارمین و [[آخرین سفیر امام مهدی]]{{ع}} است. نیابت او از طرف [[امام زمان]]{{ع}} به سفارش «حسین بن روح» صورت گرفت. سمری، [[فرصت]] زیادی برای فعالیت نداشت؛ به همین دلیل، مانند نایبهای پیش از خود، نتوانست فعالیتهای گستردهای انجام دهد. شش [[روز]] پیش از [[رحلت]] او، توقیعی از سوی امام مهدی{{ع}} به دستش رسید که [[مرگ]] وی را [[پیشگویی]] و [[زمان مرگ]] را نیز تعیین کرده بود. متن این [[توقیع شریف]]، نمایان‌گر [[پایان غیبت صغری]] و [[آغاز غیبت کبری]] و [[نیابت عام]] است. مدّت [[نیابت امام زمان|نیابت]] او سه سال به طول کشید و در [[نیمه شعبان]] [[سال 329ق]] درگذشت و [[قبر]] او در [[بغداد]] است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۳۱۱؛ [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۲۱۷-۲۱۸؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۰۴.</ref>. | |||
==ویژگی‌های [[نایبان خاص]]== | ==ویژگی‌های [[نایبان خاص]]== | ||