اعلام برائت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

«[[اذان]]» به معنای اعلام و [[اعلان]] است<ref>تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۵۲.</ref>. واژه «اذان» بیان کننده اعلام رسمی و علنی توأم با فریاد است همانگونه که شعارهای اصیل [[توحیدی]] با عنوان «اذان» نامیده شده است<ref>تفسیر فی ظلال القرآن، ج۱۱، ص۳۴؛ تفسیرالمیزان، ج۹، ص۴۸.</ref>. از انتساب اذان به [[خدا]] و رسولش چنین [[استنباط]] می‌شود که اذان برائت یک [[حکم اعتقادی]] صرف و یا یک [[فرمان]] اجرایی [[رسول خدا]]{{صل}} نیست، این اصلی دو بُعدی است که هم به عنوان یک اصل ثابت [[اعتقادی]] به خدا منسوب بوده و هم به عنوان یک [[حکم]] [[شریعت]] و یک [[شعار]] اجرایی به [[پیامبر]]{{صل}} مربوط می‌شود و جنبه توحیدی و بُعد شریعتی آن قابل تفکیک نیستند. اذان برائت از آن چنان اهمیتی برخوردار است که باید در [[روز]] [[حج]] و در لابلای [[مراسم]] آن انجام شود و به [[مناسک]] حج [[روح]] [[برائت از مشرکان]] بدمد و بُعد تبرّایی [[توحید]] را کامل کند.

به نظر می‌رسد که [[اعلان]] [[جنگ]] صریحاً در [[آیه]] پنجم به صورت: {{متن قرآن|فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ}}<ref>«و چون ماه‌های حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.</ref> آمده و [[اعلان برائت]] در واقع نوعی [[جنگ سرد]] است که برای تقویت نیروهای خودی و تهدید و [[تضعیف]] [[روحیه]] [[دشمن]] به کار گرفته می‌شود و در هر صورت [[جنگ روانی]] و یا جنگ سرد خود با استفاده از رسانه‌ها و وسایل اعلام جمعی و سر و صدا و آنچه که در عرف به فریاد تعبیر می‌شود، همراه است.

اعلان برائت مقدمه آغاز دفاع مقدس در برابر [[پیمان‌شکنان]] متجاوز است که باید پس از پایان یافتن [[ماه‌های حرام]] آغاز شود<ref>فقه سیاسی، ج۵، ص۷۸، ۸۵ و ۸۶.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۲۶.</ref>

==منابع==

{{منابع}}

# [[پرونده: 1100699.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۱''']]

{{پایان منابع}}