حضرت فاطمه زهرا در روز قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "گویا دخترم [[فاطمه]] را می‌بینم که در [[روز قیامت]] بر مرکبی از [[نور]] نشسته و در حالی که راست و چپ و جلو و پشت سر او را هفتاد هزار [[فرشته]] دربرگرفته‌اند<ref>الامالی، شیخ صدوق، ص۵۷۵؛ بشارة المصطفی، محمد بن علی طبری، ص۲۷۴؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۸، ص۵۸، ج۳۷، ص۸۵ و ج۴۳، ص۲۴.</ref>، و [[جبرئیل]] افسار مرکب او را گرفته و با صدایی بلند ندا می‌دهد: "چشمانتان را به زیر افکنید تا [[فاطمه]] دختر [[محمد]] عبور کند"<ref>الامالی، شیخ صدوق، ص۷۰؛ بشارة المصطفی، محمد بن علی طبری، ص۴۳؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ص۱۴۹؛ مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۰۷؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۱۹. منابعی از اهل سنت که این مطلب رسول خدا{{صل}} را که فرمود: "در روز قیامت ندایی خواهد آمد که ای حاضران، چشمانتان را به زیر افکنید تا فاطمه عبور کند و او در حالی که لباس زیبایی به رنگ سبز پوشیده است عبور می‌کند" نقل کرده‌اند، عبارت‌اند از: فضائل الصحابه، شیبانی، ج۲، ص۷۶۳؛ معجم ابن الأعرابی، ابن درهم بصری، ج۲، ص۶۰؛ المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، ج۳، ص۱۶۶ و ۱۷۵؛ الخصائص الکبری، سیوطی، ج۲، ص۳۸۹.</ref> و همه حتی [[پیامبران]] و [[رسولان]] و صدیقان و [[شهداء]] چشمانشان را به زیر می‌افکنند، وارد صحرای [[محشر]] می‌شود و حرکت خود را ادامه داده تا آنکه روبروی [[عرش]] [[پروردگار]] قرار می‌گیرد، از مرکب به زیر می‌آید و به [[خداوند متعال]] چنین عرض می‌کند: "ای اله و [[سرور]] من! میان من و کسانی که به من [[ظلم]] کرده‌اند، [[حکم]] فرما، بار خدایا! میان من و کسانی که فرزندانم را به [[قتل]] رساندند، [[حکم]] فرما!" در این هنگام ندایی این چنین از جانب [[خداوند]] می‌آید: "ای [[حبیب]] من! و ای دختر [[حبیب]] من! هر چه می‌خواهی درخواست نما تا به تو اعطا شود و [[شفاعت]] نما که پذیرفته می‌گردد" [[فاطمه]]{{س}} نیز شفاعتش را چنین عرض می‌کند: "ای اله و [[سرور]] من! شفاعتم نسبت به فرزندانم و شیعیانم و دوستدارانم و [[دوستداران]] فرزندانم" که چنین نداء می‌رسد: "[[فرزندان فاطمه]] و [[شیعیان]] او و [[دوستداران]] او و فرزندانش کجایند؟ "آنان پیش می‌آیند و [[فرشتگان]] [[رحمت]] دور آنان حلقه می‌زنند و [[فاطمه]]{{س}} پیشاپیش آنان قرار می‌گیرد تا آنکه آنان را به [[بهشت]] وارد کند"<ref>الامالی، شیخ صدوق، ص۷۰؛ بشارة المصطفی، محمد بن علی طبری، ص۴۳؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ص۱۴۹؛ مناقب آل أبی طالب، این شهر آشوب، ج۳، ص۱۰۷؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۱۹.</ref>.

 

[[رسول خدا]]{{صل}} در [[نقل]] دیگری درباره [[شفاعت]] [[فاطمه]]{{س}} فرمود: "آنگاه که [[فاطمه]] به صحرای [[محشر]] وارد شود، [[زنان]] [[مؤمن]] امتم را به [[بهشت]] [[راهنمایی]] می‌کند؛ زنانی که نمازهای پنجگانه‌شان را به جا آورده و [[ماه رمضان]] را [[روزه‌دار]] بوده‌اند و [[حج]] [[خانه خدا]] را به جا آورده، و [[زکات]] مالشان را پرداخته و از همسرانشان [[اطاعت]] کرده‌اند و پس از من به [[ولایت علی]]{{ع}} [[معتقد]] بوده‌اند، با [[شفاعت]] دخترم [[فاطمه]] که [[سرور]] [[زنان]] عالمیان است، به [[بهشت]] وارد می‌شوند"<ref>الامالی، شیخ صدوق، ص۵۷۵؛ بشارة المصطفی، محمد بن علی طبری، ص۲۷۴؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۸، ص۵۸ و ج۴۳، ص۲۴.</ref>.

 

همچنین [[رسول خدا]]{{صل}} فرموده است: آنگاه که [[فاطمه]]، در حالی که [[فرشتگان]] او را [[همراهی]] می‌کنند به سمت [[بهشت]] می‌رود، وقتی بر در [[بهشت]] می‌رسد، [[خداوند]] مطلبی را به [[قلب]] او [[القاء]] می‌کند، پس او درنگ می‌کند و وقتی علت را از او می‌پرسند، به [[خداوند متعال]] می‌گوید: "پروردگارا! امروز دوست دارم [[منزلت]] خود را در نزد تو ببینم" و [[خداوند]] می‌فرماید: "[[فاطمه]]! بازگرد و به [[دوستداران]] و فرزندانت بنگر و آنها را به [[بهشت]] وارد کن".

 

[[امام صادق]]{{ع}} نیز فرموده است: "در [[روز قیامت]] [[فاطمه]]{{س}} نیز [[شیعیان]] و دوستدارانش را جدا می‌سازد همچون پرنده‌ای که دانه خوب را از دانه بد جدا می‌سازد، تا آنکه همگی به در [[بهشت]] می‌رسند و [[خداوند]] به قلب‌های [[شیعیان]] و [[دوستداران]] [[فاطمه]] مطلبی [[القاء]] می‌کند و آنها در آنجا درنگ می‌کنند و وقتی از علت آن پرسیده می‌شود، چنین پاسخ می‌دهند: "خدایا! امروز [[دوست]] داریم تا [[منزلت]] خود را نزد تو ببینیم". و به آنان گفته می‌شود: "بازگردید و بنگرید چه کسی به خاطر [[فاطمه]]، [[دوستدار]] شما بوده و یا به خاطر [[محبت]] به او به شما [[سلام]] کرده و یا با شما [[دست]] داده است و یا غیبتی از شما می‌شده و او منع کرده و یا جرعه آبی به شما نوشانده است. پس دستش را بگیرید و به [[بهشت]] وارد کنید".

 

[[امام صادق]]{{ع}} در ادامه می‌فرماید: به [[خدا]] [[سوگند]]، در آن روز کسی [[جهنمی]] نمی‌شود مگر [[کافر]] یا [[منافق]] در [[ولایت]] ما [[اهل بیت]] و در آن هنگام که ببینند شفاعتی شامل آنان نمی‌شود، خواهند گفت: {{متن قرآن|فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ * وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ * فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«پس دیگر ما را نه میانجی‌هایی است * و نه دوست پرمهری * پس کاش ما را بازگشتی بود تا از مؤمنان باشیم» سوره شعراء، آیه ۱۰۰-۱۰۲.</ref>.<ref>شرح الاخبار، قاضی نعمان مغربی، ج۳، ص۶۳.</ref>.<ref>[[محمد کرمانی کجور | کرمانی کجور، محمد]]، [[فاطمه زهرا دختر رسول خدا (مقاله)| مقاله «فاطمه زهرا دختر رسول خدا»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۰۶-۳۰۸.</ref>