احترام و تکریم والدین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[احترام به والدین]] و [[نیکی به والدین|نیکی به آنان]] نزد همۀ عقلا امری [[پسندیده]] و ضرورتی [[عقلی]] است و در [[احکام دینی]] نیز از اهم [[واجبات]] [[شرعی]] است؛ تا به آنجاکه [[خداوند]] در [[سوره لقمان]] [[وجوب]] [[شکر]] آنان را در ردیف شکر خود قرار داده و به [[فرزندان]] اجازه نداده است در ناملایماتی که از آنها می‌بینند، کم‌ترین گلایه‌ای ابراز نماید. این همه [[احترام]] به دلیل زحماتی است که [[پدر]] و [[مادر]] طی دوران [[تولد]] و [[رشد]] و [[تربیت]] او متحمل شده‌اند. بر این اساس می‌توان گفت به طریق اولی، احترام و [[پاسداری]] از [[حقوق]] کسی که مبدأ ایجاد [[روحانی]] [[انسان]] و نیز مربی [[روح]] او و تربیتش ضامن [[سلامت]] و [[خوشبختی]] [[ابدی]] انسان است، بیش از [[والدین]] صلبی است.  

براساس این دلیل عقلی و [[نصوص]] فراوان [[روایی]]، [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[امیر مؤمنان]]{{ع}} دو پدر [[امّت]] اسلامند و فرزندان ایشان نیز در احترام و [[اطاعت]]، نازل‌منزله آن دو بزرگوارند<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۴۴۳.</ref>.

== [[منزلت والدین]] ==

== [[شکرگزاری از والدین]] ==

== [[تواضع نسبت به والدین]] ==

== [[اطاعت از والدین]] ==

== [[احسان به والدین]] ==

=== [[بر آورده کردن نیازهای والدین]] ===

=== [[دعا کردن برای والدین]] ===

=== [[زیارت قبور والدین]] و [[نیابت از والدین در خیرات]] ===

=== [[آثار احسان به والدین]] ===

===== [[افزایش عمر]] و [[افزایش روزی|روزی]] =====

==== [[آمرزش الهی]] ====

==احترام و تکریم والدین روحانی==

درباره احترام و تکریم [[والدین روحانی]] باید گفت:  

# اگر شکر [[والدین جسمانی]] واجب است، به طریق اولی، شکر والدین روحانی اوجب است.

#بنابر [[آیه]] مورد [[استدلال]]، شکر والدین جسمانی مانند [[شکر پروردگار]] واجب است: {{متن قرآن|وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ... أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ}}.

نتیجه آنکه: شکر والدین روحانی، یعنی معلمین ربانی که [[روح انسان]] را پرورش می‌دهند و [[سعادت ابدی]] را برای [[انسان]] به ارمغان می‌آورند، اوجب است. از سوی دیگر، بنابر [[روایات]] وارده، مصداق کامل معلمین ربانی و والدین روحانی برای [[امت اسلام]]، [[رسول خدا]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} هستند؛ پس [[شکر نعمت]] وجود آنان از اوجب [[واجبات]] [[دینی]] است<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۴۷۱.</ref>.