موانع بهره‌مندی از ولایت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

*مفسری در ذیل [[آیه شریفه]] می‌نویسد: "یکی از شرایط‍ [[استغفار]] و [[توبه]]، عدم تکرار و [[اصرار]] بر [[گناهان]] است، چون [[اصرار بر گناه]] و تکرار آن، حالتی در [[روح انسان]] پدید می‌آورد که با آن حالت دیگر [[یاد خدا]] هم مفید نخواهد بود و آن حالت عبارت از سَبُک شمردن [[اوامر الهی]] و بی‌پروا بودن در هَتک حُرمت او و خود را در پیشگاهش بزرگ شمردن است. و [[بدیهی]] است که با پدید آمدن آن حالت در [[انسان]]، دیگر [[روح]] [[بندگی]] باقی نمانده، در نتیحه [[یاد خدا]] هم اثر و نتیجه‌ای نخواهد داشت. و باید دانست این جریان در صورتی است که تکرار [[گناه]] و [[اصرار]] بر آن از روی [[علم]] و عمد بوده باشد، لذا در آخر [[آیه شریفه]] فرموده: {{متن قرآن|وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}<ref>الميزان، ج۴، ص۲۱.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۵۷-۲۵۹.</ref>

* [[عوامل بهره‌مندی از ولایت الهی]]

{{پایان مدخل‌های وابسته}}