شاخص‌های هویت اسلامی در جامعه نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[رسول خدا]]{{صل}} برای ایجاد همبستگی ایمانی [[مسلمانان]] و یک [[امت]] واحد و [[روح]] [[وحدت]] در بین [[جامعه]] با [[هدف]] برپایی [[هویت اسلامی]] سفارش‌هایی کردند که به گوشه‌ای از آنها می‌پردازیم:‌ [[مسلمانان]] [[برادر]] یکدیگرند<ref>الکافی، ج ۱، ص ۴۰۳؛ تهذیب الاحکام، ج ۴، ص ۱۳۱؛ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۷۸ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۱، ص ۹۳.</ref>، آنان همگی چون فردی هستند که هرگاه یکی از اعضای پیکرش به درد آید، دیگر اعضای او با آن [[همدردی]] می‌کنند<ref>مسند احمد، ج۴، ص۲۷۰؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج۸، ص۲۰؛ علی بن الجعد، مسند ابن الجعد، ص۱۰۲ و البیهقی، السنن الکبری، ج۲۳، ص۳۵.</ref>؛ [[امر به معروف و نهی از منکر]] می‌کنند<ref>مکارم الاخلاق، ص ۲۶؛ دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۶۸ و ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۳۹.</ref>؛ [[مسلمانان]] دیگر را [[آزار]] نمی‌دهند<ref>ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۷۶ - ۷۷؛ جامع الأخبار، ص ۱۴۷؛ محمد بن حسن فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۹۳ و عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۳۶۱.</ref>؛ به حل مشکلات [[مسلمانان]] توجه دارند؛ [[فریادرس]] [[مظلومان]] هستند<ref>الکافی، ج ۲، ص ۱۶۳؛ محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۸۸؛ فضل الله راوندی، النوادر، ص ۲۱؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۵۷۲ و کنز العمال، ج ۱۶، ص ۱۱.</ref>؛ دنبال [[لغزش]] [[عیب]] یکدیگر نیستند و آبرو و [[شخصیت اجتماعی]] دیگر [[مسلمانان]] را حفظ می‌کنند<ref>الکافی، ج ۲، ص ۳۵۵ و ابوالفضل علی بن حسن طبرسی، مشکاة الأنوار، ص ۱۰۷.</ref>؛ به [[پیمان]] خود وفادارند<ref>الکافی، ج ۲، ص ۳۶۴ و تحف العقول، ج۴، ص۴۵.</ref>؛ [[فضایل]] [[اخلاقی]] در بین آنها رواج دارد؛ لذا با هم [[حسن]] خُلق دارند و از [[کینه]] و بدخواهی پرهیز می‌کنند<ref>شهید ثانی، منیة المرید، ص ۳۲۱ و کشف الخفاء، ج ۲، ص ۲۹۴.</ref>؛ از [[تفرقه]] و دوری از [[جامعه]] گریزان‌اند<ref>مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۶۶؛ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۵۰۷، صحیح البخاری، ج ۳، ص ۸۸ و النسائی، السنن الکبری، ج ۵، ص ۳۳.</ref>؛ به این [[دلیل]]، [[رسول خدا]]{{صل}} برای ساخت [[امت]] و [[هویت]] [[جدید]] [[اسلامی]] در [[جامعه]] جاهلیِ آن روز موفق شد با استفاده از شیوه‌ها و ابزارهای [[فرهنگی]]، [[نبوت]] و [[رهبری]] را به جای [[شیخ]] [[قبیله]]؛ ارزش‌های [[اسلامی]] را به جای ارزش‌های [[جاهلی]]؛ [[توحید]] و [[یکتاپرستی]] را به جای [[شرک]] و چندخدایی؛ [[مسئولیت‌پذیری]] را به جای [[مسئولیت]] گریزی؛ [[عقیده]] به [[معاد]] را به جای [[اعتقاد]] به [[آینده]] پوچ و عبث؛ کار و تولید را به جای [[سستی]]؛ [[فضایل]] [[اخلاقی]] را به جای [[رذایل اخلاقی]]؛ [[کمک]] به [[نیازمندان]] و آزاد کردن بردگان را به جای به بیگاری کشاندن انسان‌های [[مستضعف]]؛ [[حکومت جهانی]] را به جای [[حکومت]] قبیله‌ای؛ [[منافع]] [[اسلامی]] و انسانی را جایگزین [[منافع]] قبیله‌ای؛ [[اعتماد]] را به جای [[بی‌اعتمادی]]؛ مسابقه دادن در انجام خیرات را به جای مسابقه دادن در انجام [[شرور]]؛ [[ایثار]] و [[عدل]] و [[انصاف]] را به جای [[غارت]] و [[ظلم]] و تلاش برای دستیابی به [[آینده]] بهتر را به جای رکود و تلاش برای حفظ وضع موجود قرار داد<ref>نجف، لک زایی، سیره پیامبر اعظم{{صل}} در گذر از جامعه جاهلی به جامعه اسلامی، ص ۲۱۶.</ref><ref> [[محمد رضا فرخی|فرخی، محمد رضا]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۴۸-۴۴۹.</ref>.  

{{منابع}}

* [[پرونده:152259.jpg|22px]] [[محمد رضا فرخی|فرخی، محمد رضا]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|'''فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم''']]