عوامل کفر در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[گناه]]: اگر [[گناه]] با پای‌فشاری همراه گردد و [[توبه]] و [[پشیمانی]] در پی نیاورد، موجب [[کفر]] و [[الحاد]] می‌شود<ref>{{متن قرآن|وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلاَّ كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ كَلاَّ بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}؛ سوره مطففین، آیه ۱۴/ ۱۲؛ دوم/ ۱۰.</ref>. در [[روایت]] آمده است که از [[امام موسی بن جعفر ]]{{ع}} پرسیدند: "آیا [[گناهان کبیره]] [[ایمان]] را از [[آدمی]] می‌گیرند؟" فرمود: "آری و [[گناهان]] دیگر نیز". همچنین از [[رسول خدا]] {{صل}} [[نقل]] است که فرمود: "زناکار به حال [[ایمان]] زنا نمی‌کند و سارق به حال [[ایمان]] به دزدی نمی‌رود"<ref>بحارالانوار، ۶۳ و ۶۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.

{{منابع}}

* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]