علم الأئمة بالغیب (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده این مقاله، کوشیده است چنان که از عنوان مقاله نیز برمی‌آید، به طرح شبهات مربوط به [[علم امام]]، به ویژه [[علم غیب]] [[امام]] بپردازد و با تأکید بر آیات و روایات و با استفاده از نظرات علمای شاخص شیعه در دوره‌های پیشین، به این شبهات پاسخی مستدل بدهد. از ویژگی‌های این مقاله پی‌گیری بحث با توجه به سیر تاریخی مسأله [[علم امام]] و شبهات پیرامون آن از آغاز پیدایی تاکنون است. مؤلف ابتدا اعتراض به [[علم غیب]] [[امام]] را به دو بخش عمده تقسیم کرده، و اعتراض دوم را مبتنی بر اعتراض نخست دانسته است. اولین اعتراض اینکه [[غیب]] ویژه خداوند است، دوم اینکه اگر [[پیامبر]] و [[ائمه]] [[علم غیب]] داشتند نبایستی خود را در معرض ضرر و تهلکه قرار می‌دادند؛ مثل مسجد رفتن [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در شب ۱۹ رمضان و مواردی از این قبیل. نویسنده پس از تذکر چند امر مهم دربارۀ [[علم غیب]] دانستن [[ائمه]]{{عم}} به آراء برخی از علمای [[اهل سنت]] که هم داستان با نظریه علمای شیعه دربارۀ تفسیر آیات [[علم غیب]] هستند برگرفته از کتاب مقتل الحسین{{ع}} سید عبدالرزاق موسوی مقرم می‌پردازد که وی از [[ابن حجر هیثمی]] صاحب صواعق المحرقه، [[قاضی نیشابوری]]، [[ابن ابی الحدید معتزلی]] و [[ابن عربی مالکی]] نام می‌برد که قائل به اعطای [[علم غیب]] به بندگان برگزیده از سوی خداوند متعال هستند.