آیات مربوط به ظهور امام مهدی کدامند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید اسدالله هاشمی شهیدی]]'''، در کتاب  ''«[[ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان (کتاب)|ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::#«در [[سوره]] "[[توبه]]" [[آیه]] ۳۳ در مورد [[جهانی شدن]] [[آیین اسلام]] و [[غلبه]] این [[دین]] مبین بر همه [[ادیان]] [[جهان]]، چنین آمده است: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.</ref>.  

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد علی رضایی اصفهانی]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«یکی از ویژگی‌های [[قرآن کریم]]  ابدی بودن این کتاب است. یعنی چون [[قرآن]] کتابی است که در آخرین [[دین]] نازل شده است لازم است با زبانی سخن گوید که در همه‌ی مکان‌ها و زمان‌ها قابل استفاده و عرضه باشد، در غیر این صورت به مرور زمان آن تازگی و [[صلابت]] خود را از دست خواهد داد. حال با توجه به این ویژگی (یعنی ابدی بودن [[آیات]] آن) اکثر [[آیات]] به صورت کلی و "قضیه حقیقیه" نه "شخصیه خارجیه" بیان شده است و در هر زمان مصادیق این قضیه حقیقیه -که به صورت عام و کلی بیان شده- استخراج می‌شود.

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[رضا اسکندری]]'''، در کتاب ''«[[گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::*«'''[[آیه]] اول''' (قصص/ ۵- ۶) {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ...}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم * و به آنان در این (سر) زمین توانایی بخشیم..». سوره قصص، آیه ۵-۶.</ref>. این [[آیه]] درباره [[بنی اسرائیل]] و در قصه [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[فرعون]] است. پس این [[آیه]]، از لحاظ تنزیل و از لحاظ ظهر، به داستان [[بنی اسرائیل]] در زمان [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[فرعون]] مربوط است. یک اصل: در این [[آیه]] یک اصلی مطرح شده است و آن اینکه [[اراده]] ازلی [[الهی]] بر این تعلق گرفته که [[مستکبران]] ریشه‌کن شوند و [[مستضعفان]] و عباد [[الله]] الصالحین وارثین ارض و حاکمین در [[زمین]] باشند؛ آن هم در پهنای [[زمین]]. پس محتوا و مفهوم عام [[آیه]] به خصوص زمان [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[بنی اسرائیل]] مربوط نیست. اما آیا آن [[اراده]] ازلی به‌طور کامل تحقق یافت؟ نه. قطعا این [[اراده]] باید تحقق پیدا کند و این [[اراده]] جز با [[ظهور حضرت حجت]]{{ع}} امکان‌پذیر نیست.

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[مهدی نیلی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::#«[[آیات]] شریفه [[قرآن]] در موضوع [[انتظار]]:

{{پایان جمع شدن}}

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید مهدی موسوی]]'''، در مقاله ''«[[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«{{متن قرآن|لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ}}<ref>«تا حقّ را تحقّق بخشد و باطل را تباه گرداند هرچند بزهکاران نپسندند» سوره انفال، آیه ۸.</ref>. {{متن قرآن|أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَابِيًا وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ}}<ref>«از آسمان آبی فرو باراند آنگاه رودهایی- هر یک به گنجایی خویش- روان شد و سیلاب با خویش کفی انبوه فرا آورد و آنچه در آتش می‌گدازند تا زینتی یا کالایی به دست آورند، (نیز)) کفی همانند آن (کف سیلاب) است؛ بدین‌گونه خداوند درست و نادرست را مثل می‌زند؛ باری، کف، کنار می‌رود اما آنچه مردم را سودمند افتد در زمین باز می‌ماند؛ بدین‌گونه خداوند مَثَل می‌زند» سوره رعد، آیه ۱۷.</ref>. {{متن قرآن|وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا}}<ref>«و بگو حقّ آمد و باطل از میان رفت؛ بی‌گمان باطل از میان رفتنی است» سوره اسراء، آیه ۸۱.</ref>. {{متن قرآن|أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِنْ يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ}}<ref>«یا می‌گویند: (پیامبر) بر خداوند دروغی بسته است، اگر خداوند بخواهد بر دل تو مهر می‌نهد: و خداوند باطل را از میان برمی‌دارد و حقّ را با کلمات خویش استوار می‌دارد  که او به اندیشه‌ها داناست» سوره شوری، آیه ۲۴.</ref>.

{{پایان جمع شدن}}

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی دوانی]]'''، در مقاله ''«[[مهدی و آیات قرآن (مقاله)|مهدی و آیات قرآن]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«بعضی از آنها در ظاهر دلالت بر مقصود دارد و راجع به [[دولت جهانی]] او، [[یاران]] [[شایسته]] وی، [[عدالت اجتماعی]] و جهان‌گیر او، و [[اصلاح]] [[جهان]] به دست قومی که جز [[خدا]] را نمی‌پرستند و تنها او را [[قادر]] مطلق می‌دانند، است. این دسته از [[آیات]] را در اصطلاح "تنزیل" می‌گویند که قطع نظر از [[روایات]] و به همان‌گونه که نازل شده با منظور تطیبق می‌‌کند و دلالت دارد که سرانجام سراسر [[گیتی]] بوسیله یک [[مصلح بزرگ جهانی]] پر از [[عدل و داد]] خواهد شد. دسته دیگر از [[آیات]] شاید به ظاهر و نظر اول دلالتی نداشته باشد ولی با [[تفسیر]] و تأویلی که از [[ائمه اطهار]]{{عم}} رسیده است با منظور مطابقت کامل دارد، به این معنی که دلالت این [[آیات]] بر مقصود با انضمام [[روایات]] وارده از [[معصومین]]{{ع}} کامل می‌گردد. [[هدف]] ما از [[نگارش]] این قسمت توجه دادن [[شیعیان]] به این [[حقیقت]] است که نه تنها صدها [[روایات]] صحیح و معتبر از طرق مختلف درباره [[ظهور امام زمان]] رسیده است بلکه با بیان رسای [[ائمه اطهار]] و [[قرآن کریم]] نیز [[آیات]] عدیده راجع باین موضوع سخن گفته است، و ثانیا روشن ساختن جهت دلالت این [[آیات]] است که برخی [[گمراهان]] از آنها برای مقاصد شوم خود سوءاستفاده کرده و اذهان [[مسلمانان]] [[ساده‌لوح]] و بی‌خبر را مشوب ساخته‌اند. با در نظر گرفتن این جهات میگوئیم چنان‌که در [[حدیث متواتر]] و معروف {{متن حدیث|إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي}} که [[مورد اتفاق]] [[شیعه]] و [[سنی]] آمده است [[پیغمبر اکرم]] [[اهل بیت]] خود را از [[قرآن مجید]] جدا نمیداند و [[کشف]] [[اسرار]] و [[تأویل قرآن]] [[مجید]] را به عهده آنان گذارده است و به مصداق {{متن حدیث|أهل البيت أدرى بما في البيت‏}} آن ذوات مقدسه نیز بهتر از هر کسی دیگر آشنا به روش و شیوه و اهداف [[قرآن]] می‌باشند و بهتر می‌توانند [[مسلمانان]] را با [[قرآن]] راهبرند و در جریان امر بگذارند.  

{{پایان جمع شدن}}

{{پاسخ پرسش  

::::::آقای دکتر '''[[علی باقی نصرآبادی]]'''، در مقاله ''«[[نقش فرهنگ انتظار در پویایی جامعه مطلوب (مقاله)|نقش فرهنگ انتظار در پویایی جامعه مطلوب]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::#«{{متن قرآن|وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref>. [[شیخ صدوق]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} [[غیبت]] را در این [[آیه]] [[تأویل]] به [[امام زمان]]{{ع}} کرده است <ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۱۸.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::آقای '''[[منصور هرنجی]]'''، در کتاب ''«[[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[آیات]] فراوانی در [[قرآن کریم]] اختصاص به بررسی [[حکومت واحد جهانی]] دارد که [[مفسرین]] [[دینی]] بر اساس [[احادیث]] و تفاسیری که از آنها کرده‌اند، در عین این که ترسیم‌گر [[آینده جهان]] است بلکه آنها را به [[حضرت مهدی]]{{ع}} مربوط دانسته‌اند که در این جا به چند مورد آن اجمالاً اشاره می‌کنیم:

{{پاسخ پرسش  

::::::سرکار خانم '''[[سکینه طاووسی]]'''، در کتاب ''«[[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]»'' در این‌باره گفته‌ است:

::::::«در [[قرآن کریم]] - [[کتاب مقدس]] [[مسلمانان]] [[شیعه]] و [[سنی]] - درباره حوادث [[آخرالزمان]] و تسلط خوبان و [[صالحان]] بر کل [[عالم هستی]]، گاه به تصریح و گاه با اشاره سخن به میان آمده است که این امر نشانه ریشه دار بودن این مسأله در [[آیات]] فراوانی - حدود سیصد [[آیه]] - از [[کلام الهی]] است. از بین [[آیات]] [[نورانی]] [[کلام]] [[وحی]]، (...) چند [[آیه]] که ارتباط بیشتر و نزدیک تری با مسأله [[مهدویت]] و [[انتظار]] دارند ذکر می‌شود:

{{پاسخ پرسش  

::::::خانم '''[[زهرا ابراهیمی]]'''، در مقاله ''«[[نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی (مقاله)|نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«{{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. که این‌ [[آیه]] اشاره‌ صریح‌ دارد که [[عاقبت]]، [[صالحان]] وارث‌ زمین‌ خواهد شد‌ و البته‌ وعده‌ الهی‌ متحقق می‌گردد. در [[تفسیر]] مجمعا‌ لبیان‌ [[طبرسی]]، ذیل این [[آیه]]، از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است که آن‌‌ حضرت‌ فرمود: "آنان همان یاران‌ حضرت‌‌ [[مهدی]]{{ع}} در آخر الزمان‌اند‌" <ref>{{متن حدیث| هُمْ أَصْحَابُ الْمَهْدِيِّ فِي آخِرِ الزَّمَانِ}}</ref>، در‌ [[آیه]] دیگری چنین آمده است: {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا...}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>.