چگونه برای امام مهدی این عمر طولانی امکانپذیر شده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
چگونه برای امام مهدی این عمر طولانی امکانپذیر شده است؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۰
، ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|بندانگشتی|90px|right|[[ + | پاسخدهنده = )
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|100px|right|بندانگشتی|[[ + | پاسخدهنده = )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|بندانگشتی|90px|right|[[ + | پاسخدهنده = )) |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| عنوان پاسخدهنده = ۱. آیتالله مصباح یزدی؛ | | عنوان پاسخدهنده = ۱. آیتالله مصباح یزدی؛ | ||
| تصویر = 11196.jpg| | | تصویر = 11196.jpg | ||
| پاسخدهنده = محمد تقی مصباح یزدی]]]] | |||
::::::آیتالله '''[[محمد تقی مصباح یزدی]]'''، در کتاب ''«[[ آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::آیتالله '''[[محمد تقی مصباح یزدی]]'''، در کتاب ''«[[ آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]»'' در اینباره گفته است: | ||
::::::«از عمر پربرکت آن عزیز بیش از هزار و صد سال میگذرد و تا هنگامی که [[خدای متعال]] اراده فرماید، حضرت در زمین باقی خواهد ماند. در این زمینه، شاید پرسشی به ذهن جوانان خطور کند که مگر امکان دارد کسی با عمر طولانی زنده باشد و دیگران از او خبر نداشته باشند؟! به این پرسش پاسخهای فراوانی دادهاند. در این جا نمیخواهم پاسخ این پرسش را به طور گسترده مطرح کنم؛ اما اگر کسی به معجزه و قدرت الهی اعتقاد داشته باشد، نباید در مسأله طول عمر [[امام زمان]] شک کند. کسی که معتقد است خدا میتواند بندهای را پس از صد سال زنده کند: {{متن قرآن|فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ}}<ref>"پس خداوند، او [= عزیر] را صد سال میراند؛ آن گاه برانگیزاند." سوره بقره، ۲۵۹.</ref>، خدایی که میتواند سیصد سال، گروهی را در خواب، بدون خوراک و پوشاک زنده نگه دارد: {{متن قرآن|وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَازْدَادُوا تِسْعًا}}<ref>"و آنها در مخفی گاهشان [= غار کهف] سیصد سال و نه سال هم بیشتر درنگ کردند." سوره کهف، ۲۵. یهودیان درباره این آیه به امیرمؤمنان علی {{ع}} اعتراض کردند که نه سال اضافه در این آیه، در تورات ما وارد نشده است. حضرت در پاسخ فرمود: این نه سال برای این است که سال شما شمسی و سال ما قمری است."</ref>، آیا نمیتواند یکی از بندگانش را سه هزار سال یا بیشتر از آن زنده نگه دارد؟! عدم اعتقاد به وجود [[امام زمان]] {{ع}} به ذهن کسانی خطور میکند که خداوند و قدرت او را نمیشناسند و به معجزه اعتقادی ندارند. این پرسشی نیست که بتواند شبههای را در اعتقادات فرد مسلمان پدید آورد و شکی را در دل او وارد کند؛ چرا که هر مسلمانی قدرت خدا را بی نهایت میداند. [[خداوند متعال]] در قرآن از کسانی یاد میکند که سیصد سال در خواب بودهاند؛ ولی زنده ماندهاند. همچنین از کسانی یاد میکند که صدها سال از این دنیا رفتهاند و خدا دوباره آنها را زنده کرده است: {{متن قرآن|أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ يُحْيِي هَذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ... وَانظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>"یا همانند آن که به دهکدهای گذر کرد که خراب و ویران شده بود. گفت: [در حیرتم] که خدا چگونه این مردگان را دوباره زنده خواهد کرد. پس خداوند او را صد سال میراند؛ سپس زندهاش ساخت و [بدو] فرمود: ... در استخوانها بنگر که چگونه درهم میپیوندیم و بر آن گوشت میپوشانیم. چون این کار بر او روشن شد، گفت: [هم اکنون به یقین] دانستم که خداوند بر همه چیز توانا است." سوره بقره، ۲۵۹.</ref>. این مطالب، نشان دهنده قدرت نامحدود خداوند است. وقتی خدا اراده کند، میتواند بندهاش را هزاران سال در این دنیا نگه دارد؛ به طوری که هیچ مشکلی پیش نیاید»<ref>[[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۱۱۹ - ۱۲۰.</ref>. | ::::::«از عمر پربرکت آن عزیز بیش از هزار و صد سال میگذرد و تا هنگامی که [[خدای متعال]] اراده فرماید، حضرت در زمین باقی خواهد ماند. در این زمینه، شاید پرسشی به ذهن جوانان خطور کند که مگر امکان دارد کسی با عمر طولانی زنده باشد و دیگران از او خبر نداشته باشند؟! به این پرسش پاسخهای فراوانی دادهاند. در این جا نمیخواهم پاسخ این پرسش را به طور گسترده مطرح کنم؛ اما اگر کسی به معجزه و قدرت الهی اعتقاد داشته باشد، نباید در مسأله طول عمر [[امام زمان]] شک کند. کسی که معتقد است خدا میتواند بندهای را پس از صد سال زنده کند: {{متن قرآن|فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ}}<ref>"پس خداوند، او [= عزیر] را صد سال میراند؛ آن گاه برانگیزاند." سوره بقره، ۲۵۹.</ref>، خدایی که میتواند سیصد سال، گروهی را در خواب، بدون خوراک و پوشاک زنده نگه دارد: {{متن قرآن|وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَازْدَادُوا تِسْعًا}}<ref>"و آنها در مخفی گاهشان [= غار کهف] سیصد سال و نه سال هم بیشتر درنگ کردند." سوره کهف، ۲۵. یهودیان درباره این آیه به امیرمؤمنان علی {{ع}} اعتراض کردند که نه سال اضافه در این آیه، در تورات ما وارد نشده است. حضرت در پاسخ فرمود: این نه سال برای این است که سال شما شمسی و سال ما قمری است."</ref>، آیا نمیتواند یکی از بندگانش را سه هزار سال یا بیشتر از آن زنده نگه دارد؟! عدم اعتقاد به وجود [[امام زمان]] {{ع}} به ذهن کسانی خطور میکند که خداوند و قدرت او را نمیشناسند و به معجزه اعتقادی ندارند. این پرسشی نیست که بتواند شبههای را در اعتقادات فرد مسلمان پدید آورد و شکی را در دل او وارد کند؛ چرا که هر مسلمانی قدرت خدا را بی نهایت میداند. [[خداوند متعال]] در قرآن از کسانی یاد میکند که سیصد سال در خواب بودهاند؛ ولی زنده ماندهاند. همچنین از کسانی یاد میکند که صدها سال از این دنیا رفتهاند و خدا دوباره آنها را زنده کرده است: {{متن قرآن|أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ يُحْيِي هَذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ... وَانظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>"یا همانند آن که به دهکدهای گذر کرد که خراب و ویران شده بود. گفت: [در حیرتم] که خدا چگونه این مردگان را دوباره زنده خواهد کرد. پس خداوند او را صد سال میراند؛ سپس زندهاش ساخت و [بدو] فرمود: ... در استخوانها بنگر که چگونه درهم میپیوندیم و بر آن گوشت میپوشانیم. چون این کار بر او روشن شد، گفت: [هم اکنون به یقین] دانستم که خداوند بر همه چیز توانا است." سوره بقره، ۲۵۹.</ref>. این مطالب، نشان دهنده قدرت نامحدود خداوند است. وقتی خدا اراده کند، میتواند بندهاش را هزاران سال در این دنیا نگه دارد؛ به طوری که هیچ مشکلی پیش نیاید»<ref>[[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۱۱۹ - ۱۲۰.</ref>. |