پرش به محتوا

عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۱

۹۰۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳
جز
جایگزینی متن - '}}↵↵== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع‌ جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت.↵{{پایان منبع جامع}}↵↵==' به '}} =='
دیداریویکی‌متن
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-| پاسخ‌دهنده = ]] :::::: +| پاسخ‌دهنده = | پاسخ = ))
جز (جایگزینی متن - '}}↵↵== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع‌ جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت.↵{{پایان منبع جامع}}↵↵==' به '}} ==')
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پرسش غیرنهایی}}
{{جعبه اطلاعات پرسش
{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی       = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع فرعی        = عوامل ایجاد کننده [[انتظار]] چیستند؟
| تصویر = 7626626268.jpg
| تصویر             = 7626626268.jpg
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]]
| اندازه تصویر      = 200px
| مدخل اصلی = [[عوامل ایجاد کننده انتظار]]
| مدخل بالاتر     = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]]
| مدخل وابسته =  
| مدخل اصلی   = [[عوامل ایجاد کننده انتظار]]
| تعداد پاسخ = ۱
| مدخل وابسته   =  
| پاسخ‌دهنده        =
| پاسخ‌دهندگان      = ۱ پاسخ
 
}}
}}
'''عوامل ایجاد کننده [[انتظار]] چیستند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
'''عوامل ایجاد کننده [[انتظار]] چیستند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.


==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
== پاسخ نخست ==
[[پرونده:152046.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[سید محمد بنی‌هاشمی]]]]
حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید محمد بنی‌هاشمی]]'''، در کتاب ''«[[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]»'' در این‌باره گفته است:
* «'''اول''': [[یقین]] داشتن به وقوع چیزی. یعنی این که [[انسان]] واقع شدن چیزی را به طور قطع و [[یقین]] بداند و هیچ [[شک]] و تردیدی در آن نداشته باشد. در این صورت [[انتظار]] وقوع آن خود به خود در شخص حاصل می‌گردد. هر [[قدر]] این [[علم]] و [[یقین]] قویتر باشد، [[انتظار]] وقوع آن هم شدیدتر است.
* '''دوم''': نزدیک شدن وقوع آن چیز. ممکن است واقع شدن چیزی را [[انسان]] با قطع و [[یقین]] بداند، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت حالت [[انتظار]] برای آن واقعه ضعیف است. هر [[قدر]] وقوع آن را نزدیکتر ببیند، انتظارش در مورد آن بیشتر خواهد بود.
* '''سوم''': [[دوست]] داشتن آن وضعیتی که به وقوع آن [[علم]] دارد. [[انسان]] هر اندازه چیزی را که خبر از وقوعش داده‌اند بیشتر [[دوست]] بدارد، حالت انتظارش نسبت به آن شدیدتر می‌شود. چه بسا خبر قطعی از واقع شدن چیزی به [[انسان]] داده شود ولی آن چیز مطبوع و [[محبوب]] او نباشد، در این صورت قطعاً انتظارش نسبت به آن کمتر و ضعیف‌تر می‌باشد.
* '''چهارم''': [[دوست]] داشتن آن کسی که خبر از آمدنش داده‌اند. اگر [[انسان]] به آمدن کسی [[یقین]] داشته باشد، هر [[قدر]] او را بیشتر [[دوست]] بدارد، آمدنش را بیشتر [[انتظار]] می‌کشد.
 
اگر این چهار عامل در مورد وقوع چیزی موجود باشد، قهراً و قطعاً [[انتظار]] وقوع آن هم قابل توجه خواهد بود و هیچ نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. به کسی که این مقدمات برایش حاصل شده، لازم نیست گفته شود که: "[[منتظر]] باش!" چون او قطعاً [[منتظر]] هست. حتی نمی‌توان گفت: "[[منتظر]] نباش!" زیرا با وجود این عوامل، او نمی‌تواند [[منتظر]] نباشد. در مورد [[انتظار]] [[ظهور امام عصر]] {{ع}} هم مطلب از همین قرار است.<ref>البته [[انتظار ظهور]] یک [[مصلح جهانی]] در غیر [[اسلام]] هم مطرح بوده است ولی مبنای ما در این کتاب بحث [[انتظار]] در [[فرهنگ]] [[امامیه]] ([[شیعیان]] [[دوازده امامی]]) است که در آن، [[منجی بشر]] شخص [[حضرت]] [[حجة بن الحسن العسکری]] {{ع}} هستند و [[انتظار]] را صرفاً نسبت به [[ظهور]] ایشان مطرح می‌کنیم</ref>. برای آن که حال [[انتظار]] ایشان در کسی پیدا شود، باید مقدماتش فراهم شود. اگر مقدمات محقق محقق باشد، [[انتظار]] هم هست و نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. و اگر آن مقدمات نباشد، [[انتظار]] حاصل شدنی نیست. مهمترین این مقدمات همان چهار عامل مذکور است:
 
'''اول''': [[یقین]] به [[ظهور]] [[حضرت]]: هر [[قدر]] [[علم]] و [[یقین]] شخص به [[ظهور امام]] {{ع}} بیشتر و عمیق‌تر باشد، انتظارش نسبت به آن بیشتر است. اگر خدای ناکرده [[شک]] و تردیدی در اصل وقوع آن داشته باشد، یا اعتقادش به آن سست و ضعیف باشد، انتظارش هم به همان اندازه کم و ضعیف و سست خواهد بود و چه بسا به صفر برسد. [[یقین]] قوی و محکم در این مسئله رابطه مستقیم با [[ایمان]] و [[اعتقاد]] شخص به [[وعده‌های قرآن]] و [[سنت]] دارد و هر [[قدر]] این [[ایمان]] و [[اعتقاد]] راسخ‌تر و عمیق‌تر شود، خود به خود انتظارش نسبت به وقوع آن هم شدیدتر خواهد شد.
 
'''دوم''': نزدیک دانستن [[امر]] [[ظهور]]: ممکن است کسی به اصل [[ظهور]] [[حضرت]] [[یقین]] داشته باشد، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت انتظارش نسبت به آن سست و ضعیف می‌شود. ولی اگر آن چنان که در [[احادیث]] [[اهل بیت]] {{عم}} آمده است، [[امر]] [[ظهور]] را دور نپنداریم، بلکه آن را نزدیک ببینیم، آن گاه [[انتظار]] ما نسبت به آن شدیدتر می‌گردد. این که در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|"إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً"}}<ref>بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.</ref>. آنها ([[کافران]] و ناباوران) [[ظهور امام]] {{ع}} را دور می‌بینند، ولی ما آن را نزدیک می‌بینیم. برای این است که حالت [[انتظار]] در ما شدیدتر گردد. چنین [[اعتقادی]] خو به خود درجه [[انتظار]] را در [[انسان]] بالاتر می‌برد. البته [[نزدیک دانستن ظهور]] با "استعجال" که در [[روایات]] مذمت شده کاملاً متفاوت است و لازمه آن [[پیشگویی]] در مورد [[زمان ظهور]] هم نیست.
 
'''سوم'''، [[دوست]] داشتن [[ظهور امام]] {{ع}}، کسی که به [[ظهور امام زمان]] {{ع}} صد در صد [[معتقد]] است و وقوع آن را هم نزدیک می‌بیند، هر [[قدر]] آن وضعیت [[موعود]] را بیشتر [[دوست]] بدارد، انتظارش نسبت به آن بیشتر خواهد بود و اگر آن را خوش نداشته باشد، انتظارش ضعیف و سست می‌شود. این [[دوست]] داشتن تنها زمانی به وجود می‌آید که [[مؤمنان]] تصویر روشنی از [[زمان ظهور]] [[حضرت]] داشته باشند تا این که نه تنها از آن نترسند بلکه برای وقوعش لحظه شماری کنند. در [[قرآن]] و [[سنت]]، بشارت‌های متعددی در مورد نعمت‌های بی‌نظیر [[زمان ظهور]] ذکر شده است که در بخش دوم کتاب به گوشه‌ای از آن اشاره خواهد شد. [[اعتقاد]] و باور محکم نسبت به این [[بشارت‌ها]]، خودبه خود [[انتظار]] [[مؤمن]] را نسبت به آن بالا می‌برد.
 
'''چهارم'''، [[دوست]] داشتن خود [[امام عصر]] {{ع}}: هر کس [[محبت]] و علاقه‌اش به [[امام زمان]] {{ع}} بیشتر باشد، [[ظهور]] ایشان را بیشتر [[دوست]] می‌دارد و قهراً انتظارش نسبت به قدوم ایشان بیشتر و قوی‌تر خواهد بود. با وجود این چهار عامل، [[انتظار]] نسبت به [[ظهور امام]] {{ع}} خود به خود به وجود می‌آید و در صورت نبود یا ضعف این عوامل، [[انتظار]] هم ضعیف و کم اثر می‌شود. هر چه این مقدمات قوی‌تر باشد، [[انتظار]] هم شدیدتر می‌شود. بنابراین برای عمل به [[وظیفه]] [[انتظار]] [[حضرت قائم]] {{ع}} باید این مقدمات را تقویت کرد. [[امر]] به [[انتظار]] [[حضرت]]، در [[حقیقت]] [[امر]] به ایجاد اینهاست و اگر بعضی از اینها هم اختیاری نباشند، باید مقدمات آنها را فراهم کرد. مثلاً [[محبت به امام]] {{ع}} به محض [[اراده]] [[انسان]] و اختیارش حاصل نمی‌شود و ایجاد آن هم احتیاج به مقدماتی دارد، زیرا چنین نیست که به محض [[اراده]] [[انسان]]، [[محبت]] نسبت به چیزی یا کسی در او به وجود آید.
 
باید با انجام افعال اختیاری مناسب، کم کم زمینه‌های ایجاد آن را فراهم کرد تا [[خداوند]] [[لطف]] کند و [[محبت]] [[انسان]] را نسبت به امامش بیشتر کند. به طور کلی شاید بتوان مهمترین عال را در ایجاد [[محبت]] نسبت به [[امام عصر]] {{ع}} و [[ظهور]] ایشانف [[معرفت]] آن عزیز دانست که در محل خود درباره زمینه‌های اختیاری آن بحث شده است<ref>درباره این بحث در حلقه سوم این سلسله درس‌ها سخن گفتیم.</ref>.


== پاسخ نخست ==
در مورد عامل اول و دوم نیز آشنایی بیشتر با [[کتاب و سنت]] و بشارت‌های مذکور در آنها، از طریق [[مطالعه]] کردن و جدی گرفتن و اهمیت دادن و... که همه، افعال اختیاری هستند، می‌تواند زمینه ساز [[علم]] و [[ایمان]] قویتر و باور محکمتر باشد. به طور کلی عمل به [[وظایف]] اهل [[معرفت امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] ایشان، در این خصوص می‌تواند بسیار مؤثر باشد که توضیح آنها در محل مناسب خود آمده است<ref>این موضوع در حلقه چهارم مورد بحث واقع شده است.</ref>. ناگفته نماند که [[امر]] به [[انتظار]] و به طور کلی همه امور غیر اختیاری که در [[شرع]] موارد متعددی از آنها به چشم می‌خورد، باعث می‌شود که توجه [[مکلف]] نسبت به آن جلب شود و [[فکر]] و [[دل]] او را به خود مشغول نموده، آن را مهم بشمارد و برای تحقق بخشیدن آن به [[فکر]] و [[تلاش]] بیفتد و این خود یک عامل اصلی برای به وجود آمدن آن حالت غیر اختیاری است. پس اوامری که در [[دین]] نسبت به امور غیر اختیاری (از جمله [[انتظار]]) وارد شده است. در تحقق آنها بسیار مؤثر می‌باشند»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۰-۲۵.</ref>.
[[پرونده:152046.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید محمد بنی‌هاشمی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید محمد بنی‌هاشمی]]'''، در کتاب ''«[[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]»'' در این‌باره گفته است:
:::::*«'''اول''': [[یقین]] داشتن به وقوع چیزی. یعنی این که [[انسان]] واقع شدن چیزی را به طور قطع و [[یقین]] بداند و هیچ [[شک]] و تردیدی در آن نداشته باشد. در این صورت [[انتظار]] وقوع آن خود به خود در شخص حاصل می‌گردد. هر [[قدر]] این [[علم]] و [[یقین]] قویتر باشد، [[انتظار]] وقوع آن هم شدیدتر است.
:::::*'''دوم''': نزدیک شدن وقوع آن چیز. ممکن است واقع شدن چیزی را [[انسان]] با قطع و [[یقین]] بداند، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت حالت [[انتظار]] برای آن واقعه ضعیف است. هر [[قدر]] وقوع آن را نزدیکتر ببیند، انتظارش در مورد آن بیشتر خواهد بود.
:::::*'''سوم''': [[دوست]] داشتن آن وضعیتی که به وقوع آن [[علم]] دارد. [[انسان]] هر اندازه چیزی را که خبر از وقوعش داده‌اند بیشتر [[دوست]] بدارد، حالت انتظارش نسبت به آن شدیدتر می‌شود. چه بسا خبر قطعی از واقع شدن چیزی به [[انسان]] داده شود ولی آن چیز مطبوع و [[محبوب]] او نباشد، در این صورت قطعاً انتظارش نسبت به آن کمتر و ضعیف‌تر می‌باشد.
:::::*'''چهارم''': [[دوست]] داشتن آن کسی که خبر از آمدنش داده‌اند. اگر [[انسان]] به آمدن کسی [[یقین]] داشته باشد، هر [[قدر]] او را بیشتر [[دوست]] بدارد، آمدنش را بیشتر [[انتظار]] می‌کشد.
::::::اگر این چهار عامل در مورد وقوع چیزی موجود باشد، قهراً و قطعاً [[انتظار]] وقوع آن هم قابل توجه خواهد بود و هیچ نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. به کسی که این مقدمات برایش حاصل شده، لازم نیست گفته شود که: "[[منتظر]] باش!" چون او قطعاً [[منتظر]] هست. حتی نمی‌توان گفت: "[[منتظر]] نباش!" زیرا با وجود این عوامل، او نمی‌تواند [[منتظر]] نباشد. در مورد [[انتظار]] [[ظهور امام عصر]] {{ع}} هم مطلب از همین قرار است.<ref>البته [[انتظار ظهور]] یک [[مصلح جهانی]] در غیر [[اسلام]] هم مطرح بوده است ولی مبنای ما در این کتاب بحث [[انتظار]] در [[فرهنگ]] [[امامیه]] ([[شیعیان]] [[دوازده امامی]]) است که در آن، [[منجی بشر]] شخص [[حضرت]] [[حجة بن الحسن العسکری]] {{ع}} هستند و [[انتظار]] را صرفاً نسبت به [[ظهور]] ایشان مطرح می‌کنیم</ref>. برای آن که حال [[انتظار]] ایشان در کسی پیدا شود، باید مقدماتش فراهم شود. اگر مقدمات محقق محقق باشد، [[انتظار]] هم هست و نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. و اگر آن مقدمات نباشد، [[انتظار]] حاصل شدنی نیست. مهمترین این مقدمات همان چهار عامل مذکور است:
::::::'''اول''': [[یقین]] به [[ظهور]] [[حضرت]]: هر [[قدر]] [[علم]] و [[یقین]] شخص به [[ظهور امام]] {{ع}} بیشتر و عمیق‌تر باشد، انتظارش نسبت به آن بیشتر است. اگر خدای ناکرده [[شک]] و تردیدی در اصل وقوع آن داشته باشد، یا اعتقادش به آن سست و ضعیف باشد، انتظارش هم به همان اندازه کم و ضعیف و سست خواهد بود و چه بسا به صفر برسد. [[یقین]] قوی و محکم در این مسئله رابطه مستقیم با [[ایمان]] و [[اعتقاد]] شخص به [[وعده‌های قرآن]] و [[سنت]] دارد و هر [[قدر]] این [[ایمان]] و [[اعتقاد]] راسخ‌تر و عمیق‌تر شود، خود به خود انتظارش نسبت به وقوع آن هم شدیدتر خواهد شد.
::::::'''دوم''': نزدیک دانستن [[امر]] [[ظهور]]: ممکن است کسی به اصل [[ظهور]] [[حضرت]] [[یقین]] داشته باشد، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت انتظارش نسبت به آن سست و ضعیف می‌شود. ولی اگر آن چنان که در [[احادیث]] [[اهل بیت]] {{عم}} آمده است، [[امر]] [[ظهور]] را دور نپنداریم، بلکه آن را نزدیک ببینیم، آن گاه [[انتظار]] ما نسبت به آن شدیدتر می‌گردد. این که در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|"إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً"}}<ref>بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.</ref>. آنها ([[کافران]] و ناباوران) [[ظهور امام]] {{ع}} را دور می‌بینند، ولی ما آن را نزدیک می‌بینیم. برای این است که حالت [[انتظار]] در ما شدیدتر گردد. چنین [[اعتقادی]] خو به خود درجه [[انتظار]] را در [[انسان]] بالاتر می‌برد. البته [[نزدیک دانستن ظهور]] با "استعجال" که در [[روایات]] مذمت شده کاملاً متفاوت است و لازمه آن [[پیشگویی]] در مورد [[زمان ظهور]] هم نیست.
::::::'''سوم'''، [[دوست]] داشتن [[ظهور امام]] {{ع}}، کسی که به [[ظهور امام زمان]] {{ع}} صد در صد [[معتقد]] است و وقوع آن را هم نزدیک می‌بیند، هر [[قدر]] آن وضعیت [[موعود]] را بیشتر [[دوست]] بدارد، انتظارش نسبت به آن بیشتر خواهد بود و اگر آن را خوش نداشته باشد، انتظارش ضعیف و سست می‌شود. این [[دوست]] داشتن تنها زمانی به وجود می‌آید که [[مؤمنان]] تصویر روشنی از [[زمان ظهور]] [[حضرت]] داشته باشند تا این که نه تنها از آن نترسند بلکه برای وقوعش لحظه شماری کنند. در [[قرآن]] و [[سنت]]، بشارت‌های متعددی در مورد نعمت‌های بی‌نظیر [[زمان ظهور]] ذکر شده است که در بخش دوم کتاب به گوشه‌ای از آن اشاره خواهد شد. [[اعتقاد]] و باور محکم نسبت به این [[بشارت‌ها]]، خودبه خود [[انتظار]] [[مؤمن]] را نسبت به آن بالا می‌برد.
::::::'''چهارم'''، [[دوست]] داشتن خود [[امام عصر]] {{ع}}: هر کس [[محبت]] و علاقه‌اش به [[امام زمان]] {{ع}} بیشتر باشد، [[ظهور]] ایشان را بیشتر [[دوست]] می‌دارد و قهراً انتظارش نسبت به قدوم ایشان بیشتر و قوی‌تر خواهد بود. با وجود این چهار عامل، [[انتظار]] نسبت به [[ظهور امام]] {{ع}} خود به خود به وجود می‌آید و در صورت نبود یا ضعف این عوامل، [[انتظار]] هم ضعیف و کم اثر می‌شود. هر چه این مقدمات قوی‌تر باشد، [[انتظار]] هم شدیدتر می‌شود. بنابراین برای عمل به [[وظیفه]] [[انتظار]] [[حضرت قائم]] {{ع}} باید این مقدمات را تقویت کرد. [[امر]] به [[انتظار]] [[حضرت]]، در [[حقیقت]] [[امر]] به ایجاد اینهاست و اگر بعضی از اینها هم اختیاری نباشند، باید مقدمات آنها را فراهم کرد. مثلاً [[محبت به امام]] {{ع}} به محض [[اراده]] [[انسان]] و اختیارش حاصل نمی‌شود و ایجاد آن هم احتیاج به مقدماتی دارد، زیرا چنین نیست که به محض [[اراده]] [[انسان]]، [[محبت]] نسبت به چیزی یا کسی در او به وجود آید.
::::::باید با انجام افعال اختیاری مناسب، کم کم زمینه‌های ایجاد آن را فراهم کرد تا [[خداوند]] [[لطف]] کند و [[محبت]] [[انسان]] را نسبت به امامش بیشتر کند. به طور کلی شاید بتوان مهمترین عال را در ایجاد [[محبت]] نسبت به [[امام عصر]] {{ع}} و [[ظهور]] ایشانف [[معرفت]] آن عزیز دانست که در محل خود درباره زمینه‌های اختیاری آن بحث شده است<ref>درباره این بحث در حلقه سوم این سلسله درس‌ها سخن گفتیم.</ref>.
::::::در مورد عامل اول و دوم نیز آشنایی بیشتر با [[کتاب و سنت]] و بشارت‌های مذکور در آنها، از طریق [[مطالعه]] کردن و جدی گرفتن و اهمیت دادن و... که همه، افعال اختیاری هستند، می‌تواند زمینه ساز [[علم]] و [[ایمان]] قویتر و باور محکمتر باشد. به طور کلی عمل به [[وظایف]] اهل [[معرفت امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] ایشان، در این خصوص می‌تواند بسیار مؤثر باشد که توضیح آنها در محل مناسب خود آمده است<ref>این موضوع در حلقه چهارم مورد بحث واقع شده است.</ref>. ناگفته نماند که [[امر]] به [[انتظار]] و به طور کلی همه امور غیر اختیاری که در [[شرع]] موارد متعددی از آنها به چشم می‌خورد، باعث می‌شود که توجه [[مکلف]] نسبت به آن جلب شود و [[فکر]] و [[دل]] او را به خود مشغول نموده، آن را مهم بشمارد و برای تحقق بخشیدن آن به [[فکر]] و [[تلاش]] بیفتد و این خود یک عامل اصلی برای به وجود آمدن آن حالت غیر اختیاری است. پس اوامری که در [[دین]] نسبت به امور غیر اختیاری (از جمله [[انتظار]]) وارد شده است. در تحقق آنها بسیار مؤثر می‌باشند»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۰-۲۵.</ref>.


==پاسخ‌های دیگر==
== پاسخ‌های دیگر ==
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آقای ملکی‌راد؛
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آقای ملکی‌راد؛
| تصویر = 13681225.jpg
| تصویر = 13681225.jpg
| پاسخ‌دهنده =
| پاسخ‌دهنده = محمود ملکی‌راد
| پاسخ = آقای '''[[محمود ملکی‌راد]]'''، در مقاله ''«[[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = آقای '''[[محمود ملکی‌راد]]'''، در مقاله ''«[[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«برای ایجاد حالت [[انتظار]]، مقدماتی لازم است که بدون تحقق آن‌ها حالت [[انتظار]] به‌وجود نخواهد آمد، یکی از مقدمات اساسی برای به‌وجود آمدن حالت [[انتظار]]، [[یقین]] شخص نسبت به کسی یا چیزی است که [[منتظر]] اوست زیرا اگر شخصی نسبت به وقوع چیزی [[یقین]] نداشته باشد و دچار [[شک]] و تردید باشد، به‌دنبال آن حالت [[انتظار]] که بیانگر آماده شدن و [[امیدواری]] است به‌وجود نخواهد آمد و در ارتباط با [[امام غایب]] {{ع}} نیز این مسأله [[صادق]] است؛ زیرا تا فرد [[یقین]] به [[وجود امام]] [[غایب]] نداشته باشد حالت [[انتظار]] در او محقق نخواهد شد و در نتیجه، آن فرد را نمی‌توان در سلک [[منتظران]] داخل نمود.
::::::مقدمه دوم برای ایجاد حالت [[انتظار]]، [[شناخت]] و [[معرفت]] نسبت به کسی و حالتی است که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود، اگر نسبت به شخصی با حالتی که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود هیچگونه [[معرفت]] و شناختی نباشد، به‌طور قطع حالت [[انتظار]] نیز در فرد به‌وجود نخواهد آمد.
::::::بنابراین برای حصول حالت [[انتظار]] در [[منتظران]] [[امام غایب]] {{ع}} و تقویت روحی و روانی آن‌ها و شدت [[انتظار]] آنان، اولاً: باید نسبت به وجود و حضور [[امام غایب]] [[یقین]] و [[اطمینان]] باشد. ثانیاً: نسبت به وی [[شناخت]] و [[معرفت]] وجود داشته باشد، و این دو عنصر در [[حقیقت]] در حصول حالت [[انتظار]] و هم در تشدید آن نقش اساسی را ایفا خواهد کرد»<ref>[[محمود ملکی‌راد|ملکی‌راد، محمود]]، [[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


«برای ایجاد حالت [[انتظار]]، مقدماتی لازم است که بدون تحقق آن‌ها حالت [[انتظار]] به‌وجود نخواهد آمد، یکی از مقدمات اساسی برای به‌وجود آمدن حالت [[انتظار]]، [[یقین]] شخص نسبت به کسی یا چیزی است که [[منتظر]] اوست زیرا اگر شخصی نسبت به وقوع چیزی [[یقین]] نداشته باشد و دچار [[شک]] و تردید باشد، به‌دنبال آن حالت [[انتظار]] که بیانگر آماده شدن و [[امیدواری]] است به‌وجود نخواهد آمد و در ارتباط با [[امام غایب]] {{ع}} نیز این مسأله [[صادق]] است؛ زیرا تا فرد [[یقین]] به [[وجود امام]] [[غایب]] نداشته باشد حالت [[انتظار]] در او محقق نخواهد شد و در نتیجه، آن فرد را نمی‌توان در سلک [[منتظران]] داخل نمود.
مقدمه دوم برای ایجاد حالت [[انتظار]]، [[شناخت]] و [[معرفت]] نسبت به کسی و حالتی است که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود، اگر نسبت به شخصی با حالتی که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود هیچگونه [[معرفت]] و شناختی نباشد، به‌طور قطع حالت [[انتظار]] نیز در فرد به‌وجود نخواهد آمد.
بنابراین برای حصول حالت [[انتظار]] در [[منتظران]] [[امام غایب]] {{ع}} و تقویت روحی و روانی آن‌ها و شدت [[انتظار]] آنان، اولاً: باید نسبت به وجود و حضور [[امام غایب]] [[یقین]] و [[اطمینان]] باشد. ثانیاً: نسبت به وی [[شناخت]] و [[معرفت]] وجود داشته باشد، و این دو عنصر در [[حقیقت]] در حصول حالت [[انتظار]] و هم در تشدید آن نقش اساسی را ایفا خواهد کرد»<ref>[[محمود ملکی‌راد|ملکی‌راد، محمود]]، [[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref>.
}}
== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسمان انتظار فرج}}
{{پرسمان انتظار فرج}}
== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==
{{منبع‌شناسی جامع}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].
{{پایان}}
{{پایان}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{انتظار افقی}}
[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]


[[رده:پرسش‌]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به انتظار فرج]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به انتظار فرج]]
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/wiki/ویژه:تفاوت_گوشی_همراه/761433...1202991»