فرق علم پیامبر با امام چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۷. پژوهشگران مرکز ملی پاسخ‌گویی به سؤالات دینی؛

| تصویر = 9030760879.jpg

::::::«در عین حال، قطع شدن [[وحی]]، به معنای قطع رابطه خداوند با انسان کامل مانند [[امام]]{{ع}} و پیشوای معصوم نیست. آنها به طریق دیگر به منبع غیب اتصال دارند و حقایق را از منبع پرفیض الهی دریافت می‌کنند. آنها به جهت این که پیشوا و [[امام]]{{ع}} هستند، علم و دانش‌های خویش را از طرف خداوند دریافت می‌کنند و دارای علم لدنی الهی هستند. این دریافت حقایق و علوم و دانش و اطلاع بر اسرار غیب را، [[وحی]] نمی‌گویند؛ بلکه به آن "[[الهام]]" می‌گویند. بنابراین، اگر چه وحی قطع شده است، اما [[الهام]] الهی که نوع دیگری از [[وحی]] می‌باشد، برای [[امامان]]{{عم}} وجود دارد. براساس روایات، [[امامان]]{{عم}} دست آموز [[الهام]] غیبی‌اند و صدای غیب را می‌شنوند؛ اما بر طبق عقیده برخی از بزرگان، فرشته را نمی‌بینند؛ به خلاف پیامبر که سخن فرشته را می‌شنود و گاه خود ملک را نیز می‌بیند. این [[الهام]]، نظیر الهامی است که به [[حضرت خضر]]{{ع}}، ذوالقرنین، [[حضرت مریم]]{{س}} و مادر موسی شده است. گاهی در قرآن کریم، از این معنا تعبیر به وحی گردیده که البته منظور از آن، وحی نبوت نیست. [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} در ضمن حدیث مفصلی درباره [[امامت]] فرمود: هنگامی که خدای متعال کسی را به عنوان [[امام]]{{ع}} برای مردم برمی‌گزیند، به او سعه صدر عطا می‌کند و چشمه‌های حکمت را در دلش قرار می‌دهد و علم را به وی [[الهام]] می‌کند تا در پاسخ به هیچ سؤالی درنماند و در تشخیص حق، سرگردان نشود. پس او معصوم و مورد تأیید و توفیق و تسدید الهی بوده، از خطاها و لغزش‌ها در امان خواهد بود. باید توجه داشت [[امام]]{{ع}} کسی است که از وجودی برتر در عصر خود برخوردار بوده، در نقطه اوج و قلّه هرم هستی قرار دارد. از این رو، باطن [[امام]]{{ع}} نیز همانند باطن [[پیامبر]]{{صل}}، با نور ولایت حق روشن بوده، با عالم حقایق و معانی غیبی ارتباط دارد. [[امام]]{{ع}} نیز همانند [[پیامبر]]{{صل}}، واسطه فیض میان خلق و حق، عامل ارتباط خلق با حق و حافظ حریم [[وحی]] و شریعت است؛ امّا [[پیامبر]]{{صل}} نیست؛ یعنی مقام و شأن و مسؤلیت نبوی و رسالت را به او نداده اند»<ref>[http://www.pasokhgoo.ir/node/25571 مرکز ملی پاسخ‌گویی به سؤالات دینی]</ref>.

{{پایان جمع شدن}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۸. پژوهشگران وبگاه پرسمان.

| تصویر = 9030760879.jpg

:::::*«از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدند: علم بدون اختلاف، مخصوص [[امامان]]{{عم}} است و شما چگونه از آن آگاهى می‌یابید؟ فرمودند: «آگاهى ما هم از این معرفت بى‌اختلاف، مانند آگاهى [[پیامبر|پیامبر خدا]]{{صل}} است؛ با این تفاوت که آنچه را [[پیامبر]]{{صل}} می‌دید، ما نمی‌بینیم» <ref>اصول کافى، چهار جلدى، کتاب الحجة، ص ۳۵۰.</ref>»<ref>[http://porseman.org/q/vservice.aspx?logo=images/right.jpg&id=27151 وبگاه پرسمان]</ref>.

:::::*«[[شأن نبی]] آن است كه راه را بر مردم آشكار كند؛ امّا بر [[امام]] است كه مردم را به پيمودن راه وا دارد. بر اين اساس مقام [[امامت]] از [[نبوت]] بالاتر است و به همين دليل، [[ابراهيم خليل]]{{ع}}، مدت‏‌ها پس از آن‏كه به پيامبرى رسيد و پس از پيروزى در امتحان‌‏هاى متعدد، به مقام [[امامت]] نايل آمد. {{متن قرآن|وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}<ref>(و (یاد کن) آنگاه را که پروردگار ابراهیم، او را با کلماتی آزمود و او آنها را به انجام رسانید؛ فرمود: من تو را پیشوای مردم می‌گمارم. (ابراهیم) گفت: و از فرزندانم (چه کس را)؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی‌رسد)، سوره مبارکه بقره، آیه ۱۲۴.</ref> بايد توجه داشت كه برتر بودن مقام [[امامت]] از مقام [[نبوت]]، به معناى آن نيست كه شخص "[[امام]]"، از شخص "[[نبی]]" برتر و بالاتر است؛ زيرا بسيارى از پيامبران{{ع}} - از جمله [[پیامبر|پيامبر اسلام]]{{صل}} - علاوه بر مقام "[[نبوت]]"، داراى مقام "[[امامت]]" نيز بوده‌‏اند. "[[امام]]" كسى است كه از وجودى برتر، در عصر خود برخوردار بوده، در نقطه اوج و قله هرم هستى قرار دارد. به همين جهت باطن [[امام]]، همانند باطن [[پیامبر]]{{صل}}، با نور [[ولایت]] حق روشن بوده، با عالم حقايق و معانى غيبى ارتباط دارد. [[امام]]، همانند [[پیامبر]]، واسطه فيض ميان خلق و حق، عامل ارتباط خلق با حق و حافظ حريم وحى و شريعت است. امّا [[پیامبر]] نيست؛ يعنى، مقام و شأن و مسؤوليت [[نبوت]] و رسالت را به او نداده‌‏اند و به آن صورت كه بر پيامبران{{ع}} وحى می‌‏شده است؛ به آنان آموزه‏‌هاى [[غیب]] ابلاغ نشده‌‏است. براساس روايات، امامان{{ع}} دست‌‏آموز "الهام غيبى"اند. آنان صداى [[غیب]] را می‌‏شنوند، اما فرشته را نمی‌‏بينند؛ به خلاف [[پیامبر]] كه سخن فرشته را می‌‏شنود و گاه خود ملك را می‌‏بيند، نه اين كه تنها صدا را بشنود»<ref>[http://www.porseman.org/q/show.aspx?id=27148 وبگاه پرسمان]</ref>.