آثار شناخت و اعتقاد به امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین موسوی‌نسب؛

| تصویر = 13681056.jpg

::::::«پس از بیان احتیاج [[انسان]] به [[حجت خدا]] و اصل [[ضرورت]] [[شناخت]] [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} اینک می‌پردازیم به برخی از آثار و فواید و ثمراتی که بر [[معرفت]] آن [[حضرت]] مترتّب است، که ذیلاً به نحو اختصار فقط به چهار نمونه اشاره می‌گردد:

::::#'''جلوگیری از [[انحرافات]] و [[گمراهی‌ها]]:''' [[تاریخ]] [[شهادت]] می‌دهد انسان‌هایی که [[امام]] خود را شناختند و دست در دست او قرار دادند و سرسپرده [[اوامر و نواهی]] ایشان شدند به خیر و [[سعادت]] نایل گشته و کسانی که از [[امام نور]] فاصله گرفتند، گرفتار [[امام نار]] شدند<ref>موسوى نسب، جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ۲ جلد، فرهنگ منهاج - تهران (ایران)، چاپ: ۳، ۱۳۸۶ ه.ش.</ref>. [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر]] {{ع}} می‌فرمایند: [[امام]] [[حجت]] [[بندگان]] است هرکه او را رها کند، [[گمراه]] می‌شود و هرکه همراه او باشد [[نجات]] می‌یابد و [[رستگار]] می‌گردد<ref>معجم احادیث امام مهدى، ج ۴، ص ۱۴۸.</ref>. و در روایتی دیگر است که [[زراره]] از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید اگر در [[دوران غیبت]] ولی و [[حجّت]] [[خدا]] قرار گرفتم چه کنم؟ [[حضرت]] او را توصیه می‌فرمایند همواره این [[دعا]] را قرائت کن: {{متن حدیث|"اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ رَسُولَكَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ، فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ، لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلِلْتُ عَنْ دِينِي"}}؛ خدایا! خودت را به من بشناسان، که اگر خودت را به من نشناسانی، رسولت را نخواهم [[شناخت]]، خدایا! رسولت را به من بشناسان وگرنه حجّتت را نخواهم [[شناخت]]، خدایا! حجّتت را به من بشناسان وگرنه از [[دین]] خود [[گمراه]] خواهم شد<ref>مصباح الزّائر، ص ۳۱۲؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۴۲.</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛

| تصویر = 136863.JPG

:::::*«'''[[محبت]] و [[دوستی]] امام‌''': یکی از [[وظایف]] مهم [[شیعیان]]، [[محبت]] و [[دوستی]] [[امام]] است و حتی از برجسته‌ترین آثار [[معرفت]] او، [[محبت]] به آن وجود [[مقدس]] است. این [[شناخت]] به هر [[میزان]] بیشتر باشد، [[محبت]] آنان فزون‌تر می‌شود و هرقدر [[محبت]] بیشتر شد، نشان از وجود سنخیت با آن [[انوار]] [[مقدس]] است. این هم سنخی نیز هرقدر افزایش یابد، نشان از [[تقرب]] به [[ذات اقدس الهی]] است و این والاترین کمال است. از آنجایی که خود [[پیشوایان معصوم]] {{عم}} به [[مقام والای امام]] و [[امامت]] شناختی کامل دارند؛ وقتی سخن از یک [[امام]] پیش می‌آید، در نهایت بزرگداشت از او یاد می‌کنند.

::::::[[رسول اکرم]] {{صل}} آن‌گاه که سخن از [[آخرین وصی]] خود به میان می‌آورد، در نهایت [[احترام]] از زیباترین واژگان [[محبت]] بهره برده، می‌فرماید: {{عربی|"بِأَبِي وَ أُمِّي! سَمِيّ جَدِّي وَ شَبِيهِي وَ شَبِيهُ مُوسَي بْنِ عِمْرَانَ عَلَيهِ جُيوبُ النُّورِ..."}}<ref>علی بن محمد خزاز قمی، کفایة الاثر، ص ۱۵۶.</ref>؛ "[[پدر]] و مادرم فدایش [[باد]] که او هم‌نام من و شبیه من و [[شبیه ]] [[موسی بن عمران]] است که بر او نورهایی احاطه دارد...".

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛

| تصویر = 783993038.jpg

:::::*«معرفت [[امامان معصوم]]{{عم}} به ویژه [[امام عصر]]{{ع}} مستلزم پذیرش [[ولایت]] و پیروی از ایشان است. این ولایت پذیری، آثار بی‌شماری در پی دارد و فلاح و سعادت دنیوی و اخروی را به ارمغان خواهد آورد.

::::#'''هدایت بخشی:''' [[امامان معصوم]]{{عم}} پرچم‌های هدایت کننده به سوی حق<ref>[[امام رضا]]{{ع}} درباره آیه {{متن قرآن|وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ}} فرمود: {{عربی|"َ نَحْنُ الْعَلَامَاتُ وَ النَّجْمُ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}"}}؛ (الکافی، ج۱، ص۲۰۷).</ref> و الگوهای هدایت و رشد هستند که پیروان خویش را از سراب حیرت و گمراهی رهانیده و به بزرگراه هدایت می‌کشانند<ref>ر.ک: ادب فنای مقربان، ج۷، ص۲۵۸-۲۵۷.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} در بیان آیه {{متن قرآن|فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلا يَضِلُّ وَلا يَشْقَى}}<ref>سوره طه، آیه ۱۲۳.</ref> هدایت ویژه‌ای که گمراهی و رنج در آن راه ندارد را هدایت ناشی از پیروی از [[امامان]]{{عم}} معرفی کرده و کسانی را شامل این هدایت دانسته که با معرفت قلبی و عمل به فرمان پیشوایان الهی، هرگز از پیروی آنان کوتاهی نمی‌کنند: {{عربی|"مَنْ قَالَ بِالْأَئِمَّةِ وَ اتَّبَعَ أَمْرَهُمْ وَ لَمْ يَجُزْ طَاعَتَهُمْ"}}<ref>کسی که قائل به [[امامت]] [[ائمه]]{{ع}} بوده و از ایشان اطاعت کند و پیروی از دیگران را جایز نشمارد؛ الکافی، ج ۱، ص ۴۱۴؛ بحار الانوار، ج ۲۴، ص۱۴۷.</ref>؛ [[امامان معصوم]]{{عم}} نماد عینی هدایت خدای رحمان در میان مردم هستند؛ از این‌رو، گام نهادن در راه نورانی آنان سبب دوری همیشگی پیروانشان از خطر گمراهی و رنج‌های برآمده از آن است. [[امام کاظم]]{{ع}} می‌فرماید: از پدر بزرگوارم، [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}} درباره آیه {{متن قرآن|فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلا يَضِلُّ وَلا يَشْقَى}} پرسیدم. ایشان فرمود: [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: پیرو هدایت خدا باشید تا راه یابید و رستگار شوید و آن، راه من و راه این شخص، [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} است. هر که پیرو [[امام علی|علی]] باشد، در [[حیات]] من و بعد از مرگم پیرو من بوده و پیرو من پیرو خدا است و هر کس پیرو خدا باشد، گمراه و بدبخت نمی‌شود"<ref>{{عربی|"قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّبِعُوا هُدَى اللَّهِ تَهْتَدُوا وَ تَرْشُدُوا وَ هُوَ هُدَايَ هُدَى هَذَا عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَاهُ فِي حَيَاتِي وَ بَعْدَ مَوْتِي فَقَدِ اتَّبَعَ هُدَايَ وَ مَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَقَدِ اتَّبَعَ هُدَى اللَّهِ وَ مَنِ اتَّبَعَ هُدَى اللَّهِ فَلَا يَضِلُّ وَ لَا يَشْقَى‏"}}؛ تأویل الآیات الظاهره، ص۳۱۵؛ بحار الانوار، ج۲۴، ص۱۴۹.</ref>؛ [[امام باقر]]{{ع}} در تفسیر آیه مذکور فرموده است: {{عربی|" يَهْدِي إِلَى الْوَلَايَةِ"}}<ref>تفسیر عیاشی، ج۲، ص۲۸۳.</ref>. ایشان در تفسیر آیه {{متن قرآن|فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَى}}<ref>سوره طه، آیه ۱۳۵.</ref>  نیز کسانی را هدایت یافته می‌داند که به [[ولایت]] [[امامان معصوم]]{{ع}} راه یافته‌اند: {{عربی|"ّاهْتَدَى إِلَى وَلَايَتِنَا"}}<ref>تأویل الآیات الظاهره، ص۳۱۷؛ بحار الانوار، ج ۲۴، ص۱۵۰. جناب جابر از آن حضرت، درباره این آیه پرسید و ایشان فرمود: {{عربی|"عَلِيٌّ صَاحِبُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَ مَنِ اهْتَدى‏ أَيْ إِلَى وَلَايَتِنَا أَهْلَ الْبَيْت‏"}}؛ (بحار الانوار، ج ۲۴، ص۱۵۰).</ref>. از این‌رو، [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} در سخنی با جناب عمار یاسر، وی را به گام نهادن در راه [[امام علی|علی]]{{ع}} سفارش کرده است، هرچند همه مردم دنیا از او روی گردان شوند: "ای عمار! هرگاه [[امام علی|علی]]{{ع}} را دیدی که به راهی می‌رود و تمامی مردم به راهی دیگر، تو راه [[امام علی|علی]]{{ع}} را بگیر که او تو را به هلاکت، راهنمایی و از هدایت، خارج نمی‌کند"<ref>{{عربی|"يَا عَمَّارُ إِذَا رَأَيْتَ عَلِيّاً سَلَكَ وَادِياً وَ سَلَكَ النَّاسُ وَادِياً غَيْرَهُ فَاسْلُكْ مَعَ عَلِيٍّ وَ دَعِ النَّاسَ فَإِنَّهُ لَنْ يَدُلَّكَ عَلَى رَدًى وَ لَنْ يُخْرِجَكَ مِنْ هُدًى‏"}}؛ کشف الغمه، ج ۱، ص۱۴۳.</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین محدثی؛

| تصویر = 11282.jpg

::::::«[[امام]]، [[حجت]] [[خدا]] بر [[مردم]] است. [[قول و فعل]] او برای [[امّت]] [[سند]] است. [[امام]] [[حق]]، [[هادی]] [[مردم]] است و [[شناخت]] [[امام]] و [[حجت]] [[الهی]] یک [[تکلیف]] است. این یک وظیفۀ مسلمانی در هر زمان است و بدون آن، نه [[اعمال]] پذیرفته است، نه راه بی‌امام، به [[حق]] و [[سعادت]] می‌رساند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۶.</ref>.

:::::: در [[منابع روایی]] عنوان "کتاب الحجّه"، [[ضرورت]] و اهمیّت و آثار [[امام‌شناسی]] و تبعیّت از او را بیان می‌کند. [[احادیث]] متعدّدی بر این مضمون است که هرکه بمیرد و [[امام زمان]] خود را نشناسد به [[مرگ جاهلی]] مرده است. مصداق [[امام]] هم [[ائمه]] [[معصوم]] از [[اهل بیت]] [[پیامبر]] خدایند که [[معرفت]] و اطاعتشان لازم است و اهمیت [[امام‌شناسی]] مثل [[پیغمبرشناسی]] و [[خداشناسی]] است. در [[حدیث]] است: {{عربی|لا یکون العبد مؤمنا حتّی یعرف اللّه و رسوله و الأئمّة کلّهم و إمام زمانه و یردّ إلیه و یسلّم له}}<ref>اصول کافی، ج ۱ ص ۱۸۰</ref> که می‌رساند [[ایمان]] درست، در سایۀ [[شناخت]] [[خدا]] و [[رسول]] و [[امامان]] و [[امام زمان]] و [[تسلیم]] بودن در برابر اوست. با معیارهایی که در [[قرآن]] و [[حدیث]] [[پیامبر]] برای [[امام]] [[راستین]] و [[وصی]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] بیان شده است، انطباق آن اوصاف و شرایط بر [[ائمه]] [[معصوم]] است و آنان که راهی جدا از خط [[ائمه]] پیموده‌اند، به [[خطا]] رفته‌اند و آنان که [[توفیق]] این [[معرفت]] را داشته‌اند، به [[سعادت]] می‌رسند. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{عربی|"من منّ اللّه علیه بمعرفة أهل بیتی و ولایتهم فقد جمع اللّه له الخیر کلّه"}}<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۳</ref> بر هرکس [[خداوند]] منّت نهد و [[معرفت]] [[خاندان]] من و ولایتشان را به او ارزانی دارد، همۀ خیر را برای او فراهم آورده است. [[امام صادق]]{{ع}} نیز در [[لزوم]] این [[امام‌شناسی]] و معذور نبودن [[مردم]] در نشناختن [[امام]] فرمود: {{عربی|"نحن الّذین فرض اللّه طاعتنا، لا یسع النّاس إلاّ معرفتنا و لا یعذر النّاس بجهالتنا..."}}<ref> اصول کافی، ج ۱ ص ۱۸۷</ref> ازاین‌رو در برخی [[دعاها]] از [[خدا]] می‌خواهیم که این [[حجت‌شناسی]] را نصیب ما سازد، چون بدون آن [[گمراه]] می‌شویم {{عربی|أللّهمّ عرّفنی حجّتک...}} بابافغانی شیرازی [[شعر]] بلند و پرنکته‌ای در [[باب ]] [[مناقب علوی]] و [[امام‌شناسی]] و بی‌لیاقتی دیگران برای [[امامت]] دارد(...)»<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۶.</ref>

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۵. حجت الاسلام و المسلمین عارفی؛

| تصویر = 13681288.jpeg

::::::«'''شناخت [[امام]]{{ع}}، اساس [[خداشناسی]]:''' در حقیقت بدون [[معرفت امام]]، [[شناخت خدای متعال]] میسور نیست. [[امام حسین|حضرت امام حسین]]{{ع}}: [[معرفت خدا]] این است که [[مردم]] هر عصر و زمان، [[امام]] و [[رهبر]] دوران خود را شناسایی کرده، [[فرمان برداری]] و [[پیروی]] او را [[واجب]] بدانند<ref>[[اسحاق عارفی| عارفی، اسحاق]]، [[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص۸۵.</ref>.

::::::'''عدم شناخت [[امام]] موجب [[گمراهی]]:''' [[امام صادق]]{{ع}} راز [[صلاح]] و [[اصلاح زمین]] و اهل آن را وابسته به وجود [[امام]] [[معصوم]] می‌داند و مهمترین نیاز هر مسلمان را شناخت [[امام]] و [[رهبر دینی]] بیان می‌فرماید»<ref>[[اسحاق عارفی| عارفی، اسحاق]]، [[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص۹۴ - ۹۸.</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۶. حجت الاسلام و المسلمین کرمی؛

| تصویر = 137952.jpg

::::::«این [[شناخت]] و [[آگاهی]] به ما [[کمک]] می‌‌کند تا در انجام [[وظایف دینی]] و شرعی خود [[زمان غیبت]] کوتاهی نکنیم و در عرصه [[اجتماعی]] و [[خانوادگی]] نیز [[مسئولیت‌ها]] و [[وظایف]] خویش را به درستی انجام دهیم. [[شناخت امام زمان]] در شرایط کنونی [[وظیفه]] تمام [[مسلمانان]] است، زیرا [[شناخت]] و [[آگاهی]] باعث می‌‌شود که ما از افتادن در گرداب [[شبهات]] در [[امان]] بمانیم و از هرگونه تبلیغات و گفتارهای دروغین درباره آن [[حضرت]] رهایی یابیم. در شرایط کنونی علاوه بر هجمه‌ها و تبلیغات [[مسموم]] و [[گمراه کننده]] که از جانب [[دشمنان]] و [[معاندان]] در میان [[مردم]] گسترش می‌‌یابد، خطر دیگری نیز [[عقاید]] و [[باور]] [[مسلمانان]] را [[هدف]] قرار داده است و آن وجود [[مدعیان دروغین]] است که با رفتارها و [[اعمال]] خویش چهره آن [[حضرت]] و شخصیت او را در اذهان [[مردم]] مخدوش می‌‌سازند. این خطر بسیار خطرناک‌تر از خطر نخستین و تبلیغات [[دشمنان دین]] است، به این جهت که [[مردم]] آنان را مشاهده کرده و از نزدیک [[شاهد]] [[اعمال]] و [[رفتار]] آنان هستند. از این رو [[شناخت امام زمان]] هم در شرایط کنونی و هم در تمام شرایط و دوران دارای اهمیت فراوان است و افزون بر فرمایشات و [[دستورات]] [[پیشوایان دینی]] درباره اهمیت این [[شناخت]]، [[علما]] و بزرگان [[شیعی]] نیز در سفارش‌ها و گفتارهای خود بر این امر تأکید می‌‌کنند و خطر شیوع [[شبهات]] و وقوع [[انحرافات]] را به [[مسلمانان]] و [[شیعیان]] گوشزد می‌‌نمایند. کسب [[شناخت]] و [[معرفت]] پیرامون [[شخصیت امام]] زمان{{ع}} باعث می‌‌شود که هیچ گاه از او [[غفلت]] نکرده و در تمام مراحل [[زندگی]] با او و در حضور او قرار داشته باشیم. یاد و [[ذکر امام]] در [[حقیقت]] امر، در تماس بودن با اوست. وقتی [[شناخت]] و [[آگاهی]] حاصل شود همواره در محضر او قرار داشته و به یاد او هستیم. این گونه [[شناخت]] سبب می‌‌گردد که دیگر خطر [[انحرافات]] و [[شبهات]] ما را مورد تهدید قرار ندهد. کسب [[شناخت]] تنها به دانستن نام و [[القاب]] و [[شناخت]] ویژگی‌ها و خصوصیات محدود نمی‌شود، بلکه آشنایی با [[فرهنگ مهدویت]] است؛ [[فرهنگی]] که بر پایه‌های [[اعتقادی]] و [[ایمان راسخ]] [[استوار]] گشته و هیچ تندبادی نمی‌تواند شاخه‌ها و برگ‌های او را [[هدف]] تبلیغات خود قرار دهد. در [[دعا]] و [[نیایش]] نیز [[معرفت]] و [[شناخت]] [[حضرت حجت]] خواسته بر [[حق]] [[مؤمنان]] است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي}}؛ "خدایا به ما [[معرفت]] و [[شناخت]] [[حجت]] خود را ارزانی دار و اگر ما [[حجت]] خودمان را نشناسیم در [[دین]] و [[ایمان]] خویش دچار خلل و [[کاستی]] خواهیم شد"<ref>کافی، ج۵، ص۳۳۷.</ref>. در روایتی [[نقل]] شده است: فردی به نام [[ابوبصیر]] پیش از [[غیبت امام زمان]]{{ع}} به محضر [[امام]] مشرف شد. [[امام زمان]]{{ع}} از او پرسید: آیا مرا می‌‌شناسی؟ [[ابوبصیر]] پاسخ داد: آری سرور و مولای من! شما سرور من و [[فرزند]] سرور من هستید! [[امام زمان]]{{ع}} فرمودند: مقصود از این [[شناخت]] این گونه [[شناخت]] نبود! [[ابوبصیر]] عرض کرد: خودتان بفرمایید: مرادتان از [[شناخت]] چیست؟ [[امام زمان]]{{ع}} فرمودند: "من آخرین [[جانشین پیامبر خدا]] هستم و [[خداوند]] به [[برکت]] وجود من، [[بلا]] را از [[خاندان]] و شیعیانم دور می‌‌سازد"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۲.</ref>»<ref>[[رضا علی کرمی|کرمی؛ رضا علی]]، [[خانواده منتظر امام زمان (کتاب)|خانواده منتظر امام زمان]]، ص ۷۶-۷۷.</ref>.

}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۷. حجت الاسلام و المسلمین ملکی راد؛

| تصویر = 152277.jpg

::::::«این آثار را می‌توان بر چند دسته تقسیم کرد:

:::::*'''آثار معرفتی''': برخی از آثار [[اعتقاد]] به [[امام]] در امور شناختی و معرفتی است. مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از:  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۸. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

| تصویر = 13681078.jpg

::::::«از مهم‌ترین تکالیف مؤمنان، پس از معرفت به خدا و رسول او، معرفت و شناخت ولی امر، [[امام زمان]] {{ع}} است. از [[حضرت باقر]] یا صادق {{عم}} روایت است که فرمود: بنده خدا مؤمن نخواهد بود، مگر این‌که خدا و رسول و همه [[امامان]] را بشناسد و نیز [[امام زمان]]ش را بشناسد و در تمام امور خود به او مراجعه کند و تسلیم امر وی باشد<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۱۸۰.</ref>. در حدیث صحیح از حارث بن المغیرة آمده که گفت: به حضرت ابو عبدالله صادق {{ع}} گفتم: آیا پیغمبر {{صل}} فرموده: {{عربی|"من مات و لا يعرف امام زمانه مات ميتة جاهلية"}}؟ فرمود: آری. عرضه داشتم: این کدام جاهلیت است، آیا جاهلیت مطلق است یا جاهلیت کسی که امامش را نشناخته‌؟ فرمود: جاهلیت کفر و نفاق و ضلال<ref>اصول کافی، ج ۲، ص ۳۷۷.</ref>.

::::::نیز [[امام صادق]] {{ع}} فرموده: هرکس شبی را صبح کند در حالی که [[امام زمان]]ش را نشناسد، به مرگ جاهلیت می‌میرد<ref>غیبة نعمانی، ص ۶۲.</ref>. البته آن‌چه در معرفت امام واجب است، دو امر است: یکی شناختن شخص امام به اسم و نسب، دوم شناخت شخصیت امام با صفات و خصوصیات او که به وسیله آنها از دیگران امتیاز می‌یابد<ref>مکیال المکارم، ج ۱، ص ۳۷.</ref>.