آیا معجزه به واسطه علم غیب است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آیت‌الله مکارم شیرازی؛

| تصویر = مکارم شیرازی.jpg

::::::«[[معجزه]] مربوط به [[عالم غیب]] است: {{متن قرآن|[[با توجه به آیه ۲۰ سوره یونس چگونه علم غیب غیر خدا ثابت می‌شود؟ (پرسش)|وَيَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ...]]}} (...) <ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است...»؛ سوره یونس، آیه ۲۰.</ref>. کلمه "[[غیب]]" در جمله {{متن قرآن|إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ}} ممکن است اشاره به این باشد که [[معجزه]] امری است مربوط به [[عالم غیب]]، و در اختیار من نیست و مخصوص خدا است و یا اشاره به این است که مصالح امور و اینکه در چه موردی حکمت ایجاب نزول [[معجزه]] را می کند جزء [[اسرار غیب]] است و مخصوص خدا است، او هر مورد را که صلاح بداند، و طالب معجزه را جویای حقیقت ببیند، معجزه را نازل می‌کند؛ [[آیا علم غیب منحصر به خداست؟ (پرسش)|چراکه غیب و اسرار نهان مخصوص ذات پاک او است]]»<ref>[https://library.tebyan.net/f/Viewer/Text/81982/248#251 تفسیر نمونه، ج۸، ص ۲۵۱.]</ref>.

}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین رضایی اصفهانی.

| تصویر = 11538.jpg

:::::: {{متن قرآن|[[با توجه به آیه ۲۰ سوره یونس چگونه علم غیب غیر خدا ثابت می‌شود؟ (پرسش)|وَيَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ]]}} <ref> و می‌گویند: «چرا نشانه (معجزه‌واری) از پروردگارش بر او فرو فرستاده نمی‌شود؟!» پس بگو: « (آنچه از حسّ) پوشیده، تنها برای خداست؛ پس منتظر باشید، [چرا] که من (هم) با شما از منتظرانم.؛ سوره یونس، آیه ۲۰.</ref>

::::::ممکن است مقصود از جمله‌ «غیب تنها برای خداست» آن باشد که معجزه، امری مربوط به [[عالم غیب]] و مخصوص خداست و یا آن که حکمت‌های زمان و مکان و نوع نزول معجزه، جزئی از اسرار [[غیب]] است که مخصوص خداست»<ref>[http://ghbook.ir/index.php?name=%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1%20%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%20%D9%85%D9%87%D8%B1&option=com_mtree&task=readonline&link_id=5433&page=2398&chkhashk=8DC8FA0ED2&Itemid=281#accordion_ali-8 تفسیر قرآن مهر؛ ج۹، ص۵۴.]</ref>.