دیدگاه اهل سنت درباره انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]

| تصویر = 7626626268.jpg

| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]]  

| مدخل اصلی =  [[دیدگاه اهل سنت درباره انتظار]]

| مدخل وابسته =  

| تعداد پاسخ = ۱

== پاسخ جامع اجمالی ==

=== [[انتظار]] و [[اعتقاد به امام مهدی]] {{ع}} از دیدگاه [[اهل سنت]] ===

* [[اعتقاد]] به [[وجود مهدی]] {{ع}} و [[ظهور]] او، اختصاص به [[مذهب شیعه]] ندارد<ref>ر.ک: [[ابراهیم ابراهیمی|ابراهیمی، ابراهیم]]، [[انتظار و امید (کتاب)|انتظار و امید]]، ص ۴۳-۴۴.</ref> بلکه اصل [[اعتقاد]] به مسئلۀ [[مهدی منتظر]] در بین اهل [[سنّت]]، امری مسلّم است و به این نکته [[ایمان]] دارند که پس از [[پرشدن زمین از ظلم و جور]]، در [[آخرالزمان]] شخصی از تبار [[قریش]] و از سلالۀ [[نبی گرامی اسلام]] {{صل}} [[ظهور]] کرده و [[حکومت]] را به دست گرفته و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟؛ [[جواد جعفری|جعفری، جواد]]، [[معناشناسی تطبیقی انتظار و زمینه‌سازی قیام امام مهدی در اندیشه فریقین (مقاله)|معناشناسی تطبیقی انتظار و زمینه‌سازی قیام امام مهدی در اندیشه فریقین]]، ص؟؟؟</ref>؛ اما معتقدند: اوّلاً چنین شخصی هنوز متولد نشده و هر وقت [[خداوند]] [[اراده]] کند متولد خواهد شد؛ ثانیاً او از [[فرزندان امام حسن]] ‌{{ع}} است نه از [[فرزندان امام حسین]] ‌{{ع}}<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref>.

* اندیشۀ [[انتظار]] و [[اعتقاد]] به [[ظهور]] [[دولت حق]] در میان [[اهل سنت]] آنگونه که در [[جهان‌بینی]] [[شیعه]] مطرح است که علاوه بر کوشش در راه تحقق [[عدل]]، [[مبارزه با ظلم]] و [[ظالم]] و دست رد زدن به سینۀ حکومت‌های [[ستمگر]]، توسلاتی نیز با [[حضرت حجت]] {{ع}} دارند، مطرح نیست. لکن مستندات و فعالیت‌های علمی‌ای در میان آثار [[مکتب]] [[اهل سنت]] به چشم می‌خورد که از وجود [[فکر]] [[انتظار]] و آرزوی ایجاد [[آرمان]] [[شهر]] [[عدالت]] در میان [[اهل سنت]] حکایت می‌نماید که در ذیل به این شواهد اشاره می‌شود<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref>:

# [[روایات]] [[انتظار]] در منابع [[اهل سنت]]: قندوزی از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] می‌کند که فرموده است: {{متن حدیث|أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}} سپس در توضیح آن اضافه می‌کند: {{عربی|أَی انْتِظَارُ الْفَرَجِ بِظُهُورِ الْمَهْدِیِّ {{ع}}}}<ref>قندوزی حنفی، سلیمان‌بن‌ابراهیم، ینابیع المودة، ج۳، ص۳۷۹؛ ابن جوزی، فرائد السمطین، ج ۲، ص ۳۳۵. </ref>.<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref> [[اخبار متواتر]] و [[مستفیض]] از [[پیامبر اسلام]] {{صل}} دربارۀ [[مهدی]] {{ع}} رسیده که او از [[اهل بیت]] [[حضرت]] بود و هفتاد سال [[حکومت]] خواهد کرد و در [[زمین]] [[عدالت]] را می‌‌گستراند<ref>ر.ک: [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref>. در [[حدیثی]] مشهور [[پیامبر اسلام]] {{صل}} فرمود: «اگر از [[عمر]] [[جهان]] جز یک روز باقی نماند، [[خداوند]] حتماً در آن روز شخصی از [[خاندان]] ما را بر می‌انگیزد و او [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند؛ هم چنانکه پر از [[ظلم]] شده باشد»<ref>{{متن حدیث|لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ لَبَعَثَ اللَّهُ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ بَیْتِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً}}؛ الفتوحات المکیه، ج۳، ص ۳۲۷.</ref><ref>ر.ک: [[ابراهیم ابراهیمی|ابراهیمی، ابراهیم]]، [[انتظار و امید (کتاب)|انتظار و امید]]، ص ۴۳-۴۴.</ref>

# تأکید علمای [[اهل سنت]] بر مسألۀ [[انتظار]]: عدّه‌ای از علمای [[اهل سنت]] تصریح به وجود [[انتظار]] در میان [[مسلمانان]] نموده و حتی [[فتوا]] بر [[وجوب]] [[عقیده]] به [[انتظار]] داده‌اند: [[شیخ]] [[محمد]] سفارینی می‌نویسد: "[[حق]] این است که [[مهدی]] غیر از [[عیسی]] است و قبل از او [[خروج]] خواهد کرد و در این زمینه [[روایات]] به [[حد]] [[تواتر]] رسیده به نحوی که [[عقیده]] به [[مهدی]] یکی از معتقدات علمای [[اهل سنت]] شمرده می‌‌شود (...) بنابراین [[ایمان]] به [[خروج مهدی]] [[واجب]] است همان طوری که در نظر اهل [[علم]] مقدر شده و در [[عقاید]] [[اهل سنت و جماعت]] تدوین یافته است"<ref>المهدی المنتظر، ج۱، ص ۴۰ الی ۴۶.</ref><ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref> شبیه این مطلب از ابن [[قیم]] الجوزی، [[جلال الدین سیوطی]] و عبدالعزیز بن [[عبدالله]] بن باز و بسیاری دیگر از [[علماء]] [[اهل سنت]] در قرون مختلف [[نقل]] شده است<ref>ر.ک: [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟؛ [[جواد جعفری|جعفری، جواد]]، [[معناشناسی تطبیقی انتظار و زمینه‌سازی قیام امام مهدی در اندیشه فریقین (مقاله)|معناشناسی تطبیقی انتظار و زمینه‌سازی قیام امام مهدی در اندیشه فریقین]]، ص؟؟؟</ref>. [[علی]] بن نایف شحود می‌گوید: "[[انتظار]] ما به معنای در خانه نشستن و اکتفا کردن به [[انتظار]] لسانی نیست. [[انتظار]] علاوه بر اینکه مورد تأیید و تأکید [[شرع]] است، مورد توصیه و سفارش [[عقل]] نیز هست"<ref>الشحود، علی بن نایف، موسوعة فقه الابتلاء، ج ۴، ص ۳۰۸.</ref><ref>ر.ک: [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۵۹-۶۱؛ [[جواد جعفری|جعفری، جواد]]، [[معناشناسی تطبیقی انتظار و زمینه‌سازی قیام امام مهدی در اندیشه فریقین (مقاله)|معناشناسی تطبیقی انتظار و زمینه‌سازی قیام امام مهدی در اندیشه فریقین]]، ص؟؟؟</ref>

# [[انتظار]] در ادعیۀ [[اهل سنت]]: بعضی از علمای [[اهل سنت]] اندیشۀ [[انتظار]] را در قالب [[دعا]] بیان داشته‌اند، چنانکه [[محمد]] بدرالدین چنین اظهار می‌دارد: "[[خداوند]] این همه [[پریشانی]] و گرفتاری را از این [[امت]] به [[برکت ظهور]] و حضور او ([[حضرت ولی عصر]]) برطرف فرما {{متن حدیث|إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً وَ نَراهُ قَرِیباً}} کسانی [[ظهور]] او را بعید و ناشدنی می‌پندارند، اما ما آن را شدنی و نزدیک می‌دانیم"<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref>.

# [[انتظار]] در اشعار [[اهل سنت]]: بعضی از بزرگان [[اهل تسنن]] در ضمن اشعار و ابیاتی [[انتظار]] خود نسبت به [[ظهور حضرت حجت]] {{ع}} را بیان داشته‌اند، [[سید]] جمال‌الدین [[حسینی]] چنین می‌سراید: بیا ‌ای [[امام]] [[هدایت]] [[شعار]] *** که بگذشت از حد [[غم]] [[انتظار]]<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref>.

* [[شیخ]] فریدالدین [[عطار نیشابوری]] بعد از ذکر نام [[ائمه]] {{ع}} می‌گوید: صد هزاران [[اولیا]] روی [[زمین]] *** از [[خدا]] خواهند [[مهدی]] را [[یقین]]؛ یا [[الهی]] [[مهدیه]] از [[غیبت]] آر *** تا [[جهان]] [[عدل]] گردد آشکار<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref>

=== نتیجه گیری ===

* بنابراین موضوع [[مهدی]] {{ع}} و [[انتظار]] در نزد [[عالمان دینی]] و [[محدثان]] [[اهل سنت]] نیز مطرح است. البته جا داشت آنان این مسألۀ [[اعتقادی]] و [[اسلامی]] و [[سیاسی]] [[اجتماعی]] را در میان توده‌های [[اهل سنت]] رواج بیشتری می‌دادند و تلاش می‌کردند تا دست رد گذاشتن به سینه حکومت‌های [[جابر]] و طاغوتی و اندیشیدن به [[حکومت عدل]] و [[قسط]] [[الهی]] و [[آمادگی برای ظهور]] "[[مصلح]] فاطمی" در توده‌های وسیع [[جهان]] تسنّن نیز حضور فعال داشته باشد تا این [[اعتقاد]] چونان خونی زنده و هیجانی برای مقابله با [[ستم و ستمگری]] در همه [[سرزمین‌های اسلامی]] جاری باشد و همچنین [[توسل]] و توجه به [[حقیقت]] اعلای "[[ولایت]] الاهیۀ مهدویه" همواره مددکار [[روح]] و [[جان]] و روشن کننده [[عقل]] و روان و [[پشتیبان]] [[دل]] و [[ایمان]] آنان گردد<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۳۹-۴۶؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]]، ص؟؟؟.</ref>

 

«[[اهل سنت]] نیز [[منتظر]] [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} در [[آخرالزمان]] هستند و به این نکته [[ایمان]] دارند که پس از پرشدن [[زمین]] از [[ظلم و جور]]، آن [[حضرت]] خواهد آمد و [[زمین]] را از [[عدل و داد]] آکنده می‌سازد. [[اندیشه]] [[انتظار]] و [[اعتقاد]] به [[ظهور]] [[دولت حق]] در میان [[اهل سنت]] آن‌گونه که در [[جهان‌بینی]] [[شیعه]] مطرح است (یعنی اینکه مانند [[شیعه]] علاوه بر کوشش در راه تحقق [[عدل]]، [[مبارزه با ظلم]] و [[ظالم]]، و دست رد زدن به سینه حکومت‌های [[ستمگر]]، توجهات و توسلاتی نیز با ساحت اقدس و اعلای [[حضرت]] حجة {{ع}} داشته باشند) مطرح نیست. لکن مستندات و فعالیت‌های علمی‌ای در میان آثار [[مکتب]] [[اهل سنت]] به چشم می‌خورد که از وجود [[فکر]] [[انتظار]] و آرزوی ایجاد [[آرمان]] [[شهر]] [[عدالت]] در میان [[اهل سنت]] یا حداقل در میان اقشاری از آنان حکایت می‌نماید. که در ذیل به این شواهد اشاره می‌شود:

# [[روایات]] [[انتظار]] در منابع [[اهل سنت]]: در راستای حفظ [[روحیه انتظار]]، بعضی از علمای [[اهل سنت]] روایاتی که [[فضیلت انتظار]] را بیان داشته در کتب خود ثبت و [[نقل]] نموده‌اند به عنوان نمونه [[علامه]] قندوزی این [[کلام]] [[نورانی]] را از وجود [[مقدس]] [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] می‌کند که فرموده است: {{متن حدیث|"أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ"}} بعد در توضیح آن اضافه می‌کند: {{متن حدیث|"أَي انْتِظَارُ الْفَرَجِ بِظُهُورِ الْمَهْدِيِّ {{ع}}"}}<ref>قندوزی حنفی، سلیمان‌بن‌ابراهیم، ینابیع المودة، ج ۳، باب ۹۴، ص ۳۷۹، در این زمینه می‌توانید به فرائد السمطین ابن جوزی، ج ۲، ص ۳۳۵ رجوع کنید.</ref>.

# '''تأکید علمای [[اهل سنت]] بر مسأله [[انتظار]]:''' عدّه‌ای از علمای [[اهل سنت]] تصریح به وجود [[انتظار]] در میان [[مسلمانان]] نموده و یا دیگران را به [[صبر]] و [[انتظار]] توصیه کرده و حتی فتوی بر وجود [[عقیده]] به [[انتظار]] داده‌اند، در اینجا به مواردی از سخنان این بزرگان اشاره می‌کنیم:

## [[مالک بن انس]] ([[امام]] مالکی‌ها) در جواب شخصی به نام [[محمد بن جعفر]] که شرح گرفتاری‌های خود را برای وی [[نقل]] کرد گفت: [[صبر]] کنید تا [[تأویل]] [[آیه]]: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند  منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref> آشکار گردد<ref>امینی، ابراهیم، دادگستر جهان، ص ۴۳، به نقل از مقاتل الطالبین، ص ۳۵۹.</ref>. در این گفتار؛ مالک بن انس شخص یاد شده را به [[صبر]] و [[انتظار ظهور]] [[دولت حق]] توصیه می‌نماید.

## [[ابن القیم]] در کتاب "اغاثة اللهفان من مصائد الشیطان" می‌نویسد: "[[یهودیان]] [[منتظر]] قائمی از [[اولاد]] [[داوود]] هستند که وقتی [[ظهور]] کند دعایی می‌خواند که همه [[مردم]] [[جهان]] می‌میرند ولی این [[قائم]] [[موعود]] ظاهراً همان [[دجال]] [[موعود]] است که [[یهودیان]] در [[انتظار ظهور]] آن هستند وگرنه [[مسیح]] بن [[مریم]] [[مسیح]] [[هدایت]] است که [[مسلمانان]] در [[انتظار]] [[نزول]] وی در کنار [[مهدی منتظر]] هستند که از [[اهل بیت]] [[نبوت]] است و پس از [[قیام]] [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌سازد پس از آن که پر از [[ظلم]] و [[بیداد]] شده باشد"<ref>خسروشاهی، سید هادی، مصلح جهانی، ص ۱۳.</ref>. چنانکه ملاحظه می‌شود در [[کلام]] ابن قیّم، دو نکته به چشم می‌خورد که بر وجود مسأله "[[انتظار]]" در میان [[اهل سنت]] دلالت می‌کند، نخست آنکه [[انتظار]] [[مسیح]] {{ع}} در کنار [[حضرت مهدی]] {{ع}} را به همه [[مسلمانان]] نسبت می‌دهد و دیگر آنکه [[حضرت مهدی]] {{ع}} را با [[لقب]] "[[منتظر]]" یاد می‌کند و لازمه "[[منتظر]]" وجود "[[منتظِر]]" است.

## [[شیخ]] [[محمد سفارینی]] در کتاب "لوامع الانوار البهیة" می‌نویسد: "با بررسی مجموع [[احادیث]] منقول [[علم]] قطعی درباره [[ظهور مهدی]] {{ع}} به دست می‌آید و روی همین اصل [[اعتقاد به ظهور مهدی]] {{ع}} همانطور که در کتاب‌های [[اعتقادی]] [[اهل سنت و جماعت]] آمده یکی از [[واجبات]] است"<ref>خسروشاهی، سید هادی، مصلح جهانی، ص ۱۴۶ - ۱۴۷.</ref>. سفارینی در این جملات [[حکم]] به [[وجوب]] [[اعتقاد]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} نموده و این [[وجوب]] [[اعتقاد]] به [[ظهور]] را [[رأی]] و نظر دیگر علمای [[اهل سنت]] در کتب [[اعتقادی]] آنان اعلام نموده است، و [[اعتقاد]] به [[ظهور]] اگر نگوئیم همان "[[انتظار]]" است لااقل اثر و نتیجه آن، [[انتظار]] خواهد بود.

## دکتر [[طه حسین]] می‌گوید: "[[مردم]] [[منتظر]] مسیح‌اند"<ref>خورشید مغرب، ص ۸۶، به نقل از کتاب الایام نوشته طه حسین.</ref>. او این [[انتظار]] را به [[عامه]] [[مردم]] نسبت می‌دهد. اما در مورد [[انتظار]] [[حضرت عیسی]] {{ع}}، ذکر دو نکته ضروری است:

### در [[جامعه]] [[مصری]] به ویژه در ایام طه [[حسین]]، [[عقیده]] به [[ظهور]] و [[انتظار]] وجود داشته است.

### [[عقیده]] [[انتظار]] در بین آن [[مردم]] از [[مهدی]] {{ع}} و [[مسیح]] {{ع}} [[تحریف]] شده است منشأ این [[تحریف]] روایاتی است که آمدن [[حضرت مسیح]] {{ع}} را پس از [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} می‌دانند.

# '''[[انتظار]] در [[ادعیه]] [[اهل سنت]]:''' بعضی از علمای [[اهل سنت]] [[اندیشه]] [[انتظار]] را در قالب [[دعا]] بیان داشته‌اند چنانکه [[محمد]] بدرالدین چنین اظهار می‌دارد: "[[خداوند]] این همه [[پریشانی]] و گرفتاری را از این [[امت]] به [[برکت ظهور]] و حضور او ([[حضرت ولی عصر]]) برطرف فرما {{متن حدیث|"إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً"}} کسانی [[ظهور]] او را بعید و ناشدنی می‌پندارند، اما ما آن را شدنی و نزدیک می‌دانیم"<ref>خورشید مغرب، ص ۷۰، به نقل از کتاب الامام الثانی عشر، ص ۷۷.</ref>.

# '''[[انتظار]] در اشعار [[اهل سنت]]:''' بعضی از بزرگان [[اهل تسنن]] در ضمن اشعار و ابیاتی [[انتظار]] خود نسبت به [[ظهور حضرت حجت]] {{ع}} را بیان داشته‌اند، [[سید جمال‌الدین حسینی]] [[محدث]] و مؤلف [[اهل سنت]] در کتاب روضة‌الاحباب که از کتب متداوله معروفه در نزد [[اهل سنت]] است چنین می‌سراید:

 

:::بیا‌ای [[امام]] [[هدایت]] [[شعار]] *** که بگذشت از حد [[غم]] [[انتظار]]

:::ز روی همایون بیفکن نقاب *** عیان ساز رخسار چون [[آفتاب]]

برون آی از منزل [[اختفاء]] *** نمایان کن آثار مهر و وفاء<ref>بهشتی، محمد، ادیان و مهدویت، پیشین، ص ۱۰۷.</ref>

 

و نیز [[شیخ]] [[عامر بن بصری]] در قصیده‌ای بنام ذات‌الانوار خطاب به [[حضرت]] [[ولی عصر]] {{ع}} چنین بیان می‌دارد: "به علّت طولانی شدن [[انتظار]] خسته و دلتنگ شدیم، پس‌ ای [[قطب]] وجود! تو را به پروردگارت قسم، با ظهورت ما را خوشبخت نما<ref>{{عربی|مللنا و طال الانتظار مجد لنا *** بربک یا قطب الوجود بلقیة /// فجعل لنا حتی نراک فلذة *** المحب لقا محبوبه بعد غیبة}} (بهشتی، محمد، ص ۱۱۳، به نقل از ینابیع المودة، ص ۴۷۳).</ref>. پس به گونه‌ای باش ([[ظهور]] کن) تا ما تو را ببینیم که [[لذت]] و [[خوشی]] [[محب]] در این است که بعد از دوری و [[غیبت]] محبوبش را [[ملاقات]] کند.

 

و نیز [[شیخ]] [[فریدالدین عطار نیشابوری]] بعد از ذکر نام [[ائمه]] {{ع}} می‌گوید:

 

صد هزاران [[اولیا]] روی [[زمین]] *** از [[خدا]] خواهند [[مهدی]] را [[یقین]]

یا [[الهی]] [[مهدیه]] از [[غیبت]] آر *** تا [[جهان]] [[عدل]] گردد آشکار<ref>بهشتی، محمد، ص ۱۱۴</ref>

 

حاصل آنکه موضوع [[مهدی]] {{ع}} و [[انتظار]] در نزد [[عالمان دینی]] و [[محدثان]] [[اهل سنت]] نیز مطرح است. البته جا داشت که آنان این مسأله [[اعتقادی]] و [[اسلامی]] و [[سیاسی]] [[اجتماعی]] را در میان توده‌های [[اهل سنت]] رواج بیشتری می‌دادند و تلاش می‌کردند تا دست رد گذاشتن به سینه حکومت‌های [[جابر]] و طاغوتی و اندیشیدن به [[حکومت]] [[عدل و قسط]] [[الهی]] و [[آمادگی برای ظهور]] "[[مصلح]] فاطمی" در توده‌های وسیع [[جهان]] تسنّن نیز حضور فعال داشته باشد تا این [[اعتقاد]] چونان خونی زنده و هیجانی برای مقابله با [[ستم]] و [[ستمگری]] در همه [[سرزمین‌های اسلامی]] جاری باشد و همچنین [[توسل]] و توجه به [[حقیقت]] اعلای "[[ولایت]] الاهیه مهدویة" همواره مددکار [[روح]] و [[جان]] و روشن کننده [[عقل]] و روان و [[پشتیبان]] [[دل]] و [[ایمان]] آنان گردد.

 

البته از این نکته نباید غافل شد که ایده [[انتظار]] در [[فرهنگ شیعی]]، به صورت عینی و زنده، تعریف شده و با هویتی تاریخمند و بسیار دقیق ثبت گردیده است، به همین [[علت]] توان‌بخشی و شورآفرینی و [[سازندگی]] اکسیری این [[امید]] [[مقدس]] و [[انتظار]] آرمانی، به مراتب جلوه‌گر‌تر و محسوس‌تر از پیامدهای آن در میان [[اهل سنت]] است، به گونه‌ای که توجه ناظران خارجی را به خود معطوف داشته است.

 

[[ماربین]] محقق آلمانی در این خصوص می‌گوید: از جمله مسائل [[اجتماعی]] بسیار مهمی که همیشه می‌تواند موجب [[امیدواری]] و [[رستگاری]] [[شیعه]] باشد، [[اعتقاد]] به وجود [[حجت]] عصر و [[انتظار ظهور]] اوست. زیرا [[عقیده شیعه]] این است هنگامی که [[انسان]] در بستر رود، به این [[امید]] باید بخوابد که چون صبح از [[خواب]] برخیزد، [[حجت]] [[عصر ظهور]] کرده، و برای تأییدش آماده باشد<ref>در انتظار ققنوس، صص ۲۹۹ ـ ۳۰۰، ر.ک: سیاست اسلامی، ماربین، صص ۴۹ ـ ۵۰.</ref>.

 

همان‌طور که ملاحظه فرمودید، [[اندیشه]] [[انتظار]]، و [[اعتقاد]] به روشن بودن [[پایان تاریخ]] [[زندگی]] [[بشریت]] [[اعتقادی]] همگانی است. تحقق چنین اتفاق نظری میان [[پیروان ادیان]] گذشته و اکثر [[ملت‌ها]] و [[اقوام]] و نیز نوابغ و [[فلاسفه]] [[غرب]] ـ با وجود تعدد [[ادیان]] و فاصله بسیار میان باورها و [[اختلاف]] افکار آنان ـ بر اصل ایده منجی‌باوری و [[انتظار]] [[منجی]] هیچگاه ممکن نیست بدون مدرک و پشتوانه‌ای [[استوار]] و اصیل باشد. زیرا نظایر چنین [[وحدت]] نظر [[جهان]] شمولی عادة بدون وجود [[سند]] و [[دلیل]] عقل‌پسند و معتبر صورت نمی‌پذیرد»<ref>[[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص39-46.</ref>.

 

«متأسفانه در [[منابع حدیثی]] [[اهل سنت]] که دربردارنده روایات‌الانتظارند، هیچ اثری از واژه [[انتظار]] که دلالت بر [[انتظار]] خاص یعنی [[انتظار ظهور امام مهدی]] {{ع}} کند، نیست؛ ولی به عکس در اقوال و نوشتار علمای معاصر [[اهل سنت]] این واژه به کار رفته و در معنای [[انتظار]] خاص نیز استعمال شده است؛ مثلاً در کتاب [[اغاثة‌اللهفان من مصائد الشیطان]] از [[ابن‌قیم]] آمده است: مسلمون (یعنی همۀ گروه‌های [[اسلامی]]) در [[انتظار]] فردی به سر می‌برند به نام مهدیان که از [[اهل بیت]] [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} بوده است و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند<ref>{{عربی|وَ يَنْتَظِرُونَ خُرُوجَ الْمَهْدِيِّ مِنْ أَهْلِ بَيتِ النُّبُوَّةِ يَملَأُ الْأَرْضَ عَدْلاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً}} (ابن قیم الجوزی؛ اغاثة اللهفان من مصائد الشیطان؛ ج ۲، ص ۳۳۸).</ref>.

 

دربارۀ مفهوم و [[جایگاه انتظار]] در کتاب موسوعة فقه‌الابتلاء به تألیف [[علی بن نایف شحود]] مطالب دقیق و ظریفی بیان شده است و ایشان در این کتاب بابی گشوده است تحت عنوان "الاعداد [[سبیل]] الاستقامه" که به بیان اعداد و [[آمادگی]] پرداخته و گفته است انجام دادن هر کار مهمی بدون مقدمه و تهیؤ ممکن نیست و این بحث از جمله مباحث مهمی است که علمای [[علم اصول]] و [[فقه]] در [[علم اصول]] و [[علم]] [[فقه]] بدان توجه ویژه کرده‌اند و [[خداوند]] در [[قرآن]] نیز با بیان [[آیات]] مختلفی به این موضوع اشاره کرده است: {{عربی|مِنْ قَبيلِ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی:}} {{متن قرآن|وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى * وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى}}<ref>«و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود * و اینکه (بهره) کوشش وی زودا که دیده شود» سوره نجم، آیه ۳۹-۴۰.</ref>، {{عربی|إِذِ السَّعْيُ وَ الْحَرَكَةُ مِنْ شَأْنِهِ إِيصالُ الْمُكَلَّفِ الَی تَحْقِيقِ مَا يَصْبُو إِلَيْهِ دُونَ الْجُمُودِ وَ الْخُنُوعِ وَقَولُهُ سُبْحَانَهُ:}} {{متن قرآن|وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً}}<ref>«اگر (به راستی) می‌خواستند رهسپار گردند ساز و برگی برای آن فراهم می‌آوردند» سوره توبه، آیه ۴۶.</ref>، <ref>{{عربی|نَظَراً إلی أَنَّ الإِعْدادَ أَهَمُّ بِدَرَجاتٍ مِنَ الْمُوَاجَهَةِ ذَاتِهَا لِأَنَّ سَاعَةَ الْمُوَاجَهَةِ هِيَ سَاعَةُ الصِّرَاعِ وَ أَيُّ عَاقِلٍ وَ رَشِيدٍ لاَ يَدْخُلُ الصِّرَاعَ دُونَ أَنْ يُهَيِّءَ نَفْسَهُ لِتِلْكَ السَّاعَة}}</ref>. همو در ادامه می‌نویسد: همیشه میان حادثه مهم و فرایندی که به آن منتهی می‌شود، [[فترت]] و فاصله‌ای است که این فاصله را اعداد و استعداد پر کرده و در واقع این فاصله و این اعداد نیز به نوعی تداعی [[انتظار]] است. وی سپس به بیان مفهوم [[انتظار]] و [[جایگاه]] مهم آن می‌پردازد<ref>{{عربی|وَ الْفَتْرَةُ الَّتِي تَسْتَغْرِقُهَا عَمَلِيَّةُ الإِعْدَادِ وَ الْإِيتَاءِ بِمُقَدِّمَةِ الْوَاجِبِ، هَذِهِ الْفَتْرَةُ بِالذَّاتِ مَا تَدَّعِي بِالِانْتِظَارِ، إِذِ الِانْتِظَارُ لَا يعْنِي جُلُوسَ المَرءِ في بَيتِهِ مُتَوَقِّعاً أَنْ يُحَقِّقَ اللَّهُ لَهُ تَطلِعَاتِهِ وَ آمَالَهُ وَ أَهْدَافَهُ، إِنَّمَا الاِنْتِظَارُ يعْني سَعْيُ الإِنْسَانِ وَ تَحَرُّكُهُ بِاتِّجَاهِ إِعْدَادِ مَا يَنْتَظِرُهُ وَ مَا يُرِيدُ تَحْقِيقَهُ وَ إِنطِلاقاً مِن هَذِهِ القَنَاعَةِ، نَقُولُ إِنَّ قَوْلَ اللَّهِ تَعالیمِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلا يُشيرُ وَ يُؤَكَّدُ أَنَّ المُنتَظِرَ هُوَ السَّاعَتي وَ الْمُتَحَرِّكُ وَ الْمُعِدُّ نَفْسَهُ وَ مُهَيّؤُها لِيَوْمِ المُواجَهَةِ وَ لَحْظَةِ الاِنْطِلاَقِ"}}.</ref> او سپس می‌گوید: ما نیز [[منتظر]] [[ظهور امام مهدی]] {{ع}} هستیم و [[انتظار]] ما به معنای در خانه نشستن و اکتفا کردن به [[انتظار]] لسانی نیست. وی در ادامه می‌نویسد: اصلاً [[انتظار]] مقوله‌ای است که علاوه بر اینکه مورد تأیید و تأکید [[شرع]] است، مورد توصیه و سفارش [[عقل]] نیز هست<ref>علی بن نایف الشحود؛ موسوعة فقه الابتلاء، ج ۴، ص ۳۰۸.</ref>»<ref>[[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۵۹-۶۱.</ref>.

 

[[نزول حضرت عیسی]] {{ع}} از جمله باورهای مهم [[اهل سنت]] است<ref>محمد شمس‌الحق العظیم آبادی؛ عون المعبود شرح سنن أبی‌داود، ج ۱۱، ص ۴۵۷. عبدالله‌بن‌سلیمان الغفیلی؛ أشراط الساعة: ص ۲۰۸.</ref>. بر این اساس [[اهل سنت]] در [[انتظار]] روزی به سر می‌برند که [[حضرت عیسی]] {{ع}} از [[آسمان]] فرود آید و در [[مبارزه]] با [[دجال]]، [[حضرت مهدی]] {{ع}} را [[یاری]] کند. ابن‌قیم در این مورد می‌نویسد: ملت‌های سه‌گانه [[یهودیت]]، [[مسیحیت]] و [[مسلمانان]] در [[انتظار]] منتظری ([[حضرت عیسی]]) به سر می‌برند که بدان [[وعده]] داده شده‌اند و [[مسلمانان]] در [[انتظار]] [[حضرت عیسی]] {{ع}} به سر می‌برند که با آمدنش به شکستن [[صلیب]] و کشتن خوک و به از بین بردن [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] مبادرت می‌ورزد. وی در ادامه می‌نویسد: همچنین [[مسلمانان]] در [[انتظار ظهور امام مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند که از [[اهل بیت]] [[نبوت]] است و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند<ref>{{عربی|اَلْأُمَمُ الثَّلاَثُ تَنتظِرُ مُنْتَظِراً يَخْرُجُ في آخِرِ الزَّمَانِ فَإِنَّهُمْ وُعِدُوا بِهِ فِي كُلِّ مِلَّةٍ وَ الْمُسْلِمُونَ يَنْتَظِرُونَ نُزُولَ الْمَسِيحِ عيسَی بْنِ مَرْيَمَ مِنَ السَّمَاءِ لِكَسْرِ الصَّلِيبِ وَ قَتْلِ الْخِنْزِيرِ وَ قَتْلِ اَعْدَائِهِ مِنَ الْيَهُودِ وَ عِبَادِهِ مِن النَّصاری وَ يَنْتَظِرُونَ خُرُوجَ الْمَهْدِيِّ مِنْ أَهلِ بَيتِ النُّبُوَّةِ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً}} (ابن‌قیم الجوزی؛ اغاثة اللهفان من مصائد الشیطان، ج ۲، ص ۳۳۸).</ref>.

 

المقدسی در کتاب التحفة‌المقدسیه می‌نویسد: همه امت‌های سه‌گانه [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] و [[مسلمانان]] در [[انتظار]] آمدن [[حضرت عیسی]] {{ع}} به سر می‌برند؛ اما تفاوت ما با [[مسیحیت]] در این است که آنها در [[انتظار]] [[حضرت]] عیسایی به سر می‌برند که در مورد ایشان ادعای [[الوهیت]] دارند؛ ولی ما [[مسلمانان]] در [[انتظار]] [[حضرت]] عیسایی به سر می‌بریم که [[بنده]] و [[رسول]] خداست<ref>{{عربی|النَّصَاری وَ كَذَا اليَهُودُ يَنْتَظِرُونَ نُزُولَ الْمَسِيحِ قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ نَحْنُ المُسلِمونُ مُنتَظِرُ ذَلِكَ أَيْضاً و الْفَرْقُ بَيْنَنَا وبَيْنَهُمْ أنَّنَا نَنْتَظِرُ الْمَسِيحَ بْنَ مرْيَمَ عَبْدُ اللَّهِ وَ رَسُولُهُ أَمَّا النَّصَاری فَإِنَّهُمْ يَنْتَظِرُونَ الْمَسِيحَ الَّذِي يَدَّعِي الْأُلُوهِيَّةَ وَ يَدَعُونَهَا هُمْ لَهُ}} (محمد عاصم المقدسی؛ التحفة المقدسیة، ج ۱، ص ۱۲۴).</ref>.

 

الشحود در کتاب [[المفصل فی الرد علی شبهات اعداء الاسلام]] در این خصوص می‌نویسد: [[یهودیان]] در [[انتظار]] [[مسیح دجال]] هستند؛ ولی [[مسیحیان]] و [[مسلمانان]] در [[انتظار]] [[مسیح]] واقعی و راستین‌اند که مرتبط با [[دجال]] و [[مبارزه]] با اوست<ref>{{عربی|هُنا بِذَلِكَ الْوَاقِعِ فَالْيَهُودُ يَنْتَظِرُونَ مَسِيحَهُمْ وَ هُوَ المَسيحُ الدَّجَّالُ لَعَلَّكَ لاَ يُخْفی عَلَيْكَ حِرْصُهُم علَی بِناءِ الهَيكَلِ المَزعُومِ لِيُظْهَرَ لَهُم مَسِيحُهُمُ الْكَذَّابُ الَّذِي يَطْمَعُوا أَنْ يحكَمُوا الْأَرْضَ تَحْتَ قِيَادَتِهِ الَّذِي وَ هُوَ الذِّي حَذَرَ مِنْهُ الرَّسُولُ {{صل}} وَ النَّصاری وَ الْمُسْلِمُونَ يَنْتَظِرُونَ الْمَسِيحَ الْحَقِّ وَ هُوَ عيسَی بْنِ مَرْيَمِ {{ع}} وَ نُزُولُ عِيسی {{ع}} مُرْتَبِطٌ بِخُرُوجِ الدَّجَّالِ}} (علی‌بن‌نایف الشحود المفصل فی الرد علی شبهات اعداء الاسلام؛ ج ۲، ص ۱۲۷).</ref>.

 

[[ابن‌قیم]] در کتاب هدایة‌الحیاری [[انتظار]] امت‌های سه‌گانه را این‌گونه تشریح می‌کند: [[یهودیان]] در [[انتظار]] [[مسیح دجال]] هستند و [[مسیحیان]] در [[انتظار]] [[مسیح]] ضلالت‌اند؛ ولی [[مسلمانان]] در [[انتظار]] [[مسیحی]] هستند که به [[شریعت]] [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} عمل می‌کند و به کشتن خنزیر و [[دجال]] می‌پردازد<ref>{{عربی|إِنَّ الْيَهُودَ يَنْتَظِرُونَ الْمَسِيحَ الدَّجَّالَ وَ يَزعُمُونَ أنَّهُ مِن سُلالَةِ دَاوُدِ {{ع}} وَ قَدْ وَرَدَ فِي الحَدِيثِ الصَّحِيحِ أَنَّ الدَّجَّالَ يَتْبَعُهُ سَبْعُونَ أَلْفاً مِنْ يَهُودِ إصْبَهَانَ أَمَّا النَّصَاری فَإِنَّهُمْ يَنْتَظِرون مَسِيحَ الضَّلالَةِ وَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُ الْمَسِيحُ الَّذِي قَتَلَهُ وَ صَلَبَهُ الْيَهُودُ وَ أَنَّهُ اِبْنُ اللَّهِ وَ سَيَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ لِمُحَاسَبَةِ الْخَلاَئِقِ وَ أَمَّا الْمُسْلِمُونَ فَإِنَّهُمْ يَنْتَظِرُونَ تَصْدِيقاً لِلصَّادِقِ الْأَمِينِ {{صل}} مَسِيحَ الْهُدی عِيسَی بْنِ مَرْيَمَ عَبْدُ اللَّهِ وَ رَسُولُهُ فَيَكْسِرُ الصَّلِيبَ و يَقْتُلُ الْمَسِيحَ الدَّجَّالَ وَ الْخِنْزِيرَ وَ يَحْكُمُ بِشَرِيعَةِ مُحَمَّدٍ {{صل}}}} (ابن‌قیم الجوزی؛ هدایة الحیاری؛ ج ۱، ص ۴۸۷).</ref>.

 

التویجری در کتاب موسوعة فقه‌القلوب این ادعا را مطرح می‌کند که همه [[مسلمانان]] در [[انتظار]] [[نزول حضرت عیسی]] {{ع}} به سر می‌برند تا [[حضرت]] بیاید و کار [[یهودیان]]، [[مسیحیان]] و بت‌پرستان را یک‌سره کند و [[صلیب]] و [[بت]] آنها را از بین ببرد<ref>محمد بن عبدالله التویجری؛ موسوعة فقه القلوب، ج ۴، ص ۳۲۲۸.</ref>.

 

مطالب فوق که به نوعی بیانگر دیدگاه [[علما]] و [[اندیشمندان]] [[اهل سنت]] است و نیز [[منابع حدیثی]] [[اهل سنت]] که به نحوی دربردارنده روایاتی درباره [[حضرت عیسی]] {{ع}} است، [[اعتقاد]] فراگیر و قطعی [[اهل سنت]] به [[حضرت عیسی]] {{ع}} و [[نزول]] او هنگام [[ظهور امام مهدی]] {{ع}} را ثابت می‌کند. بی‌تردید در مباحث [[آخرالزمانی]] و منجی‌گرایی همیشه باورداشت [[امام مهدی]] و [[حضرت عیسی]] مکمل یکدیگر و در کنار هم قابل تعریف و توجیه‌اند و به نوعی آن دو ابرمرد آسمانی در رخداد و حوادث مختلف [[آخرالزمانی]] در کنار یکدیگر قرار دارند و با هماهنگی به دنبال اجرای [[نهضت]] جهانی و تحقق اهداف آن به پیش می‌روند<ref>پیامبر گرامی اسلام {{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"كَيفَ تَهلِكُ اُمَةٌ أنَا أَوَّلُها وَ عيسَی بنُ مَريمَ فِي آخرِها، وَ المَهدِيُّ مِن أهلِ بَيتِي فِي وَسَطِها"}} (جلال الدین السیوطی؛ جامع الاحادیث، ج ۱۵، ص ۴۳۹).</ref>. این هماهنگی که منجر به تحول و [[تکامل]] جهانی است، می‌تواند در قالب‌های مختلفی همپوشانی داشته باشد؛ مثلاً [[هدف]] هر دو یکی است، هر دو در مقطع آخرزمان ظاهر می‌شوند<ref>پیامبر گرامی اسلام {{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"كَيْفَ بِكُمْ إِذَا نَزَلَ فِيكُمْ عِيسی بْنَ مَرْيَمَ وَ إِمَامُكُمْ مِنْكُمْ}} (ابن‌حنبل، مسند احمد، ص ۱۵۲).</ref>، هر دو در [[مبارزه]] با [[ستمگران]] از جمله سرآمد آنها [[دجال]] مشارکت می‌کنند<ref>{{متن حدیث|"فَإِذَا نَظَرَ إِلَيْهِ الدَّجَّالُ ذَابَ كَمَا يَذُوبُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ وَ يَنْطَلِقُ هَارِباً وَ يَقُولُ عِيسی {{ع}} إِنَّ لِي فِيكَ ضَرْبَةً لَنْ تَسْبِقَنِي بِها. فَيُدْرِكُهُ عِندَ بابِ اللُّدِّ الشَّرقيِّ فَيَقتُلُهُ"}} (ابن‌ماجه، سنن ابن‌ماجه، ج ۲، ص ۱۳۵۹).</ref>، هر دو به دنبال اجرایی کردن [[دین اسلام]] حرکت می‌کنند<ref>{{متن حدیث|"قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} يُوشِكُ الْمَسِيحُ عِيسَي بْنَ مَرْيَمَ أَنْ يَنْزِلَ حُكماً قِسْطاً وَ إِمَاماً عَدْلاً فَيَقْتُلُ الخِنزيرَ وَ يَكسِرُ الصَّلِيبَ وَ تَكُونُ الدَّعْوَةُ وَاحِدَةً فَأقْرِئُوهُ أو أَقْرِئْهُ السَّلاَمَ مِنْ رَسُولِ اللِّهِ {{صل}} وَ أُحَدِّثُهُ فَيُصَدِّقُنِي فَلَمَّا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ قَالَ أَقْرِئُوهُ مِنِّي السَّلامَ"}} (ابن‌حنبل، مسند احمد، ص ۳۰۰).</ref> و هر دو دارای وصف [[منتظر]] هستند و مورد [[انتظار]] مسلمانان‌اند.

 

آری، از این همبستگی و هماهنگی [[امام مهدی]] {{ع}} و [[حضرت عیسی]] {{ع}} در اجرای برنامه‌های [[آخرالزمانی]] که مورد قبول همه [[اهل سنت]] است، می‌توان به همسانی و مشابهت شاخصه‌ای آن دو نیز پی برد؛ یعنی چنانچه [[اهل سنت]] در مورد [[حضرت عیسی]] {{ع}} به باورمندی [[انتظار]] رسیده است، در مورد [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز همین [[اذعان]] و [[باور]] اجرایی می‌شود؛ پس در نتیجه از باورمندی به [[انتظار]] [[حضرت عیسی]] {{ع}} در [[اهل سنت]] می‌توان به باورمندی [[انتظار حضرت مهدی]] {{ع}} در [[اهل سنت]] نیز پی برد»<ref>[[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص 68-71.</ref>.

 

«از دیدگاه [[اهل سنت]]، اصل این مسئله که زمانی خواهد آمد که شخصی از تبار [[قریش]] و از سلاله [[نبی گرامی اسلام]] {{صل}} [[ظهور]] خواهد کرد و [[حضرت مسیح]] پشت سر او [[نماز]] خواهد خواند و [[خلافت]] و [[حکومت]] را به‌دست خواهد گرفت، امری است مسلّم<ref>الإمام المهدی عند أهل السنة، ص ۳۹۷ و موسوعة الإمام المهدی، ص ۱۲.</ref>.

 

[[ابن خلدون]] با وجود این که در اصل [[احادیث]] [[مهدی]] {{ع}} تشکیک نموده است، در عین حال در مقدمه [[تاریخ]] خود می‌نویسد: "مشهور در بین اهل [[اسلام]] در تمامی عصرها این است که لابد در [[آخرالزمان]] مردی از [[اهل بیت]] [[ظهور]] خواهد کرد که مؤکد [[دین]] و اظهار کننده [[عدالت]] خواهد بود و [[مسلمین]] از او [[تبعیت]] خواهند کرد و او بر تمامی ممالک [[استیلا]] پیدا خواهد کرد و او به نام [[مهدی]] نامیده می‌‌شود و از نشانه‌های او [[خروج دجال]] است که [[حضرت]] عیسی‌{{ع}} از [[آسمان]] نازل می‌‌شود و [[دجال]] را به [[قتل]] می‌رساند و پشت سر [[مهدی]] [[نماز]] خواهد خواند<ref>تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص ۵۵۵.</ref>. همچنین [[ابن عربی]] در کتاب خود [[فتوحات]] مکیه در این باره می‌نویسد: "[[خداوند]] را خلیفه‌ای است که روزی ظاهر می‌‌شود و ظهورش زمانی اتفاق می‌افتد که [[دنیا]] پر از [[جور]] و [[ستم]] باشد و او [[دنیا]] را پر از [[عدل و قسط]] می‌‌کند و اگر از [[عمر]] [[دنیا]] یک روز بیشتر نماند، [[خداوند]] آن روز را طولانی می‌گرداند تا این [[خلیفه]] که از [[عترت]] [[رسول الله]] {{صل}} و از [[اولاد فاطمه]] زهرا {{س}} است، و نامش با نام [[رسول خدا]] یکی می‌باشد، [[حکومت]] روی [[زمین]] را به دست گیرد"<ref>الفتوحات المکیه، ج۳، ص ۳۲۷.</ref>.

 

درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}} و این که او از [[اهل بیت پیامبر]] [[اسلام]] {{صل}} است و در [[آخرالزمان]] [[ظهور]] خواهد کرد، [[روایات]] زیادی که ادعای [[تواتر]] شده در کتاب‌های [[روایی]] اهل [[سنّت]] [[نقل]] شده است. یکی از علمای [[اهل سنت]] به نام [[ابوالحسن]] سجستانی که در قرن چهارم می‌زیست، می‌نویسد: "[[اخبار]] [[متواتر]] و [[مستفیض]] از [[پیامبر اسلام]] {{صل}} درباره [[مهدی]] رسیده که او از [[اهل بیت]] [[حضرت]] بود و هفتاد سال [[حکومت]] خواهد کرد و در [[زمین]] [[عدالت]] را گسترانده..."<ref>برای مطالعه بیشتر رجوع شود به کتاب امامان ما از دیدگاه اهل سنت، ص ۴۷۹.</ref>.

 

[[شیخ]] [[محمد سفارینی]] هم می‌نویسد: "[[حق]] این است که [[مهدی]] غیر از [[عیسی]] است و او قبل از [[عیسی]] [[خروج]] خواهد کرد و در این زمینه [[روایات]] به [[حد]] [[تواتر]] رسیده به نحوی که [[عقیده]] به [[مهدی]] یکی از معتقدات علمای [[اهل سنت]] شمرده می‌‌شود... بنابراین [[ایمان]] به [[خروج مهدی]] [[واجب]] است همان طوری که در نظر اهل [[علم]] مقدر شده و در [[عقاید]] [[اهل سنت و جماعت]] تدوین یافته است<ref>لوائح الأنوار البهیئة، ج۲، ص ۸۰ به نقل از المهدی المنتظر، ج۱، ص ۴۴.</ref>. شبیه این مطلب از ابن [[قیم]] الجوزی، [[جلال الدین سیوطی]] و عبدالعزیز بن [[عبدالله]] بن باز و بسیاری دیگر از [[علماء]] [[اهل سنت]] در قرون مختلف [[نقل]] شده است<ref>المهدی المنتظر، ج۱، ص ۴۰.</ref>.

 

بنابراین اصل [[اعتقاد]] به مسئله [[مهدی منتظر]] در بین اهل [[سنّت]] امری است مسلّم منتها آنها [[معتقد]] هستند که اوّلاً چنین شخصی هنوز متولد نشده، هر وقت [[خداوند]] [[اراده]] کند متولد خواهد شد، و ثانیا او از [[فرزندان]] [[امام]] حسن‌{{ع}} است نه از [[فرزندان]] [[امام]] حسین‌{{ع}}<ref>ر.ک: المهدی المنتظر، ج۱، ص ۴۰ الی ۴۶.</ref>. بنابراین [[اعتقاد]] [[اهل سنت]] درباره انتظاراین است که بعد از این که [[زمین]] را [[ظلم و جور]] فرا گرفت در [[آخرالزمان]] مردی از [[اهل بیت]] وعترت [[پیامبر اسلام]] {{صل}} [[ظهور]] خواهد کرد و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد و [[حضرت عیسی]] بعد از او از [[آسمان]] نازل شده و پشت سر او [[نماز]] خواهد خواند»<ref>[[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]].</ref>.

 

«[[انتظار امام مهدی]] هم مفهومی [[شیعی]] نیست، چرا که وقتی [[پیامبر بزرگوار اسلام]] [[وعده]] می‌‌دهد که در [[آینده]] مردی از تبار من [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد، [[انتظار]] خود به خود شکل می‌‌گیرد و دیگر نیازی به [[حدیث]] دیگر نیست که [[دستور]] به [[انتظار]] دهد<ref>مناوی، محمد عبد الرؤوف، التیسیر بشرح الجامع الصغیر، ج ۵، ۲۶۲؛ تویجری، حمود بن عبدالله، الاحتجاج بالأثر علی من أنکر المهدی المنتظر، ص۲۴۳.</ref><ref>{{متن قرآن|يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ}} [ای فرزندان من! بروید و از یوسف و برادرش خبر گیرید و از رحمت  خداوند نومید نگردید که جز گروه کافران (کسی) از رحمت خداوند نومید نمی‌گردد. (سوره یوسف، آیه ۸۷)]. علامه مناوی در شرح حدیثی از پیامبر در مورد قیام امام مهدی می‌نویسد: {{عربی|و هذا هو المهدي المنتظر خروجه آخرالزمان}}؛ تویجری پس از بیان حدیثی از حضرت علی در مورد امام مهدی می‌نویسد: {{عربی| و من كان بهذه الصفة فهو المهدي المنتظر}}.</ref>.

 

[[برادران]] [[اهل تسنن]] نیز طبق [[احادیث نبوی]] بر این باورند که [[مهدی]] [[آل محمد]]  در [[آخرالزمان]] خواهد آمد و [[جهان]] آکنده از [[ظلم و ستم]] را از [[عدل و داد]] سرشار خواهد کرد. بنابراین، آنان نیز [[منتظر]] [[امام مهدی]] هستند. [[ابن‌ قیم‌ جوزیه]] می‌‌نویسد: [[مسلمانان]] [[خروج مهدی]] از [[اهل بیت]] [[نبوت]] را [[انتظار]] می‌‌کشند که [[زمین]] را از [[عدالت]] لبریز می‌‌کند چنان‌که از [[ستم]] پرشده است<ref>ابن قیم الجوزیه، محمد بن أبی بکر، إغاثة اللهفان، ج ۲، ص۳۳۸.</ref>.

 

سخن وی دلیلی روشن بر وجود [[انتظار]] در میان [[مسلمانان]] غیر شیعی است. علاوه بر تصریح وی، آن‌چه [[انتظار مهدی]] [[موعود]] را در میان [[اهل تسنن]] اثبات می‌‌کند وجود ده‌ها کتاب در مورد [[مهدویت]] است که با عنوان "المهدی المنتظر" نوشته شده است. (بدیهی است که اگر [[انتظار]] ساخته [[دانشمندان شیعه]] بود، [[اهل تسنن]] از به‌کارگیری آن پرهیز می‌‌کردند.) حذف

کتاب‌هایی مانند: "[[عقد الدرر فی أخبار المهدی المنتظر (کتاب)|عقد الدرر فی أخبار المهدی المنتظر]]"، سلمی، متوفای ۶۵۸ ق؛ "[[القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر (کتاب)|القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر]]"، [[ابن حجر هیتمی]]، متوفای ۹۷۴ ق؛ "[[فرائد فوائد الفکر فی الإمام المهدی المنتظر (کتاب)|فرائد فوائد الفکر فی الإمام المهدی المنتظر]]"، مری کرمی، متوفای ۱۰۳۳ قی؛ "[[عقیدة أهل السنة والأثر فی المهدی المنتظر (کتاب)|عقیدة أهل السنة والأثر فی المهدی المنتظر]]"، عباد، متوفای ۱۳۵۲ ق؛ "[[تحدید النظر فی أخبار الإمام المنتظر (کتاب)|تحدید النظر فی أخبار الإمام المنتظر]]"، [[ابن مانع]]، متوفای ۱۳۸۵ ق، "[[الإحتجاج بالأثر علی من أنکر المهدی المنتظر (کتاب)|الإحتجاج بالأثر علی من أنکر المهدی المنتظر]]"، تویجری، متوفای ۱۴۱۳ ق؛ "[[المهدی المنتظر فی ضوء الأحادیث والآثار الصحیحة (کتاب)|المهدی المنتظر فی ضوء الأحادیث والآثار الصحیحة]]"، بستوی، (معاصر). چنان‌که ملاحظه می‌‌شود نویسندگان معاصر حتی وهابی که سر ناسازگاری با [[شیعه]] دارند در عنوان کتاب‌شان از واژه "[[منتظر]]" استفاده کرده‌اند»<ref>[[جواد جعفری|جعفری، جواد]]، [[معناشناسی تطبیقی انتظار و زمینه‌سازی قیام امام مهدی در اندیشه فریقین (مقاله)|معناشناسی تطبیقی انتظار و زمینه‌سازی قیام امام مهدی در اندیشه فریقین]].</ref>.

| پاسخ‌دهنده = ابراهیم ابراهیمی

 

«[[اعتقاد]] به [[وجود مهدی]] {{ع}} و [[ظهور]] او، اختصاص به [[مذهب شیعه]] ندارد، بلکه [[محدثان]] بزرگ [[اهل سنت]] لازم به ذکر است که، [[احادیث]] مربوط به آن [[حضرت]] را از طریق گروه بسیاری از [[صحابه]] و [[تابعین]] در کتاب‌های خویش [[نقل]] کرده‌اند: از جمله کتب مشهور [[اهل سنت]]، [[مسند احمد]] و [[صحیح بخاری]]  است که قبل از [[تولد]] [[حضرت قائم]] {{ع}} نوشته شده و [[احادیث]] مربوط به آن [[حضرت]]، در آنها [[نقل]] شده است.

 

از جمله احادیثی که [[احمد بن حنبل]] [[نقل]] کرده، [[حدیث]] مشهور [[پیامبر اسلام]] {{صل}} است که فرمود:اگر از [[عمر]] [[جهان]] جز یک روز باقی نماند، [[خداوند]] حتماً در آن روز شخصی از [[خاندان]] ما بر می‌انگیزد و او [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند؛ هم چنان که پر از [[ظلم]] شده باشد<ref>{{متن حدیث|"لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ لَبَعَثَ اللَّهُ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً"}}.</ref>

 

[[احادیث نبوی]] پیرامون [[حضرت مهدی]] {{ع}} و صفات و [[علائم]] او در منابع قدیم [[اهل سنت]] در [[حد]] [[تواتر]] است.

 

[[شیخ]] [[منصور علی ناصف]] در کتاب "التاج الجامع للاصول" می‌نویسد: "در میان [[دانشمندان]] گذشته و امروز مشهور است که در [[آخر الزمان]]، به [[یقین]] مردی از [[اهل بیت پیامبر]] - که نام او [[مهدی]] است - [[ظهور]] خواهد کرد. او بر همه [[کشورهای اسلامی]] تسلط خواهد یافت. [[مسلمانان]]، همه پیرو او خواهند شد و او در میان آنان به [[عدالت]] [[رفتار]] می‌کند و [[دین حق]] را قوت می‌بخشد"<ref>سیره پیشوایان، ص ۷۰۰.</ref>.

 

[[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]]<ref>ج ۱۰، ص ۹۶.</ref> می‌نویسد: تمامی گروه‌های [[اسلامی]]، [[اتفاق نظر]] دارند که [[عمر]] [[دنیا]] پایان نمی‌پذیرد، مگر [[پس از ظهور]] [[مهدی]]»<ref>[[ابراهیم ابراهیمی|ابراهیمی، ابراهیم]]، [[انتظار و امید (کتاب)|انتظار و امید]]، ص 43-44.</ref>.