امام زمان بودن به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[امام]] دوازدهم [[شیعه]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] [[صاحب الزمان]]{{ع}}، [[فرزند]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}}، که [[حجت]] [[الهی]] و [[امام]] زنده و [[معصوم]] و غایب است و روزی [[ظهور]] خواهد کرد و [[جهان]] را پر از عدل‌وداد خواهد ساخت. بحث [[مهدویت]] و [[عقیده]] به [[امام زمان]] در منابع اسلامی و [[روایات]] فراوان آمده و اختصاص به [[شیعه]] هم ندارد، بلکه عقیده‌ای اسلامی است و [[راویان]] [[اهل سنت]] و مؤلفان عامّه نیز [[احادیث]] آن را [[نقل]] کرده و در مورد او کتاب‌های متعدّد نوشته‌اند. او [[قائم]] [[آل محمد]]، [[موعود منتظر]]، [[بقیة اللّه]]، [[ابا صالح]]، [[خاتم الأوصیاء]]، آخرین حلقه از سلسلۀ [[امامان]] و ذخیرة اللّه است. [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: {{عربی|"ألمهدیّ من ولدی، أسمه إسمی و کنیته  کنیتی، أشبه النّاس بی خلقا و خلقا..."}}<ref>«مهدی از فرزندان من است، نام او نام من و کنیۀ او کنیۀ من است و در خلقت و اخلاق، شبیه‌ترین مردم به من است.» اکمال الدین، صدوق، ص ۲۸۶ ح ۱</ref><ref>دربارۀ آن حضرت و مباحث مهدویت، ان شاء اللّه در کتاب «فرهنگ انتظار» مطالب مبسوط خواهد آمد. در این زمینه از جمله ر. ک: «اکمال الدین» صدوق، «الغیبة» شیخ طوسی، «الغیبة» نعمانی، «بحار الأنوار» ج ۵۰ تا ۵۳، «منتخب الاثر» صافی، «تاریخ الغیبة الصغری» محمّد الصدر، «عصر الظهور» کورانی، «خورشید مغرب» محمّد رضا حکیمی و صدها کتاب و مقالۀ دیگر.</ref>»<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۵.</ref>.

::::::«[[امام]] به‌معناى [[پیشوا]] و مقتدا است و در اصطلاح [[امامیه]]، پیشواى [[معصوم]] و [[منصوب]] از طرف [[خدا]] است که [[مقام]] [[ریاست]] عامّه را دارا مى‌باشد. "[[امام زمان]]"، متخذ از کلمه "[[صاحب الزمان]]" است که در [[ادعیه]] و [[زیارات]] آمده است. در زیارتى که هرروز بعد از [[نماز صبح]]، [[حضرت ولى عصر]] {{ع}} به آن [[زیارت]] مى‌شود آمده است: {{عربی|"اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَايَ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ. . . "}}. [[آیت الله]] [[وحید خراسانی]] درباره کلمه "[[امام زمان]]" چنین مى‌گوید: اگر درباره اضافه شدن کلمه "[[صاحب]] و [[امام]]" به "زمان" [[اندیشه]] کنید و در این‌که آن [[حضرت]]، جلوى زمان و پیش از زمان است و زمان، پشت سر اوست [[فکر]] کنید، تمام کمال [[معرفت]] را نسبت به [[امام مهدی|حضرت مهدى]] {{ع}} پیدا مى‌کنید. زیرا اصلا هیچ تعبیرى ادقّ‌ از این تعبیر نیست و این تعبیر، فقط‍‌ نسبت به [[حضرت]] [[حجت]] {{ع}} و در خصوص آن [[حضرت]] است. اگر کسى عمق این مطلب را بفهمد، خواهد دانست که چرا [[امام زمان]] {{ع}} پیر نمى‌شود. آن [[حضرت]] هم مقدّم بر "زمانیات" است و هم مقدّم بر "زمان"، و [[امامت]] زمان ممکن نیست مگر آنکه به سرحدّ تجرّدى برسد که بتواند تمام زمان را [[امامت]] کند و آن‌چه همه فحول [[بشر]] را گیج کرده این است که او به مرحله تجرّدى است که تمام زمان را [[امامت]] مى‌کند و درعین‌حال، متجسّد است و اجتماع این تجسّد با آن تروّح، و آن تروّح با این تجسّد، از خصوصیات [[حضرت حجت]] {{ع}} است. [[امام]] است براى زمان.