دیدگاه آیین زرتشت درباره انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«بیشتر پژوهشگران [[اسلامی]] بر وجود [[تاریخی]] شخصیتی به نام [[زرتشت]] [[باور]] دارند و اگرچه در خصوصیات [[زندگی]] و [[پیغمبر]] بودن او در تردیدند، اما اغلب مورخان [[اسلامی]] او را [[شاگرد]] با واسطه "ارمیای [[نبی]]" و یا عزیر [[نبی]] می‌دانند<ref>الهامی، داود، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص ۶۲.</ref>. اما [[زرتشتیان]] بر این باورند که قرن‌ها قبل از میلاد [[مسیح]]<ref>بین ۶۶۰ تا ۱۵۰۰ قبل از میلاد مسیح.</ref>، [[زرتشت]] به [[دنیا]] آمد و در ۳۰ سالگی پس از آن که مکاشفه‌ای به او دست داد، از جانب اهورا مزدا ـ [[نام خداوند]] در [[آیین زرتشت]] ـ به [[پیامبری]] [[مبعوث]] شد<ref>پورداود، ابراهیم، گات‌ها، ص ۲۸.</ref>، و اگرچه اَوِستا منشأ تضاد، و تناقض بی‌شمار پرستی، ثنویت و [[توحید]] است<ref>توفیقی، حسین، آشنایی با ادیان بزرگ جهان، ص ۶۶.</ref>. اما [[زرتشتیان]] امروزی خود را یکتاپرست می‌دانند.

::::::«[[زرتشتیان]] در کتاب معروف زند - کتاب مذهبی [[زرتشتیان]] - پس از ذکر [[مبارزه]] همیشگی ایزدان و اهریمنان می‌خوانیم: ... آنگاه [[پیروزی]] بزرگ از آن ایزدان می‌شود و اهریمنان را منقرض می‌سازند. پس از [[پیروزی]] ایزدان و براندازی تبار اهریمنان عالم کیهان به [[سعادت]] اصلی خویش رسیده و بنی [[آدم]] بر تخت [[نیک‌بختی]] خواهند نشست<ref>سید حسین تقوی، حضرت مهدی از ظهور تا پیروزی، ص ۸۵.</ref>.  

::::::«در [[دین زرتشت]]، مسئله [[انتظار]] [[منجی]] با توجه به منظومه [[عقیدتی]] آن به نحو خاص مطرح می‌‌شود. در این [[دین]] یک [[قدرت]] کیهانی یا ([[روح]] خیر) به نام "اهورا مزدا" و یک [[قدرت]] کیهانی متضاد ([[روح]] بزرگ شو) به نام "اهریمن" [[خودنمایی]] می‌‌کند. در طول [[تاریخ]]، این دو نیرو تا [[آخر الزمان]] با هم که با [[ظهور]] "[[سوشیانس]]" آغاز می‌‌شود، در ستیزند و آن زمان، خوبی بر [[شر]] [[غلبه]] می‌‌کند و دوره [[صلح]] و [[پاکی]] و اعتلای "آهورا مزدا" فرا می‌رسد و با [[ظهور]] ([[سوشیانس]]) [[آخرالزمان]] آغاز می‌گردد<ref>تاریخ ادیان، ص ۳۱۸ و ص ۴۷۶؛ دائرة المعارف فارسی، ج۱، ص ۱۳۷۳.</ref>»<ref>[[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج ۶ (مقاله)|انتظار فرج]].</ref>.

::::::«[[انتظار]] از جمله اصول مسلّم [[زرتشتیان]] است که در کتاب [[اوستا]]، از [[موعود]] سخن گفته‌اند در این [[دین]]، موعودهایی معرفی شده‌اند که آنان را "سوشیانت" می‌‌نامند. این موعودها سه تن بوده که مهم‌ترین آنها، آخرین شان است و او "سوشیانت پیروزگر" خوانده شده و این سوشیانت، همان [[موعود]] اصلی است. در واقع [[زرتشتیان]] [[تاریخ]] [[جهان]] را به چهار دوره تقسیم می‌‌کنند و برای هر دوره مدت سه هزار سال قائل گردیده‌اند و گفته‌اند که: "یشت [[زرتشت]]" در آغاز دوره آخرین [[ظهور]] فرمود، پس از او سه [[نجات دهنده]] دیگر پیاپی به فواصل هزار سال خواهند آمد. نخستین ایشان، کسی بوده به نام "اوشتار" که درست هزار سال پس از [[زرتشت]] پدیدار گشته و [[دین]] ایشان "اوشتار ماه" نام داشت و دو هزار سال پس از [[زرتشت]] به [[جهان]] آمد و سرانجام آخرین [[موعود]] با نام "سوشیانت" است<ref>خورشید مغرب، ص ۵۳.</ref>. "[[جان بی ناس]]" در این زمینه می‌‌نویسد: آخرین ایشان که سوشیانت نام دارد، در رأس هزاره سوم که [[آخرالزمان]] است، در می‌‌رسد و روزگار با او پایان می‌‌پذیرد و چون سوشیانت یا [[مسیح موعود]] [[ظهور]] کند، [[آخرالزمان]] آغاز می‌‌شود و آن روز، نشو مردگان است و مردگان بر می‌‌خیزند و [[زمین]] و [[آسمان]] از موجودات خود تهی می‌‌گردد. پس انجمن [[عظیم]] برای [[داوری]] و حساب [[کردار]] [[بندگان]] فراهم می‌‌آید و درباره هر یک از [[ارواح]] گذشته [[فرمان]] یزدانی صادر خواهد شد<ref>تاریخ جامع ادیان، ص ۴۷۶.</ref>»<ref>[[سکینه طاووسی|طاووسی، سکینه]]، [[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]، ص 76-77.</ref>.