ویژگی‌های حکومت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#{{متن قرآن|يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ * هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}؛ آنان می‌خواهند [[نور]] [[خدا]] را با دهان خود خاموش سازند؛ [[ولی خدا]] [[نور]] خود را کامل می‌کند هر چند [[کافران]] خوش نداشته باشند!* او کسی است که [[رسول]] خود را با [[هدایت]] و [[دین حق]] فرستاد تا او را بر همه [[ادیان]] غالب سازد، هر چند [[مشرکان]] کراهت داشته باشند<ref>صف، ۸ و ۹.</ref>.

:::::#{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا}}؛ او کسی است که رسولش را با [[هدایت]] و [[دین حق]] فرستاده تا آن را بر همه [[ادیان]] پیروز کند؛ و کافی است که [[خدا]] [[گواه]] این موضوع باشد<ref>فتح، ۲۸.</ref>.

:::::*'''[[جانشینی]] [[مؤمنان]] صالح‌''':

:::::#{{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}؛ و در [[حقیقت]]، در [[زبور]] پس از [[تورات]] نوشتیم که [[زمین]] را [[بندگان]] [[شایسته]] ما به [[ارث]] خواهند برد<ref>انبیا، ۱۰۵.</ref>.

ر.ک: [[المیزان]] ۱۵، ۱۵۱- ۱۵۷.</ref>.

:::::*'''ایجاد [[جامعه]] [[خالص]] توحیدی‌''': با استناد به آنچه گذشت روشن می‌شود که یکی از ویژگی‌های عصر [[مهدی موعود]] {{ع}} این است که زمام امور [[جامعه بشری]] کاملًا در دست [[صالحان]] قرار می‌گیرد؛ آنان که در [[زمین]] مورد [[استضعاف]] قرار گرفته و [[نمایندگان]] [[اسلام ناب]] هستند و چون [[خداوند متعال]] آنان را در [[زمین]] دارای [[قدرت]] و [[حکومت]] می‌کند [[نماز]] به پا می‌دارند و [[زکات]] می‌پردازند و [[امر به معروف و نهی از منکر]] می‌نمایند؛ یعنی جامعه‌ای [[خالص]] و [[توحیدی]] برپا می‌کنند که در کمال [[امنیت]] فقط [[خدا]] در آن پرستیده شود و ترسی از هیچ [[کافر]] و منافقی در آن راه نداشته باشد. آنان بدین ترتیب همه شرایطی را که برای تحقق [[حقیقت]] [[عبادت]] [[خداوند]] و [[تکامل]] انسانی در سایه آن لازم است، فراهم می‌کنند.

:::::*'''تحقق [[هدف]] مورد نظر از [[خلقت]] نوع [[بشر]]''': [[خداوند متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإِنسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ}}؛ و [[جن]] و انس را نیافریدم جز برای آن‌که مرا بپرستند<ref>ذاریات، ۵۶.</ref>.

:::::*'''از میان رفتن [[ارتداد]] از [[دین]] حق‌''': [[خداوند متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّة عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّة عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَة لائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاء وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ}}؛ ای کسانی که [[ایمان]] آورده‌اید، هر کس از شما از [[دین]] خود برگردد، به زودی [[خدا]] گروهی [دیگر] را می‌آورد که آنان را [[دوست]] می‌دارد و آنان [نیز] او را [[دوست]] دارند. [اینان‌] با [[مؤمنان]]، فروتن، [و] بر [[کافران]] سرفرازند. در [[راه خدا]] [[جهاد]] می‌کنند و از [[سرزنش]] هیچ ملامتگری نمی‌ترسند. این [[فضل]] خداست. آن را به هر که بخواهد می‌دهد، و [[خدا]] گشایشگر [[دانا]] است‌<ref>مائدة، ۵۴.</ref>.

== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==

| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد محمدی اشتهاردی]]'''، در کتاب ''«[[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]»''  در این‌باره گفته است:

::::::«ما نمی‌توانیم درخشندگی [[حکومت]] جهانی حضرت [[قائم]] {{ع}} را آن طور که هست نشان دهیم، ولی شاید با ذکر چند ویژگی از ویژگی‌های این [[حکومت]] در همه زمینه‌ها دورنمایی از این [[نظام]] بهشتی و سراسر [[عدل]] آن را توصیف نموده و در معرض دید خوانندگان قرار دهیم. به طور کلی [[ائمه]]{{عم}}، [[آیه]]: {{متن قرآن|أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا}}<ref>خداوند زمین را پس از مرگش زنده می‌کند؛ سوره حدید، آیه ۱۷.</ref> را با [[ظهور]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} تطبیق نمودند و فرمودند: "[[خداوند]] [[زمین]] را به [[عدالت]] [[قائم]] {{ع}} پس از [[مرگ]] [[رهبران]] [[ستمگر]] زنده می‌گرداند".<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۶۳؛ ۱۳۰.</ref> با مقایسه [[زمین]] خشک و مرده با [[زمین]] پر از گل و گیاه و میوه و سبزه و [[آب]] و مقایسه آن با [[حکومت]] [[مهدی]]{{ع}} به دست می‌آوریم که‌ [[حکومت]] جهانی آن حضرت تا چه اندازه‌ای از [[عدل]] و [[صفا]] و [[امنیت]] و شادمانی در همه زمینه‌ها برخوردار است‌<ref>ویژگی‌های این زمان در کتاب بحار الانوار، ج ۵۳، از ص ۱؛ ۳۸ آمده است.</ref>.

:::::#'''[[توحید]] سراسری در همه زمینه‌ها:''' [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "وقتی که [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند هیچ [[کافر]] و [[مشرک]] پیدا نمی‌شود، مگر اینکه [[قیام]] او را [[انکار]] کرده و ناپسند می‌شمرد- ولی کار به جایی می‌رسد- که اگر [[کافر]] و مشرکی در شکم سنگی سخت، [[پنهان]] شده باشند، آن سنگ می‌گوید: ای [[مؤمن]] در شکم من [[کافر]] است مرا بشکن و او را بکش"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۴.</ref>. و در عبارت دیگر فرمود: "[[قائم]] {{ع}} همه [[دین]] را در همه عالم [[آشکار]] می‌سازد"<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۶۱، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۱۰.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[قائم]] {{ع}} هر [[منافق]] شکاکی را به قتل می‌رساند"<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۶۱، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۱۰.</ref>. و نیز [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "حکومت‌های [[باطل]] نابود گردد، حکومتش شرق و غرب را فراگیرد، [[دین خدا]] به وسیله [[قائم]] {{ع}} زنده گردد و [[بدعت‌ها]] و باطل‌ها نابود شود"<ref>منتخب الأثر، ص ۴۷۱ الی ۴۷۳؛ البته در آغاز، امام {{ع}} براساس دلیل و منطق با مردم برخورد می‌کند و حجت را بر آنها تمام می‌نماید. [[امام باقر]]{{ع}} در این‌باره فرمود: [[امام]] [[قائم]] {{ع}} به یارانش می‌فرماید: «مردم مکه به سوی من نمی‌آیند، ولی من می‌فرستم سراغ آنها و به آنچه که شایسته من است، بر آنها استدلال می‌کنم»؛ بحار الانوار، ج ۵۲ ص ۳۰۷.</ref>. به این ترتیب [[وحدت]] جهانی معنوی پدید می‌آید. به این ترتیب می‌بینیم [[توحید]] در [[حکومت]] و [[سیاست]] و [[دین]] و قانون و در یک کلمه [[توحید]] در تمام زمینه‌ها که شالوده اساسی یک [[حکومت]] درخشان است، در [[حکومت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} تحت رهنمودهای آن بزرگ‌مرد الهی پدیدار می‌شود، به عبارت دیگر: [[نفوس]] [[مردم]] [[تکامل]] و رشد می‌یابد که در این صورت پایه نخستین [[حکومت]] [[عدل]] جهانی برقرار شده است، آن هم در سطح کل [[جهان]]، چنان‌که در ذیل روایتی از [[امام کاظم]]{{ع}} آمده است: "در تمام نقاط [[مشرق]] و [[مغرب]] کسی باقی نمی‌ماند جز اینکه [[معتقد]] به یکتایی خداست"<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۹۶.</ref>. و چنان‌که [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "وقتی که [[قائم]]{{ع}} ما  [[قیام]] کرد، [[خداوند]] دست رحمتش را بر سر بندگانش می‌گذارد و به وسیله آن عقل‌ها و اندیشه‌هایشان را به کمک هم گرفته و کامل می‌سازد"<ref>{{عربی|" إِذَا قَامَ قَائِمُنَا، وَضَعَ‏ اللَّهُ‏ يَدَهُ‏ عَلى‏ رُؤُوسِ‏ الْعِبَادِ، فَجَمَعَ‏ بِهَا عُقُولَهُمْ‏ وَكَمَلَتْ بِهِ أَحْلامُهُم‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۲۵.</ref>. در اینجا اضافه می‌کنیم که آن حضرت [[اسلام]] را مو به مو و با کمال قاطعیت اجراء می‌کند، زناکار همسردار را سنگ‌سار می‌نماید و مانع [[زکات]] را گردن می‌زند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷.</ref>.

:::::#'''[[پیشرفت]] عجیب [[علوم]]:''' شکی نیست که [[علم]] و [[دانش]] و رشد فکری و فرهنگی نقش بسزایی در [[تکامل انسان]] دارد و بسیاری از مشکلات سر راه [[تکامل]] را رفع می‌کند، در عصر [[انقلاب جهانی]] [[مهدی]]{{ع}}، یکی از امور، [[پیشرفت]] عجیب [[علوم]] در تمام زمینه‌ها است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "اصول [[علم]] و [[دانش]] دارای بیست و هفت حرف (رشته) است، تمام [[پیامبر]]ان آنچه برای [[مردم]] تا حال آورده‌اند دو حرف بوده، وقتی که [[قائم]]{{ع}} ما [[قیام]] کند، بیست و پنج حرف دیگر [[علوم]] را نیز [[آشکار]] می‌سازد و در میان [[مردم]] رواج می‌دهد و ضمیمه آن دو حرف می‌کند تا بیست و هفت حرف تکمیل گردد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref>. این [[پیشرفت]] نه تنها در [[علوم]] انسانی، بلکه در [[علوم]] صنعتی اقتصادی و غیره نیز پدید خواهد آمد. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "[[مؤمن]] در عصر [[حکومت]] [[مهدی]]{{ع}} در حالی که در [[مغرب]] سکونت دارد، برادرش را که در [[مشرق]] است می‌بیند"<ref>{{عربی|" إِنَ‏ الْمُؤْمِنَ‏ فِي‏ زَمَانِ‏ الْقَائِمِ‏ وَ هُوَ بِالْمَشْرِقِ لَيَرَى أَخَاهُ الَّذِي فِي الْمَغْرِبِ وَ كَذَا الَّذِي فِي الْمَغْرِبِ يَرَى أَخَاهُ الَّذِي فِي الْمَشْرِق‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ منتخب الاثر، ص ۴۸۳، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref>. خود [[امام]] [[قائم]] {{ع}} نیز همچون [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} اعلام می‌کند: "قبل از آن‌که از میان شما بروم هرگونه سؤال دارید از من بپرسید، چراکه سراسر وجودم سرشار از [[علم]] و [[دانش]] است"<ref>{{عربی|" سَلُونِي‏ قَبْلَ‏ أَنْ‏ تَفْقِدُونِي‏ فَإِنَ‏ بَيْنَ‏ جَوَانِحِي عِلْماً جَمّاً ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۲.</ref>. شخصی از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید: [[مردم]] چگونه به [[قیام]] آن حضرت [[آگاه]] می‌شوند؟ [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "هریک از شما وقتی از بستر برخاست، در کنار بسترش دعوت‌نامه‌ای می‌بیند که در آن [[آیه]] ۵۳ [[نور]] نوشته شده و سپس در آن آمده؛ [[اطاعت]] خالصانه نشان دهید".<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۴.</ref> مفهوم این [[روایت]] به تکنیک فاکس که از وسایل مهم مخابراتی امروز است، بسیار نزدیک می‌باشد. اینها نمونه‌هایی از [[روایات]] است که حکایت از [[پیشرفت]] و رشد همه جانبه [[علوم]] مختلف در [[حکومت]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌کند.

::::::به بیان [[علامه]]، تعبیر «دینهم» که [[دین]] را به خود [[مردم]] اضافه کرده است، برای نشان دادن هماهنگی آن با [[فطرت]] [[انسان‌‌ها]] می‌‌باشد؛ لذا در این [[جامعه]]، [[دین]] فطری تمام انسانها را با مجذوب خود خواهد کرد<ref>المیزان، جلد ۱۵، صفحه ۱۵۲.</ref>.  

::::::'''نشر [[اسرار]] [[دین]] به وسیله [[امام مهدی]]''' {{ع}} نکته‌ای که در اینجا حائز اهمیت است، این است که در [[حکومت]] [[امام زمان]] {{ع}}، خود آن حضرت [[مسئول]] بیان [[دین]] و [[تبیین معارف]] آن است و نه تنها [[ظواهر]] [[دین]]، بلکه [[اسرار]] و ناگفته‌‌های دینی را نیز برای [[مردم]] روشن می‌کند و آن را با عمق [[معارف]] بلند [[اسلام]] آشنا می‌‌کند؛ چرا که از جمله اموری که طبق [[روایات]] در [[زمان ظهور]] به وسیله [[امام مهدی]] {{ع}} انجام می‌گیرد، [[تبیین]] حقیقت‌‌های نهفته دینی و [[اسرار]] بلند الهی است، که تا آن زمان شرایط بیان آن فراهم نبوده است.

::::::[[علامه]] در این زمینه از [[امام سجاد]] {{ع}} [[نقل]] می‌‌کند که فرمود: {{عربی|إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَلِمَ أَنَّهُ يَكُونُ فِي آخِرِ الزَّمَانِ أَقْوَامٌ مُتَعَمِّقُونَ فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ الْآيَاتِ مِنْ سُورَةِ الْحَدِيدِ إِلَى قَوْلِهِ وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ}}<ref>مقصود آیه اول تا ششم این سوره می‌‌باشد.</ref>؛ [[خداوند]] می‌‌دانست، در [[آخرالزمان]] مردمی ژرف‌‌اندیش خواهند بود، به همین جهت [[آیات]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}} و [[آیات]] اول سوره حدید را نازل فرمود<ref>المیزان، جلد ۱۹، صفحه ۱۴۷؛ به نقل از: اصول کافی، جلد ۱، صفحه ۹۱.</ref>.

:::::*'''گسترش دادن [[عدالت]]''': [[گسترش عدالت]] در سراسر [[گیتی]] در برنامه‌‌های [[حکومت امام مهدی]] {{ع}} می‌‌باشد و آن حضرت به مجرد شروع [[انقلاب جهانی]] خود در راستای تحقق آن [[تلاش]] می‌کند؛ البته آنچه این مسئله را دارای اهمیت ویژه و خاص می‌کند، گستردگی [[ظلم]] و [[جور]] تا قبل از [[حکومت]] [[امام]] {{ع}} و نیز عدم فراهم شدن بستر چنین [[عدالت]] گستره و فراگیری در طول [[تاریخ]] [[بشر]] می‌‌باشد؛ به همین علت در بسیاری از [[روایات]] بر موضوع [[عدل]] و گسترش آن در زمان [[حکومت]] [[حضرت حجت]] {{ع}} و پایان دوره زوال و [[بیداد]] بی‌‌عدالتی تأکید شده و از آن به عنوان آرزوی دیرین یاد شده است<ref>برای اطلاع بیشتر مراجعه شود به الاحتجاج، جلد ۱، صفحه ۶۸ و ۲۵۲؛ ارشاد القلوب، جلد ۲، صفحه ۲۸۵ و ۳۱۴؛تفسیر العیاشی، جلد ۱، صفحه ۱۴ و ۶۶؛بحارالانوار، جلد ۳۶، صفحه ۵۱ و ۵۲ و غیره.</ref>.

::::::همچنین در جای دیگر، ضمن [[نقل]] [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} که در [[حدیث]] [[امام سجاد]] {{ع}} نیز آمده است، آن را [[مورد اتفاق]] و پذیرش همه می‌‌دانند<ref>شیعه در اسلام (طبع قدیم)، صفحه ۲۳۲.</ref>.  

::::::بنابراین، [[احیا]] و گسترش داد و [[عدل]] به احیای [[حقوق]] [[مظلومان]] و [[اجرای حدود الهی]] نسبت به [[ظالمان]]، از شاخصه‌‌های اصلی و مهم در [[حاکمیت]] مهدوی می‌‌باشد.  

:::::*'''ایجاد [[امنیت]] گسترده و همه جانبه''': [[حکومت مهدوی]] با پدید آوردن [[جامعه]] سالم و ایمن، [[بهترین]] شرایط را برای زیستن [[انسان‌ها]] فراهم می‌کند، جامعه‌ای که در آن [[مردم]] [[امنیت]] را مدیون خداند و [[خلیفه]] او در [[زمین]] هستند. {{متن قرآن|وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا}}<ref>«و پس از ترسشان، امنیت روزیشان فرماید». نور: ۵۵.</ref>  

::::::از [[کلام]] [[علامه]] در این بخش و دیگر مباحث اجتماعی بر‌‌می‌آید که وی این [[امنیت]] را در ابعاد مختلف و در تمام حوزه‌ها و از جمله [[امنیت]] اقتصادی، فکری و اعتقادی می‌‌داند؛ لذا همان‌‌گونه که در ادامه [[آیه]] نیز آمده است، [[امنیت]] کامل زمانی محقق می‌‌شود که [[جامعه]] با کمال [[آرامش]] و با [[التزام]] به [[اعتقاد]] خود زندگی کند و از هرگونه [[مصلحت]] سنجی در اعمال دینی و [[ترس]] و [[تقیه]] و [[پنهان‌‌کاری]] که منافی [[امنیت]] است، بی‌‌نیاز باشد، {{متن قرآن|محل قرار دادن آیه}}،<ref>«مرا می‌‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌‌کنند». همان.</ref> لذا در [[جامعه مهدوی]] و زیر سایه [[حکومت]] [[امام زمان]] {{ع}} تمام این موارد رفع می‌شود و زندگی فردی و اجتماعی انسان‌‌های [[صالح]] در کمال [[آزادی]] و [[امنیت]] خواهد بود<ref>ر.ک به: المیزان، جلد ۱۵، صفحه ۱۵۲؛جلد ۲ صفحه ۳۰۱ و ج ۹، صفحه ۳۹۶؛بررسی‌های اسلامی، جلد ۱، صفحه ۱۱۵؛فرازهایی از اسلام، صفحه ۳۷، بند ۱۹۵.</ref>.

}}

{{پاسخ پرسش  

::::::«تشکیل [[دولت]] [[مستضعفان]] و تحقق بخشیدن به [[آرمان]] والا و الهی [[حکومت]] فرودستان و عقب نگه‏داشته شدگان، از برنامه‏‌های اصلی و اقدام‏‌های اساسی و تردیدناپذیر [[امام مهدی|مهدی موعود]]{{ع}} است. در [[جامعه]] و نظامی که [[امام مهدی]]{{ع}} بنیاد می‌‏نهد، زمام همه امور در دست طبقات محروم است و [[مستضعفان]] بر آن [[حکم]] می‏‌رانند و به اداره [[جامعه]] می‌‏پردازند. چنین آرمانی، [[هدف]] اصلی همه [[ادیان آسمانی]] به ویژه [[اسلام]] بوده است. در تعالیم [[ادیان]]، معیارها و اصولی بیان شده که جهت‏‌گیری کلّی به سود [[مستضعفان]] و تحقّق‏‌بخش [[حاکمیت]] آنان است و رویارویی و [[نبرد]] اصلی [[پیامبران]] {{عم}}، با همین طبقات اشراف، مسرفان، مترفان و مستکبران بوده است؛ یعنی، طبقاتی که همواره از تن دادن به [[حق]] و عدل‏ سر باز می‌‏زده‌‏اند و خوی و خصلت برتری‌‏جویی، سلطه‌‏طلبی، حق‏کشی و [[بیدادگری]] راه و روش ایشان بوده است. از آیاتی که درباره [[پیشوایی]] [[مستضعفان]] سخن به میان آورده و به [[حکومت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} ارتباط دارد این [[آیه]] است: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ }}<ref> و خواستیم بر کسانی که در آن سرزمین فرودست شده بودند، منّت نهیم و آنان را پیشوایان مردم‏ گردانیم و ایشان را وارث زمین کنیم؛ سوره قصص ، آیه: ۵.</ref>

::::::این [[آیه]] طبق فرمایش [[امام علی]]{{ع}}، و روایاتی چند از دیگر [[امامان]]{{عم}}، ناظر به [[پیروزی]] [[مستضعفان]] بر مستکبران است و این‏که سرانجام، [[جهان]] از آن شایستگان خواهد شد. [[آیه]] یاد شده، هرگز از یک برنامه موضعی و خصوصی مربوط به [[بنی اسرائیل]] سخن نمی‌‏گوید؛ بلکه بیانگر یک قانون کلی برای همه عصرها و قرن‏ها است. این، بشارتی در زمینه [[پیروزی]] [[حق]] بر [[باطل]] و [[ایمان]] بر [[کفر]] است. نمونه کامل‏‌تر آن، [[حکومت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} و [[یاران]] آن حضرت بعد از [[ظهور]] [[اسلام]] بود. گسترده‌‏ترین نمونه آن نیز، [[ظهور]] [[حکومت حق]] و [[عدالت]] در تمام کره [[زمین]] به دست [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ خواهد بود. این [[آیه]] از جمله آیاتی است که به روشنی، [[بشارت]] به "[[ظهور]]" چنین حکومتی می‌‏دهد؛ از این‌‏رو [[اهل بیت]]{{عم}}، در [[تفسیر]] آن به این [[ظهور]] بزرگ اشاره کرده‏‌اند. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "[[دنیا]]، پس از چموشی و سرکشی- همچون شتری که از دادن شیر به دوشنده‏‌اش خودداری می‌‏کند و برای بچه‏اش نگه می‏دارد- به ما روی می‌‏آورد ... سپس [[آیه]] «و نرید ان نمن ...» را تلاوت فرمود<ref>{{عربی|" لَتَعْطِفَنَ‏ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ‏ الضَّرُوسِ‏ عَلَى‏ وَلَدِهَا وَ تَلَا عَقِيبَ‏ ذَلِكَ‏  {{متن قرآن|وَ نُرِيدُ أَنْ‏ نَمُنَ‏ عَلَى‏ الَّذِينَ‏ اسْتُضْعِفُوا فِي‏ الْأَرْضِ‏ وَ نَجْعَلَهُمْ‏ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ‏ الْوارِثِين }} ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ سیّد رضی، نهج البلاغه، ص ۵۰۶}}</ref>، در [[حدیث]] دیگری می‏‌فرماید: "این گروه [[آل محمد]]{{صل}} هستند، [[خداوند]] سبحانه و تعالی [[مهدی]] آن‏ها را بعد از زحمت و فشاری که بر آنان وارد می‏‌شود، برمی‌‏انگیزد و به ایشان عزّت می‌‏دهد و دشمنانشان را ذلیل و خوار می‌‏کند"<ref>{{عربی|" هُمْ‏ آلُ‏ مُحَمَّدٍ يَبْعَثُ‏ اللَّهُ‏ مَهْدِيَّهُمْ‏ بَعْدَ جَهْدِهِمْ‏ فَيُعِزُّهُمْ‏ وَ يُذِلُ‏ عَدُوَّهُمْ‏"}}، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۴</ref>.

}}

{{پاسخ پرسش  

| پاسخ = آقای '''[[مهدی لطفی]]'''، در کتاب ''«[[پیامبر و امام مهدی (کتاب)|پیامبر و امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[دولت مهدی]]{{ع}}، [[دولت حق]] است و در [[دولت حق]] که بر پایه [[عدل]] است، همه گروه‌های [[اجتماعی]] در [[رفاه]] و [[آسایش]] خواهند بود؛ یعنی عده‌ای کاخ‌نشین و برخی محتاج نان شبشان نیستند. [[نعیم بن حماد]] در [[نشانه‌ها]] و صفت‌های [[مهدی]]{{ع}} چنین آورده است: "در [[مال]]، [[بخشنده]] است؛ با [[مسکینان]]، [[رحیم]] و [[مهربان]] است و درباره [[کارگزاران]] بسیار سخت‌گیر خواهد بود"<ref>نعیم ابن حماد، الفتن، بی‌جا، انتشارات مکتبة الحیدریه، ۱۳۸۳ ه.ق، چ ۱، ص۲۷۹.</ref>.

}}

{{پاسخ پرسش  

:::::*'''[[پیشرفت]] [[دانش]] و [[علم]]''': [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: [[علم]] و [[دانش]]، ۲۷ حرف است و آنچه [[پیامبران]] آورده‌اند تنها دو حرف آن است و [[مردم]] تاکنون جز با آن دو حرف آشنایی ندارند و هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، ۲۵ حرف دیگر را بیرون آورده، در میان [[مردم]] گسترش دهد و آن دو حرف را نیز به آنها ضمیمه ساخته، مجموع ۲۷ حرف را منتشر خواهد کرد<ref>[[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۵۲، ص ۳۲۶</ref>.

:::::*'''[[شکوفایی]] [[اقتصاد]] و [[رفاه]] اجتماعی''': به‌طوری که [[فقر]] از [[جامعه]] ریشه‌کن می‌شود و فقیری پیدا نمی‌شود. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: [[امام مهدی]] {{ع}} هر سال دوبار به [[مردم]] می‌بخشد و در هر ماه دوبار به آنها روزی عطا می‌کند و به [[مساوات]] بین [[مردم]] عمل می‌فرماید تا اینکه هیچ [[نیازمندی]] به [[زکات]] پیدا نمی‌شود<ref>همان، ص ۳۹۰، ح ۲۱۲</ref>.

:::::*'''گسترش [[عدالت]]''': همان‌طوری که [[امام حسین]] {{ع}} فرموده است: اگر از [[دنیا]] جز یک روز باقی نمانده باشد، [[خداوند]] آن روز را طولانی کند تا مردی از [[فرزندان]] من [[قیام]] کند و [[زمین]] را از [[عدل]] و داد پر کند پس از آنکه از [[ستم]] و بی‌داد آکنده باشد، این‌چنین از [[پیامبر]] شنیده‌ام<ref>[[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین]]، ج ۱، باب ۳۰، ح ۴، ص ۵۸۴</ref>.

:::::*'''رشد [[معنویت]]''': در [[حکومت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[مردم]] به‌گونه بی‌سابقه‌ای به [[معنویت]] روی می‌آورند. هم‌چنانکه [[رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: [[خداوند]] [[مهدی]] {{ع}} را می‌فرستد و به وسیله او [[عظمت]] را به [[دین]] باز می‌گرداند... در آن روزگار کسی بر کره خاکی نیست جز آنکه ذکر {{عربی|لا اله الا اللّه}} بر زبان دارد<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ص ۶۵</ref>.