ویژگی‌های انتظار راستین چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
ویژگی‌های انتظار راستین چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۴
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پاسخ نخست== +== پاسخ نخست ==)) |
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
:::::#'''[[پویایی]]:''' سرزندگی و شوق‌آفرینی و ماندگاری، از دیگر ویژگی‌های آموزه [[انتظار]] است، از این‌رو [[انتظار ظهور]] [[مهدی موعود]] موجود{{ع}} نه تنها مانند گرایش‌های بی‌ریشه و زودگذر در فرایند [[تاریخ]]، دچار [[روزمرگی]] و تکرار و فرسودگی نمی‌شود، با گذر زمان، شمار [[مشتاقان]] آن [[حضرت]]{{ع}} فزون‌تر می‌گردد.[[پویایی]] و جذبه شورانگیز [[انتظار ظهور]] به گونه‌ای است که [[امامان]] پیشین{{عم}} نیز [[انتظار]] و علاقه شدید خویش را به وجود [[مقدس]] آخرین [[ذخیره]] الاهی [[حضرت مهدی]]{{ع}} بیان کرده‌اند. هنگامی که یکی از [[یاران امام]] [[صادق]]{{ع}} درباره ولادت [[حضرت قائم]]{{ع}} پرسید، [[حضرت صادق]]{{ع}} پاسخ داد: نه! سپس [[اشتیاق]] وصف‌ناپذیر خویش را درباره آن یگانه دوران، این‌گونه [[آشکار]] کرد: {{متن حدیث| وَ لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي!}}<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۲۴۵. این جمله زیبا از زبان سیدالشهداء{{ع}} نیز گزارش شده است؛ ر.ک: موسوعة کلمات الإمام الحسین{{ع}}، ص ۷۸۶.</ref>. [[راز]] این شور و شیدایی، آن است که آن [[موعود]] موجود الاهی، همان‌گونه که خودش نمود همه [[انبیا]] و [[اولیا]]{{عم}} است، [[ظهور]] او نیز تجلی‌گاه تمام نیکی‌ها و تحقق‌بخش همه آرمان‌های بلند [[آدمی]] در پهنای [[تاریخ]] است. | :::::#'''[[پویایی]]:''' سرزندگی و شوق‌آفرینی و ماندگاری، از دیگر ویژگی‌های آموزه [[انتظار]] است، از این‌رو [[انتظار ظهور]] [[مهدی موعود]] موجود{{ع}} نه تنها مانند گرایش‌های بی‌ریشه و زودگذر در فرایند [[تاریخ]]، دچار [[روزمرگی]] و تکرار و فرسودگی نمی‌شود، با گذر زمان، شمار [[مشتاقان]] آن [[حضرت]]{{ع}} فزون‌تر می‌گردد.[[پویایی]] و جذبه شورانگیز [[انتظار ظهور]] به گونه‌ای است که [[امامان]] پیشین{{عم}} نیز [[انتظار]] و علاقه شدید خویش را به وجود [[مقدس]] آخرین [[ذخیره]] الاهی [[حضرت مهدی]]{{ع}} بیان کرده‌اند. هنگامی که یکی از [[یاران امام]] [[صادق]]{{ع}} درباره ولادت [[حضرت قائم]]{{ع}} پرسید، [[حضرت صادق]]{{ع}} پاسخ داد: نه! سپس [[اشتیاق]] وصف‌ناپذیر خویش را درباره آن یگانه دوران، این‌گونه [[آشکار]] کرد: {{متن حدیث| وَ لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي!}}<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۲۴۵. این جمله زیبا از زبان سیدالشهداء{{ع}} نیز گزارش شده است؛ ر.ک: موسوعة کلمات الإمام الحسین{{ع}}، ص ۷۸۶.</ref>. [[راز]] این شور و شیدایی، آن است که آن [[موعود]] موجود الاهی، همان‌گونه که خودش نمود همه [[انبیا]] و [[اولیا]]{{عم}} است، [[ظهور]] او نیز تجلی‌گاه تمام نیکی‌ها و تحقق‌بخش همه آرمان‌های بلند [[آدمی]] در پهنای [[تاریخ]] است. | ||
:::::#'''[[عظمت]] و سترگی:''' [[انتظار]] و [[امید]] به اهداف بلند، مایه دوام [[زندگی]] و [[استواری]] [[نظام اجتماعی]] است. [[اندیشه]] [[انتظار]]، افزون بر گستردگی و [[پویایی]]، چنان [[عظمت]] دارد که دیگر انتظارات [[بشر]]، هر اندازه بزرگ باشند، در برابر آن، ناچیزند. [[انتظار ظهور]] [[مهدی]]{{ع}} همه خواسته‌های [[مقدس]] و انسانی را دربرداشته و [[پیامبران]] الاهی{{عم}} پیوسته آن را نوید داده‌اند، تا [[وعده]] الاهی فرارسد و آرزوهای بلند و دیرین [[انسانیت]] به بار بنشینند. | :::::#'''[[عظمت]] و سترگی:''' [[انتظار]] و [[امید]] به اهداف بلند، مایه دوام [[زندگی]] و [[استواری]] [[نظام اجتماعی]] است. [[اندیشه]] [[انتظار]]، افزون بر گستردگی و [[پویایی]]، چنان [[عظمت]] دارد که دیگر انتظارات [[بشر]]، هر اندازه بزرگ باشند، در برابر آن، ناچیزند. [[انتظار ظهور]] [[مهدی]]{{ع}} همه خواسته‌های [[مقدس]] و انسانی را دربرداشته و [[پیامبران]] الاهی{{عم}} پیوسته آن را نوید داده‌اند، تا [[وعده]] الاهی فرارسد و آرزوهای بلند و دیرین [[انسانیت]] به بار بنشینند. | ||
برپایه گزارش [[ابوبصیر]]، [[امام صادق]]{{ع}} پس از [[گواهی]] به [[یگانگی]] [[خدای سبحان]] و [[ایمان]] به [[نبوت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و اعتراف به وحیانی بودن [[قرآن کریم]] و [[اقرار]] به [[ولایت]] [[امامان معصوم]]{{عم}} [[انتظار ظهور]] [[قائم اهل بیت]]{{ع}} را مایه [[دین‌داری]] خداپسندانه دانست و سبب پذیرش [[اعمال]] [[بندگان]] برشمرد:{{متن حدیث|أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَايَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا يَعْنِي الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِيمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِينَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ{{ع}} }}<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۲۰۰.</ref>. | |||
[[قرابت]] و همپایگی [[انتظار قائم]]{{ع}} با دیگر [[اصول اعتقادی]] [[اسلام]] در سخن [[صادق]] [[آل محمد]]{{ع}} بیانگر [[عظمت]] و [[جایگاه]] رفیع مسئله [[انتظار]] در آموزه‌های [[دین]] است، چون از سویی [[قرآن مجید]] [[ایمان]] به [[ولایت]] و [[امامت]] را رکن اساسی [[دین]] و مایه کمال آن می‌داند<ref>{{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا}} «امروز دینتان را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را (به عنوان) آیین شما پسندیدم» سوره مائده، آیه ۳.</ref> و از سوی دیگر، باورداشت [[مهدویت]]، مهم‌ترین جزء [[اندیشه]] [[امامت]] است<ref>چنان‌که [[امام صادق]]{{ع}} اقرار به [[امامت]] دیگر [[امامان]]{{عم}} و انکار [[امام مهدی]]{{ع}} را همچون پذیرش نبوت پیامبران پیشین و انکار [[رسالت]] [[رسول خاتم]]{{صل}} شمرده است:{{متن حدیث| مَنْ أَقَرَّ بِجَمِيعِ الْأَئِمَّةِ وَ جَحَدَ الْمَهْدِيَّ كَانَ كَمَنْ أَقَرَّ بِجَمِيعِ الْأَنْبِيَاءِ وَ جَحَدَ مُحَمَّداً{{صل}} نُبُوَّتَهُ}} (کمال الدین، ج ۲، ص ۳۳۳).</ref>، از این‌رو [[دین‌داری]] بدون [[انتظار ظهور]] [[مهدی]]{{ع}} نیز بی‌ارزش است»<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان ج۹ (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ج۹، ص۳۶۹، ۳۷۱.</ref>. | |||
== منبع‌شناسی جامع مهدویت == | == منبع‌شناسی جامع مهدویت == | ||