نشانه خروج دجال چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:151931.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حیدر کامل]]]] | [[پرونده:151931.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حیدر کامل]]]] | ||
::::::آقای '''[[حیدر کامل ]]'''، در کتاب ''«[[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::آقای '''[[حیدر کامل ]]'''، در کتاب ''«[[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«از علامتهای [[خروج]] او وزیدن بادی همانند بادی است که بر [[قوم عاد]] و [[زید]] و فریاد بلندی مانند فریاد [[قوم صالح]] شنیده میشود و مسخی مانند [[مسخ]] شدن [[اصحاب رس]] خواهد بود و آن هنگامی است که [[مردم]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]] را ترک و شروع به خونریزی کنند، [[ربا]] را [[حلال]] شمارند و ساختمانهای بلند سازند، مسکرات و مشروبات غیر [[حلال]] بنوشند، مردان به مردان و زنان به زنان بسنده کنند. پس در آن هنگام [[دجال]] [[خروج]] میکند<ref>میرزا نوری، مستدرک الوسائل، ج ۲۱، ص ۳۲۶. </ref>. | |||
[[نزال بن سبره]] [[روایت]] میکند که گفت:[[امام علی]] {{ع}} برای ما خطبه خواند و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] سه [[بار]] فرمودند: ای [[مردم]]! پیش از آنکه مرا از دست بدهید، هر چه میخواهید از من بپرسید! در این وقت [[صعصعه بن صوحان]] از جا برخاست و گفت: یا [[امیرالمؤمنین]]! [[دجال]] کی خواهد آمد؟ فرمودند: بنشین! [[خداوند]] سخن تو را شنید و دانست که مقصودت چیست. به [[خدا]] قسم در این باره سائل و [[مسئول]] (تو و من) یکسان هستیم (یعنی این از اسراری است که فقط [[خداوند]] میداند). ولی این بدان که آمدن [[دجال]] علاماتی دارد که متعاقب هم به وقوع میپیوندد. اگر خواسته باشی، اطلاع میدهم. عرض کرد: یا [[امیرالمؤمنین]] بفرمایید! فرمودند: آنچه میگویم از بر کن! علامات آن این است: ([[دجال]] در وقتی میآید که) [[مردم]] [[نماز]] را بمیرانند، [[امانت]] را ضایع کنند و [[دروغ]] گفتن را [[حلال]] شمارند، [[ربا]] خورند و [[رشوه]] بگیرند، ساختمانها را محکم بسازند و [[دین]] را به [[دنیا]] بفروشند، سفیهان را به [[کار]] گمارند، با زنان [[مشورت]] کنند و پیوند خویشان را پاره نمایند و هواپرستی پیشه سازند و خون یکدیگر را بیارزش بدانند. [[حلم]] و بردباری در میان آنها ]در این هنگام] نشانه ضعف و ناتوانی باشد و [[ظلم]] و [[ستم]] باعث فخر گردد. امرا فاجر، وزرا [[ظالم]] و سرکردگان [[دانا]] خائن و قاریان ([[قرآن]]) [[فاسق]] باشند. [[شهادت]] [[باطل]] [[آشکار]] باشد و [[اعمال]] زشت و [[گفتار]] بهتانآمیز و [[گناه]]، طغیان و تجاوز علنی گردد، [[قرآن]]ها زینت شود، مسجدها نقاشی و رنگآمیزی، منارهها بلند گردد، اشرار مورد عنایت قرار گیرند و صفها در هم بسته شود. خواهشها مختلف باشد و پیمانها نقض گردد و وعدهای که داده شد، نزدیک شود. زنها به واسطه میل شایانی که به [[امور دنیا]] دارند، در [[امر]] تجارت با شوهران خود شرکت جویند. صداهای [[فاسقان]] بلند گردد و از آنها شنیده شود! بزرگ [[قوم]]، رذلترین آنهاست. ازشخص فاجر به ملاحظه شرش [[تقیه]] شود. دروغگو [[تصدیق]] و خائن [[امین]] گردد. زنان نوازنده، آلات طرب و موسیقی به دست گرفته، نوازندگی کنند! و [[مردم]]، پیشینیان خود را لعنت نمایند. زنها بر زینها سوار شوند و زنان به مردان و مردان به زنان شباهت پیدا کنند. [[شاهد]] (در [[محکمه]]) بدون اینکه از وی درخواست شود، [[شهادت]] میدهد و دیگری به خاطر [[دوست]] خود بر خلاف [[حق]] گواهی میدهد. [[احکام دین]] را برای غیر [[دین]] بیاموزند و [[کار]] [[دنیا]] را برای [[آخرت]] مقدم دارند. پوست میش را بر دلهای گرگها بپوشند؛ در حالی که در دلهای آنها از مردار متعفنتر و از [[صبر]] تلختر است. در آن موقع شتاب و تعجیل کنید"<ref>{{عربی|" عَنِ الضَّحَاكِ بْنِ مُزَاحِمٍ عَنِ النَّزَّالِ بْنِ سَبْرَةَ قَالَ: خَطَبَنَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} فَحَمِدَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ثُمَّ قَالَ سَلُونِي أَيُّهَا النَّاسُ قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي ثَلَاثاً فَقَامَ إِلَيْهِ صَعْصَعَةُ بْنُ صُوحَانَ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَتَى يَخْرُجُ الدَّجَّالُ فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ {{ع}} اقْعُدْ فَقَدْ سَمِعَ اللَّهُ كَلَامَكَ وَ عَلِمَ مَا أَرَدْتَ وَ اللَّهِ مَا الْمَسْئُولُ عَنْهُ بِأَعْلَمَ مِنَ السَّائِلِ وَ لَكِنْ لِذَلِكَ عَلَامَاتٌ وَ هَيَئَاتٌ يَتْبَعُ بَعْضُهَا بَعْضاً كَحَذْوِ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ إِنْ شِئْتَ أَنْبَأْتُكَ بِهَا قَالَ نَعَمْ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ{{ع}} احْفَظْ فَإِنَّ عَلَامَةَ ذَلِكَ إِذَا أَمَاتَ النَّاسُ الصَّلَاةَ وَ أَضَاعُوا الْأَمَانَةَ وَ اسْتَحَلُّوا الْكَذِبَ وَ أَكَلُوا الرِّبَا وَ أَخَذُوا الرِّشَا وَ شَيَّدُوا الْبُنْيَانَ وَ بَاعُوا الدِّينَ بِالدُّنْيَا وَ اسْتَعْمَلُوا السُّفَهَاءَ وَ شَاوَرُوا النِّسَاءَ وَ قَطَعُوا الْأَرْحَامَ وَ اتَّبَعُوا الْأَهْوَاءَ وَ اسْتَخَفُّوا بِالدِّمَاءِ وَ كَانَ الْحِلْمُ ضَعْفاً وَ الظُّلْمُ فَخْراً وَ كَانَتِ الْأُمَرَاءُ فَجَرَةً وَ الْوُزَرَاءُ ظَلَمَةً وَ الْعُرَفَاءُ خَوَنَةً وَ الْقُرَّاءُ فَسَقَةً وَ ظَهَرَتْ شَهَادَةُ الزُّورِ وَ اسْتُعْلِنَ الْفُجُورُ وَ قَوْلُ الْبُهْتَانِ وَ الْإِثْمُ وَ الطُّغْيَانُ وَ حُلِّيَتِ الْمَصَاحِفُ وَ زُخْرِفَتِ الْمَسَاجِدُ وَ طُوِّلَتِ الْمَنَارَاتُ وَ أُكْرِمَتِ الْأَشْرَارُ وَ ازْدَحَمَتِ الصُّفُوفُ وَ اخْتَلَفَتِ الْقُلُوبُ وَ نُقِضَتِ الْعُهُودُ وَ اقْتَرَبَ الْمَوْعُودُ وَ شَارَكَ النِّسَاءُ أَزْوَاجَهُنَّ فِي التِّجَارَةِ حِرْصاً عَلَى الدُّنْيَا وَ عَلَتْ أَصْوَاتُ الْفُسَّاقِ وَ اسْتُمِعَ مِنْهُمْ وَ كَانَ زَعِيمُ الْقَوْمِ أَرْذَلَهُمْ وَ اتُّقِيَ الْفَاجِرُ مَخَافَةَ شَرِّهِ وَ صُدِّقَ الْكَاذِبُ وَ اؤْتُمِنَ الْخَائِنُ وَ اتُّخِذَتِ الْقِيَانُ وَ الْمَعَازِفُ وَ لَعَنَ آخِرُ هَذِهِ الْأُمَّةِ أَوَّلَهَا وَ رَكِبَ ذَوَاتُ الْفُرُوجِ السُّرُوجَ وَ تَشَبَّهَ النِّسَاءُ بِالرِّجَالِ وَ الرِّجَالُ بِالنِّسَاءِ وَ شَهِدَ الشَّاهِدُ مِنْ غَيْرِ أَنْ يُسْتَشْهَدَ وَ شَهِدَ الْآخَرُ قَضَاءً لِذِمَامٍ بِغَيْرِ حَقٍّ عَرَفَهُ وَ تُفُقِّهَ لِغَيْرِ الدِّينِ وَ آثَرُوا عَمَلَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَ لَبِسُوا جُلُودَ الضَّأْنِ عَلَى قُلُوبِ الذِّئَابِ وَ قُلُوبُهُمْ أَنْتَنُ مِنَ الْجِيَفِ وَ أَمَرُّ مِنَ الصَّبِرِ فَعِنْدَ ذَلِكَ الْوَحَا الْوَحَا ثُمَّ الْعَجَلَ الْعَجَلَ "}}؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۵.</ref>»<ref>[[حیدر کامل]]، [[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]، ص 98-102.</ref>. | [[نزال بن سبره]] [[روایت]] میکند که گفت:[[امام علی]] {{ع}} برای ما خطبه خواند و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] سه [[بار]] فرمودند: ای [[مردم]]! پیش از آنکه مرا از دست بدهید، هر چه میخواهید از من بپرسید! در این وقت [[صعصعه بن صوحان]] از جا برخاست و گفت: یا [[امیرالمؤمنین]]! [[دجال]] کی خواهد آمد؟ فرمودند: بنشین! [[خداوند]] سخن تو را شنید و دانست که مقصودت چیست. به [[خدا]] قسم در این باره سائل و [[مسئول]] (تو و من) یکسان هستیم (یعنی این از اسراری است که فقط [[خداوند]] میداند). ولی این بدان که آمدن [[دجال]] علاماتی دارد که متعاقب هم به وقوع میپیوندد. اگر خواسته باشی، اطلاع میدهم. عرض کرد: یا [[امیرالمؤمنین]] بفرمایید! فرمودند: آنچه میگویم از بر کن! علامات آن این است: ([[دجال]] در وقتی میآید که) [[مردم]] [[نماز]] را بمیرانند، [[امانت]] را ضایع کنند و [[دروغ]] گفتن را [[حلال]] شمارند، [[ربا]] خورند و [[رشوه]] بگیرند، ساختمانها را محکم بسازند و [[دین]] را به [[دنیا]] بفروشند، سفیهان را به [[کار]] گمارند، با زنان [[مشورت]] کنند و پیوند خویشان را پاره نمایند و هواپرستی پیشه سازند و خون یکدیگر را بیارزش بدانند. [[حلم]] و بردباری در میان آنها ]در این هنگام] نشانه ضعف و ناتوانی باشد و [[ظلم]] و [[ستم]] باعث فخر گردد. امرا فاجر، وزرا [[ظالم]] و سرکردگان [[دانا]] خائن و قاریان ([[قرآن]]) [[فاسق]] باشند. [[شهادت]] [[باطل]] [[آشکار]] باشد و [[اعمال]] زشت و [[گفتار]] بهتانآمیز و [[گناه]]، طغیان و تجاوز علنی گردد، [[قرآن]]ها زینت شود، مسجدها نقاشی و رنگآمیزی، منارهها بلند گردد، اشرار مورد عنایت قرار گیرند و صفها در هم بسته شود. خواهشها مختلف باشد و پیمانها نقض گردد و وعدهای که داده شد، نزدیک شود. زنها به واسطه میل شایانی که به [[امور دنیا]] دارند، در [[امر]] تجارت با شوهران خود شرکت جویند. صداهای [[فاسقان]] بلند گردد و از آنها شنیده شود! بزرگ [[قوم]]، رذلترین آنهاست. ازشخص فاجر به ملاحظه شرش [[تقیه]] شود. دروغگو [[تصدیق]] و خائن [[امین]] گردد. زنان نوازنده، آلات طرب و موسیقی به دست گرفته، نوازندگی کنند! و [[مردم]]، پیشینیان خود را لعنت نمایند. زنها بر زینها سوار شوند و زنان به مردان و مردان به زنان شباهت پیدا کنند. [[شاهد]] (در [[محکمه]]) بدون اینکه از وی درخواست شود، [[شهادت]] میدهد و دیگری به خاطر [[دوست]] خود بر خلاف [[حق]] گواهی میدهد. [[احکام دین]] را برای غیر [[دین]] بیاموزند و [[کار]] [[دنیا]] را برای [[آخرت]] مقدم دارند. پوست میش را بر دلهای گرگها بپوشند؛ در حالی که در دلهای آنها از مردار متعفنتر و از [[صبر]] تلختر است. در آن موقع شتاب و تعجیل کنید"<ref>{{عربی|" عَنِ الضَّحَاكِ بْنِ مُزَاحِمٍ عَنِ النَّزَّالِ بْنِ سَبْرَةَ قَالَ: خَطَبَنَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} فَحَمِدَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ثُمَّ قَالَ سَلُونِي أَيُّهَا النَّاسُ قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي ثَلَاثاً فَقَامَ إِلَيْهِ صَعْصَعَةُ بْنُ صُوحَانَ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَتَى يَخْرُجُ الدَّجَّالُ فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ {{ع}} اقْعُدْ فَقَدْ سَمِعَ اللَّهُ كَلَامَكَ وَ عَلِمَ مَا أَرَدْتَ وَ اللَّهِ مَا الْمَسْئُولُ عَنْهُ بِأَعْلَمَ مِنَ السَّائِلِ وَ لَكِنْ لِذَلِكَ عَلَامَاتٌ وَ هَيَئَاتٌ يَتْبَعُ بَعْضُهَا بَعْضاً كَحَذْوِ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ إِنْ شِئْتَ أَنْبَأْتُكَ بِهَا قَالَ نَعَمْ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ{{ع}} احْفَظْ فَإِنَّ عَلَامَةَ ذَلِكَ إِذَا أَمَاتَ النَّاسُ الصَّلَاةَ وَ أَضَاعُوا الْأَمَانَةَ وَ اسْتَحَلُّوا الْكَذِبَ وَ أَكَلُوا الرِّبَا وَ أَخَذُوا الرِّشَا وَ شَيَّدُوا الْبُنْيَانَ وَ بَاعُوا الدِّينَ بِالدُّنْيَا وَ اسْتَعْمَلُوا السُّفَهَاءَ وَ شَاوَرُوا النِّسَاءَ وَ قَطَعُوا الْأَرْحَامَ وَ اتَّبَعُوا الْأَهْوَاءَ وَ اسْتَخَفُّوا بِالدِّمَاءِ وَ كَانَ الْحِلْمُ ضَعْفاً وَ الظُّلْمُ فَخْراً وَ كَانَتِ الْأُمَرَاءُ فَجَرَةً وَ الْوُزَرَاءُ ظَلَمَةً وَ الْعُرَفَاءُ خَوَنَةً وَ الْقُرَّاءُ فَسَقَةً وَ ظَهَرَتْ شَهَادَةُ الزُّورِ وَ اسْتُعْلِنَ الْفُجُورُ وَ قَوْلُ الْبُهْتَانِ وَ الْإِثْمُ وَ الطُّغْيَانُ وَ حُلِّيَتِ الْمَصَاحِفُ وَ زُخْرِفَتِ الْمَسَاجِدُ وَ طُوِّلَتِ الْمَنَارَاتُ وَ أُكْرِمَتِ الْأَشْرَارُ وَ ازْدَحَمَتِ الصُّفُوفُ وَ اخْتَلَفَتِ الْقُلُوبُ وَ نُقِضَتِ الْعُهُودُ وَ اقْتَرَبَ الْمَوْعُودُ وَ شَارَكَ النِّسَاءُ أَزْوَاجَهُنَّ فِي التِّجَارَةِ حِرْصاً عَلَى الدُّنْيَا وَ عَلَتْ أَصْوَاتُ الْفُسَّاقِ وَ اسْتُمِعَ مِنْهُمْ وَ كَانَ زَعِيمُ الْقَوْمِ أَرْذَلَهُمْ وَ اتُّقِيَ الْفَاجِرُ مَخَافَةَ شَرِّهِ وَ صُدِّقَ الْكَاذِبُ وَ اؤْتُمِنَ الْخَائِنُ وَ اتُّخِذَتِ الْقِيَانُ وَ الْمَعَازِفُ وَ لَعَنَ آخِرُ هَذِهِ الْأُمَّةِ أَوَّلَهَا وَ رَكِبَ ذَوَاتُ الْفُرُوجِ السُّرُوجَ وَ تَشَبَّهَ النِّسَاءُ بِالرِّجَالِ وَ الرِّجَالُ بِالنِّسَاءِ وَ شَهِدَ الشَّاهِدُ مِنْ غَيْرِ أَنْ يُسْتَشْهَدَ وَ شَهِدَ الْآخَرُ قَضَاءً لِذِمَامٍ بِغَيْرِ حَقٍّ عَرَفَهُ وَ تُفُقِّهَ لِغَيْرِ الدِّينِ وَ آثَرُوا عَمَلَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَ لَبِسُوا جُلُودَ الضَّأْنِ عَلَى قُلُوبِ الذِّئَابِ وَ قُلُوبُهُمْ أَنْتَنُ مِنَ الْجِيَفِ وَ أَمَرُّ مِنَ الصَّبِرِ فَعِنْدَ ذَلِكَ الْوَحَا الْوَحَا ثُمَّ الْعَجَلَ الْعَجَلَ "}}؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۵.</ref>»<ref>[[حیدر کامل]]، [[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]، ص 98-102.</ref>. |