آیات مربوط به ظهور امام مهدی کدامند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*«'''[[آیه]] اول''' (قصص/ ۵- ۶) {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ...}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم * و به آنان در این (سر) زمین توانایی بخشیم..». سوره قصص، آیه ۵-۶.</ref>. این [[آیه]] درباره [[بنی اسرائیل]] و در قصه [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[فرعون]] است. پس این [[آیه]]، از لحاظ تنزیل و از لحاظ ظهر، به داستان [[بنی اسرائیل]] در زمان [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[فرعون]] مربوط است. یک اصل: در این [[آیه]] یک اصلی مطرح شده است و آن اینکه [[اراده]] ازلی [[الهی]] بر این تعلق گرفته که [[مستکبران]] ریشه‌کن شوند و [[مستضعفان]] و عباد [[الله]] الصالحین وارثین ارض و حاکمین در [[زمین]] باشند؛ آن هم در پهنای [[زمین]]. پس محتوا و مفهوم عام [[آیه]] به خصوص زمان [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[بنی اسرائیل]] مربوط نیست. اما آیا آن [[اراده]] ازلی به‌طور کامل تحقق یافت؟ نه. قطعا این [[اراده]] باید تحقق پیدا کند و این [[اراده]] جز با [[ظهور حضرت حجت]]{{ع}} امکان‌پذیر نیست.

:::::*'''[[آیه]] دوم''' ([[انبیاء]]/ ۱۰۵) [[آیه]] دیگری که در این زمینه است می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>  

:::::*'''[[آیه]] سوم''' ([[نور]]/ ۵۵) {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند؛ (آنان) مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌گردانند..». سوره نور، آیه ۵۵.</ref> این [[آیه]] هم اشاره به همین جهت دارد»<ref>[[رضا اسکندری|اسکندری، رضا]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم]]، ص ۱۹۷.</ref>.

:::::*'''[[آیه]] اول: [[موعود]] همه [[کتب آسمانی]]''': ما پس از [[تورات]] در کتاب [[زبور]] چنین نوشتیم که در [[آینده]] [[صالحان]] و [[پاکان]] [[وارثان زمین]] خواهند شد<ref>سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. از [[امام باقر]]{{ع}} در مورد این [[آیه]] [[نقل]] شده است: این [[بندگان]] [[شایسته]] که [[وارثان زمین]] می‌شوند، [[اصحاب]] [[مهدی]] در [[آخرالزمان]] هستند<ref>مجمع البیان، ذیل آیه.</ref>. در [[مجمع البیان]] پس از بیان این [[حدیث]]، [[حدیثی]] از [[شیعه]] و [[سنی]] را [[نقل]] می‌کند که اگر از [[عمر]] [[دنیا]] یک روز باقی مانده بود. [[خداوند]] همان روز را آن‌قدر دراز کند تا مردی [[صالح]] از [[اهل‌بیت]] برانگیخته شود و [[جهان]] را همان‌گونه که از [[جور]] و [[ستم]] لبریز شده باشد از داد و [[دادگری]] تبریز سازد<ref>همان، ج ۷، ص ۶۸ – ۶۷.</ref>

:::::*'''[[آیه]] دوم: [[وعده الهی]] به [[مؤمنان]] [[شایسته]]''': [[خداوند]] آنان را که گرویدند از شما و نیکی‌ها کردند، [[وعده]] داد که به [[یقین]] ایشان را [[خلیفه]] کند در [[زمین]] و دین‌شان را باز بگستراند، آن [[دین]] که بپسندید برای آنان، و هم آنان را از پس بیمی که دارند، [[آرامش]] دهند و ایمنی....<ref>سوره نور، آیه ۵۵.</ref>. چون گسترش [[دین]]، در سراسر [[زمین]]، و جهانگیر شدن [[آیین]] از گذشته تاکنون پدیدار نگشته است، پس به [[یقین]] این امر در [[آینده]] خواهد بود چه این جهان‌گیری [[دین]] و [[آیین]] [[وعده]] خدایی است و این [[وعده]] تخلف‌ناپذیر است<ref>مجمع البیان، ج ۷، ص ۱۵۲.</ref>

:::::*'''[[آیه]] سوم: [[ذخیره الهی]]''': [[بقیة الله]] ([[ذخیره الهی]]) برای شما [[مردم]]، اگر [[مؤمن]] باشید، از هر چیز و هرکس دیگر بهتر است<ref>تفسیر نورالثقلین، ج ۲، ص ۳۹۲ و ۳۹۰.</ref>. از [[امام باقر]]{{ع}} در [[حدیثی]] طولانی از [[امام عصر]]{{ع}} به [[قائم]] سخن می‌گوید و در ادامه می‌فرماید: هنگامی که [[قائم]] خروج کند، به خانه [[کعبه]] تکیه دهد. آنگاه ۳۱۳ نفر نزد او گرد آیند، پس نخستین سخن که گوید، این [[آیه]] است: {{متن قرآن|بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«برنهاده  خداوند برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید و من بر شما نگهبان نیستم» سوره هود، آیه ۸۶.</ref>؛ من [[بقیة الله]] و [[حجت]] خدایم. و [[خلیفه]] خدایم در میان شما، آنگاه هر مسلمانی که به او [[سلام]] دهد گوید: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ}}<ref>تفسیر نورالثقلین، ج ۲، ص ۳۹۲ و ۳۹۰.</ref>

:::::*'''[[آیه]] چهارم: [[امامت]] و [[وراثت]] [[مستضعفان]]''': ما می‌خواهیم تا به [[مستضعفان]] [[زمین]] [[نیکی]] کنیم، یعنی آنان را [[پیشوایان]] سازیم و میراث‌بران [[زمین]]<ref>سوره قصص، آیه ۵.</ref>. [[حضرت امیر]] [[علی]]{{ع}} در خصوص این [[آیه]] فرمودند: آنان [[مستضعفان]] [[خاندان]] محمدند، [[خداوند]] پس از کوشش آنان، مهدی‌شان را می‌فرستد و آنان را [[عزیز]] می‌گرداند و [[دشمنان]] آنان را ذلیل می‌سازد<ref>نورالثقلین، ج ۳، ص ۲۱۲.</ref>.

:::::*'''[[آیه]] پنجم: [[انتقام]] گیرنده [[شهیدان]] [[مظلوم]]''': هر کس را بکشند به [[بیداد]]، [[وارثان]] او را [[صاحب]] [[فرمان]] کردیم و مبادا که کس به گزاف کسی را بکشد، که [[خدا]] یاورِ [[خون]] به ناحق ریخته است<ref>سوره اسراء، آیه ۳۳.</ref>. کسی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره [[آیه سؤال]] کرد و [[حضرت]] فرمود: منظور از [[آیه]] [[قائم آل محمد]]{{صل}} است که خروج نموده و در برابر [[خون حسین]]{{ع}} عده‌ای را به [[قتل]] می‌رساند<ref>تفسیر نورالثقلین، ج ۳، ص ۱۶۳.</ref>

:::::*'''[[آیه]] ششم: [[بندگان]] [[ذخیره]] شده''': ای [[مؤمنان]]! هر یک از شما از [[دین]] خویش برگردد (زیانی به [[دین خدا]] نخواهد رسید، زیرا [[خداوند]] [[دین]] خود را بی‌باور نخواهد گذاشت بلکه) او مردمی پدید خواهد آورد، که ایشان را [[دوست]] می‌دارد و ایشان او را [[دوست]] می‌دارند، آن [[مردم]] با [[مؤمنان]] خوش‌رفتار و [[کافران]] سخت‌گیر و بی‌گذشت، و آنان همواره می‌کوشند و در [[راه خدا]] [[جهاد]] می‌کنند، و از [[سرزنش]] هیچ سرزنشگری باکی نخواهند داشت....<ref>سوره مائده، آیه ۵۴.</ref>. از [[امام صادق]]{{ع}} روایتی است که فرمود: همانا برای [[صاحب]] این امر ([[حکومت جهانی]] [[الهی]]) یارانی [[ذخیره]] شده که اگر همه [[مردم]] هم بروند [[خداوند]] آن [[یاوران]] را گرد خواهد آورد....

:::::*'''[[آیه]] هفتم: [[آمادگی]] قبلی''': روزی که پاره‌ای از [[آیات]] [[پروردگار]] تو پدیدار گردد، آن روز هیچ کس را [[ایمان]] و [[باور]] سودی نخواهد بخشید<ref>سوره انعام، آیه ۱۵۸.</ref>. [[شیخ صدوق]] از [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرد که فرمود: [[آیات]] در این [[آیه]]، [[ائمه]] هستند. و آن آیت مورد [[انتظار]]، [[قائم]]{{ع}} است. روزی که [[قائم]] با [[شمشیر]] [[قیام]] کند»<ref>[[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۷-۳۲.</ref>.