آیا موضوع غیبت با وظیفه هدایت‌گری امام سازگاری دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
آیا موضوع غیبت با وظیفه هدایت‌گری امام سازگاری دارد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۳۵
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
«با مراجعه به کتاب‌های کلامی و فلسفی و عرفانی به وجود دو تفسیر بر [[امامت]] پی می‌بریم: | «با مراجعه به کتاب‌های کلامی و فلسفی و عرفانی به وجود دو تفسیر بر [[امامت]] پی می‌بریم: | ||
#'''تعریف کلامی''': مطابق این تعریف، امامت ریاستی است بر عموم توسط یکی از اشخاص در امور دین و دنیا<ref>نهج المسترشدین، ص ۶۲</ref>. | |||
#'''تعریف فلسفی - عرفانی''': مطابق این تعریف، امامت منصبی است الهی همانند [[نبوت]]، و بین این دو ([[امامت]] و [[نبوت]]) هیچ فرقی جز [[وحی]] نیست. امامت استمرار تمام وظایف [[نبوت]] جز تحمّل وحی الهی است، و نیز نوعی تصرف است در باطن و نفوس افراد برای رساندن آنها به کمال مطلوب. | |||
مطابق این تعریف، ریاست در امور دین و دنیا، شأنی از شؤون امامت به این معناست. و این همان معنایی است که شیعه دوازده امامی به آن ملتزم است، لذا امامت را به همین جهت جزء اصول دین به حساب آورده و آن را از [[نبوت]] بالاتر می‌داند. [[علامه طباطبایی]] می‌فرماید: امامت حقیقتی ورای مقام [[اطاعت]] یا ریاست [[دین]] و دنیا یا [[وصایت]] و [[خلافت]] و جانشینی در روی زمین به معنای حکومت بین مردم است<ref>المیزان، ج ۱، ص ۲۷۱</ref>. | مطابق این تعریف، ریاست در امور دین و دنیا، شأنی از شؤون امامت به این معناست. و این همان معنایی است که شیعه دوازده امامی به آن ملتزم است، لذا امامت را به همین جهت جزء اصول دین به حساب آورده و آن را از [[نبوت]] بالاتر می‌داند. [[علامه طباطبایی]] می‌فرماید: امامت حقیقتی ورای مقام [[اطاعت]] یا ریاست [[دین]] و دنیا یا [[وصایت]] و [[خلافت]] و جانشینی در روی زمین به معنای حکومت بین مردم است<ref>المیزان، ج ۱، ص ۲۷۱</ref>. | ||