دستورهای اسلام درباره روابط طبقاتی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:1100809.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[محمد جواد برهانی]]]]

«[[اسلام]] [[ارزش انسان]] را در هیچ جا با اشیاء مادی نسنجیده است، بلکه [[ارزش]] در اسلام [[تقوای الهی]] و [[دانش]] است که زمینه [[سعادت]] را فراهم می‌سازد. در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ}}<ref>«بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست» سوره حجرات، آیه ۱۳.</ref>. در [[حدیثی]] از [[امام علی]]{{ع}} آمده است: {{متن حدیث| قِيمَةُ الْمَرْءِ مَا يُحْسِنُهُ}} «ارزش انسان در همان چیزی است که می‌داند». به این معنا که دانش و [[خرد]] بر ارزش انسان می‌افزاید. آری، اسلام طرفدار [[جامعه]] [[فقیر]] و گدا نیست. [[پیامبر اسلام]] فرمود: [[فقر]] از جمله چیزهایی است که اندک آن، زیاد است: {{متن حدیث| أربعة قليلها كثير: الفقر و الوجع و العداوة و النّار}}<ref>نهج الفصاحه، حدیث ۲۵۲.</ref>.