پرش به محتوا

زبیده: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'رحم' به 'رحم'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - 'رحم' به 'رحم')
خط ۹: خط ۹:
امّة العزیز، دختر [[جعفر بن منصور عباسی]]، ملقّب به زبیده، یکی از زنان معروف و ممتاز عصر عباسی است. علّت [[شهرت]] زبیده به این [[لقب]] به [[دوران کودکی]] وی بر می‌گردد، زمانی که [[منصور]] [[خلیفه عباسی]] وی را در آغوش خود می‌رقصاند و او را زبیده صدا می‌زد. این صفت از همان [[زمان]] بر نام او [[غالب]] شد<ref>تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۴۳۳-۴۳۴.</ref>. زبیده، در لغت به معنای هر آنچه که از شیر حاصل شود (سرشیر و کف و....) و اسم تصغیر از ماده زَبَدَ است<ref>منجد الطلاب، ص۲۷۶-۲۷۷.</ref>. بنابراین علت آن سفیدپوستی، طراوت و درخشانی صورتش بود<ref>المعجم الالقاب و الأسماء، ص۱۵۰.</ref>. در برخی متون از وی با [[کنیه]] امّ‌جعفر و امّ‌واحد نیز یاد شده است<ref>العقد الفرید، ج۵، ص۱۱۷.</ref>.
امّة العزیز، دختر [[جعفر بن منصور عباسی]]، ملقّب به زبیده، یکی از زنان معروف و ممتاز عصر عباسی است. علّت [[شهرت]] زبیده به این [[لقب]] به [[دوران کودکی]] وی بر می‌گردد، زمانی که [[منصور]] [[خلیفه عباسی]] وی را در آغوش خود می‌رقصاند و او را زبیده صدا می‌زد. این صفت از همان [[زمان]] بر نام او [[غالب]] شد<ref>تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۴۳۳-۴۳۴.</ref>. زبیده، در لغت به معنای هر آنچه که از شیر حاصل شود (سرشیر و کف و....) و اسم تصغیر از ماده زَبَدَ است<ref>منجد الطلاب، ص۲۷۶-۲۷۷.</ref>. بنابراین علت آن سفیدپوستی، طراوت و درخشانی صورتش بود<ref>المعجم الالقاب و الأسماء، ص۱۵۰.</ref>. در برخی متون از وی با [[کنیه]] امّ‌جعفر و امّ‌واحد نیز یاد شده است<ref>العقد الفرید، ج۵، ص۱۱۷.</ref>.


از زبیده، در [[منابع تاریخی]] به عنوان زنی [[دین‌دار]]، اصیل‌زاده، زیباروی، [[محبوب]]، [[نیکوکار]]، [[خیّر]] و بانفوذ یاد شده است<ref>الاعلام، ج۳، ص۷۳.</ref>. انتساب وی به [[خاندان]] [[سیاسی]] [[حکومتی]] توجه نویسندگان را برانگیخته است، به طوری که در این زمینه وی را در میان [[عباسیان]] یگانه و [[بی‌همتا]] می‌دانند. او فرزند جعفر، نوه منصور، [[همسر]] [[هارون‌الرشید]]، عروس [[مهدی عباسی]] و [[خیزران]]، [[مادر]] [[امین]] عباسی و نیز مادر ناتنی [[مأمون]] و [[معتصم]] عباسی است. نویسندگان، زبیده را زنی [[عاقل]]، هنرمند، [[آگاه]] به [[فنون]] [[ادب]] و [[شعر]]، [[همنشین]] با [[علما]] و شعرا و شاعره معرفی کرده‌اند. [[رحم]]، [[شفقت]]، [[کرامت]]، [[بخشندگی]] و [[کیاست]]، جزو صفات بارز وی بوده است که در باب این صفات و ویژگی‌ها، حکایت‌های فراوان وجود دارد<ref>الدیارات، ص۴۵.</ref>.
از زبیده، در [[منابع تاریخی]] به عنوان زنی [[دین‌دار]]، اصیل‌زاده، زیباروی، [[محبوب]]، [[نیکوکار]]، [[خیّر]] و بانفوذ یاد شده است<ref>الاعلام، ج۳، ص۷۳.</ref>. انتساب وی به [[خاندان]] [[سیاسی]] [[حکومتی]] توجه نویسندگان را برانگیخته است، به طوری که در این زمینه وی را در میان [[عباسیان]] یگانه و [[بی‌همتا]] می‌دانند. او فرزند جعفر، نوه منصور، [[همسر]] [[هارون‌الرشید]]، عروس [[مهدی عباسی]] و [[خیزران]]، [[مادر]] [[امین]] عباسی و نیز مادر ناتنی [[مأمون]] و [[معتصم]] عباسی است. نویسندگان، زبیده را زنی [[عاقل]]، هنرمند، [[آگاه]] به [[فنون]] [[ادب]] و [[شعر]]، [[همنشین]] با [[علما]] و شعرا و شاعره معرفی کرده‌اند. رحم، [[شفقت]]، [[کرامت]]، [[بخشندگی]] و [[کیاست]]، جزو صفات بارز وی بوده است که در باب این صفات و ویژگی‌ها، حکایت‌های فراوان وجود دارد<ref>الدیارات، ص۴۵.</ref>.


محفل زبیده، محل [[اجتماع]] هنرمندان، [[علماء]]، اطبّا، شعرا و ادبا بود، و همگی از عطایای بانو بهره می‌بردند. گفتنی است کمک‌های زبیده، شامل حال زاهدان، [[نیکوکاران]]، [[فقرا]] و [[بیچارگان]] هم می‌شد<ref>اعلام النساء، ج۲، ص۲۷.</ref>.
محفل زبیده، محل [[اجتماع]] هنرمندان، [[علماء]]، اطبّا، شعرا و ادبا بود، و همگی از عطایای بانو بهره می‌بردند. گفتنی است کمک‌های زبیده، شامل حال زاهدان، [[نیکوکاران]]، [[فقرا]] و [[بیچارگان]] هم می‌شد<ref>اعلام النساء، ج۲، ص۲۷.</ref>.
۲۱۸٬۲۵۹

ویرایش