|
|
خط ۴: |
خط ۴: |
|
| |
|
| ==مقدمه== | | ==مقدمه== |
| ابراهیم بن ادهم<ref>ر.ک: أ. منابع [[شیعی]]: إکلیل المنهج، ص۵۷۷، ش۲۷۰؛ [[تنقیح المقال]]، ج۳، ص۲۷۷، ش۱۲۱؛ الکنی والألقاب، ج۱، ص۳۹۳ - ۳۹۴؛ مستدرکات [[علم رجال الحدیث]]، ج۱، ص۱۱۸، ش۹۶. | | [[ابواسحاق ابراهیم بن ادهم بن منصور تمیمی عجلی بلخی]]. حدود ۱۰۰ هـ<ref>سیر اعلام النبلاء ۷/۳۸۸.</ref> در [[مکه]]<ref>حلیة الاولیاء ۷/۳۶۸و۳۷۱.</ref> یا بلخ متولد شد.<ref>الکامل فی التاریخ ۶/۵۶.</ref> [[پدر]] وی [[اهل]] بلخ و از [[ملوک]] [[خراسان]] بود. ابراهیم در یک [[روز]] که به قصد شکار به صحرا رفته بود، در پی حادثهای به خود آمد و از [[عیش و نوش]] و بساط شاهانه کناره گرفت،<ref>حلیة الاولیاء ۷/۳۶۸و۳۷۱.</ref> [[توبه]] نمود و [[دستگاه حکومت]] و [[امارت]] را رها کرد و برای [[کسب حلال]]<ref>الثقات ۶/۲۱.</ref> و [[تحصیل علم]] و [[حدیث]]<ref>المستفاد من ذیل تاریخ بغداد ۱۹/۴۱.</ref> به شهرهای مختلف از جمله [[کوفه]]، [[شام]]،<ref>التاریخ الکبیر ۱/۲۷۳.</ref> [[منصوره]] (مصیصه)، طرسوس،<ref>حلیة الاولیاء ۷/۳۶۸و۳۷۱.</ref> [[مصر]]<ref>تاریخ مدینة دمشق ۶/۲۸۱.</ref> و مکه [[سفر]] نمود <ref> طبقات الصوفیه ۲۷.</ref> و از محضر [[امام باقر]]{{ع}}،<ref>تاریخ الاسلام ۱۰/۴۴.</ref> [[منصور بن معتمر]]،<ref>التاریخ الکبیر ۱/۲۷۳.</ref> [[مقاتل بن حیان]]، [[اعمش]] و [[محمد بن عجلان]] بهره برد. [[محمد بن حمیر]]، ضمرة و [[بقیة بن ولید]] از جمله [[شاگردان]] وی به شمار میروند.<ref>الجرح و التعدیل ۱ / ۱ / ۸۷.</ref> |
| ب. منابع [[سنی]]: [[تاریخ]] ابن معین (الدوری)، ج۲، ص۳۲۲، ش۵۰۶۲؛ التاریخ الکبیر، ج۱، ص۲۷۳، ش۸۷۷؛ معرفة الثقات، ج۱، ص۲۰۰، ش۱۹؛ الجرح و التعدیل، ج۲، ص۸۷، ش۲۰۹؛ الثقات ([[ابن حبان]])، ج۶، ص۲۴؛ مشاهیر [[علماء]] الأمصار، ص۲۹۰، ش۱۴۵۵؛ طبقات الصوفیة، ص۲۷، ش۳؛ [[تاریخ مدینة دمشق]]، ج۶، ص۲۷۷، ش۳۶۵؛ [[تهذیب]] الکمال، ج۲، ص۲۷، ش۱۴۴؛ الکاشف، ج۱، ص۲۰۷، ش۱۱۲؛ تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۲۴۴؛ [[سیر]] أعلام النبلاء، ج۷، ص۳۸۷، ش۱۴۲؛ تاریخ الإسلام، ج۱۰، ص۴۳، ش۴؛ [[الوافی]] بالوفیات، ج۵، ص۲۰۹؛ إکمال تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۷۳، ش۱۸۲؛ [[تقریب]] التهذیب، ج۱، ص۵۲، ش۱۴۴؛ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۸۸، ش۱۷۶؛ الأعلام، ج۱، ص۳۱؛ [[مسند]] إبراهیم بن أدهم، ص۱۸ - ۱۹.</ref> در سند ۱ [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]] آمده که از کتاب [[مناقب ابن شهرآشوب]] نقل شده است: {{عربی|"و في كتاب المناقب لإبن شهر آشوب: إبراهيم بن أدهم و فتح الموصلي، قال كل واحد منهما: كنت أسبح في البادية مع القافلة، فعرضت لي حاجة. فتنجيت عن القافلة}}.
| |
|
| |
|
| {{عربی|"و اذا أنا بصبي يمشي، فقلت: سبحان الله! بادية بيداء و صبي يمشي! فدنوت منه، فسلمت عليه. فرد علي السلام: فقلت له: إلي أين؟ قال: أريد بيت ربي. فقلت: حبيبي! إنك صغير، ليس عليك فرض و لا سنة! فقال: يا شيخ! ما رأيت من هو أصغر مني سناً مات؟! فقلت: أين الزاد و الراحلة؟ فقال: زادي تقواي، و راحلتي رجلاي، و قصدي مولاي}}.
| | بلخی را فردی [[زاهد]]، [[پرهیزکار]]، سخاوتمند،<ref>الثقات ۶/۲۱.</ref> [[امین]] و مورد [[اعتماد]] دانستهاند.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۶/۲۸۱.</ref> او بر [[سختیها]] و [[مشکلات]] [[زندگی]] [[صبر]] کرد، زندگی فقیرانهای را [[انتخاب]] نمود و از دسترنج خود امرار معاش میکرد.<ref>الثقات ۶/۲۱.</ref> کتاب مثنوی از آثار اوست.<ref> فهرست نسخههای خطی فارسی ۴/۳۱۱۷.</ref> سرانجام در سال ۱۶۱ <ref>الثقات ۶/۲۱.</ref> یا ۱۶۲ یا ۱۶۳ <ref>تاریخ مدینة دمشق ۶/۲۸۱.</ref>و یا ۱۴۰ هـ در [[عراق]]<ref>وفیات الاعیان ۱/۳۲.</ref> یا بلاد [[روم]]<ref>الثقات ۶/۲۱.</ref> و یا شام درگذشت <ref>طبقات الصوفیه ۲۷.</ref> و در ساحل دریا [[دفن]] شد.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۶/۲۸۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۶۸.</ref> |
| | |
| {{عربی|"فقلت: ما أري معك شيئاً من الطعام! فقال: يا شيخ! هل تستحسن أن يدعوك إنسان إلي دعوة، فتحمل من بيتك الطعام!؟ قلت: لا. قال: الذي دعاني إلی بيته {{متن قرآن|هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ}}}}<ref>و همان كه به من ميخوراند و مينوشاند سوره شعراء، آيه ۷۹.</ref>.
| |
| | |
| {{عربی|"أقول: هذا الكلام طويل؛ وقد ذكر في أواسطه، أن الصبي كان علي بن الحسين{{عم}}}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۹، ص۴۸۱ به گزارش از مناقب آل ابی طالب{{ع}}، ج۴، ص۱۳۷.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۲۱۸-۲۱۹.</ref>
| |
| | |
| ==شرح حال [[راوی]]==
| |
| مراد از ابراهیم بن ادهم که ناقل [[حدیث]] یادشده است، [[ابراهیم بن ادهم بن منصور بن یزید بن جابر بن ثعلبة بن سعد ابن سلام بن عرفة بن أسامة بن ربیعة بن ضبیعة بن عجل بن لخم]]
| |
| <ref>شهید ثانی مینویسد: {{عربی|... سعد بن جم بن غزیة بن أسامة...}}؛ (رسائل الشهید الثانی، ج۲، ص۱۰۶۹، ش۳۴۴)
| |
| | |
| شهید ثانی مینگارد: {{عربی|عجل بن جیم العجلی أبو إسحاق البلخی}}؛ (رسائل الشهید الثانی، ج۲، ص۱۰۶۹، ش۳۴۴).</ref>.<ref>مسند ابراهیم بن ادهم، ص۱۸.</ref> است، که از جهت [[مذهب]] [[سنی]] است و به تصوف [[گرایش]] داشته و از [[رهبران]] [[صوفیه]] شمرده میگردد.
| |
| | |
| ابراهیم بن ادهم در خانوادهای مرفه و اشرافی به [[دنیا]] آمد و خودش نیز فردی خوشگذران و [[عیاش]] بوده؛ ولی با حادثهای روبهرو شد که سبب [[تحول]] [[روحی]] وی گردید و به تصوف و [[ترک دنیا]] روی آورد.
| |
| | |
| [[ابن عساکر]]: {{عربی|"إبراهیم بن أدهم بن منصور بن یزید بن جابر أبوإسحاق التمیمی و یقال العجلی الزاهد أصله من بلخ و سكن الشام و دخل دمشق... أخبرنا أبوغالب محمد بن إبراهیم بن محمد بمنین و أبو محمد نوشتكین بن عبدالله الشهریاری قالا: أنا أبوعمرو بن منده أنا أبی قال: سمعت عبدالله بن محمد بن الحارث قال: سمعت إسماعیل بن منیر البخلی قال: سمعت عبدالله بن محمد بن الحارث العابد یقول سمعت یونس بن سلیمان البلخی یقول كان إبراهیم بن أدهم من الأشراف و كان أبوه من الأشراف كثیر المال و الخدم و المواكب و الجنائب و البزاة فبینا إبراهیم فی عمله ذلك وقد أخذ بزاته و كلابه للصید و هو علی فرسه یركضه إذا هو بصوت من فوقه یا إبراهیم! ما هذا العبث {{متن قرآن|أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ}}<ref>آیا پنداشتهاید که ما شما را بیهوده آفریدهایم و شما به سوی ما بازگردانده نمیشوید؟ سوره مؤمنون، آیه ۱۱۵.</ref> اتق الله و علیک بالزاد لیوم الفاقة قال: فنزل عن دابته و رفض الدنیا و أخذ فی عمل الآخرة}}<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج۶، ص۲۷۷ و۲۸۳.</ref>.
| |
| | |
| [[محدث قمی]] در ترجمه ابراهیم بن ادهم: {{عربی|"و حتی من زهده و طریقته حكایات لا یهمنا نقلها لأنه لم یأخذ طریقته من أئمتنا{{عم}}"}}<ref>الکنی و الألقاب، ج۱، ص۳۹۴.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۲۱۹-۲۲۰.</ref> | |
| | |
| ==طبقه [[راوی]]==
| |
| از [[اسناد روایات]] فهمیده میشود که ابراهیم بن ادهم، دوران سه [[امام]] [[معصوم]]، یعنی [[امام سجاد]]<ref>مانند روایتی که در آغاز این عنوان یاد شده است.</ref>، [[امام باقر]]<ref>{{عربی|أخبرنا محمد بن سعید بن عبدالرحمن الأخمیمی بمصر ثنا غسان بن سلیمان ثنا عبدالله بن عبدالرحمن الجزری عن سفیان عن إبراهیم بن أدهم عن محمد بن علی عن أبیه عن جده عن علی بن أبی طالب{{ع}} قال: قال رسول الله: من أنعم الله علیه نعمة فلیحمد الله، و من استبطأ الرزق فلیستغفر الله، و من حزبه أمر فلیقل: لا حول و لا قوة إلا بالله}}؛ (مسند ابراهیم بن احمد، ص۱۹۔ ۲۰).</ref> و [[امام صادق]]{{ع}}<ref>[[ابن شهرآشوب]] به گزارش از [[شیخ طوسی]]، ابراهیم بن ادهم را از [[شاگردان امام صادق]]{{ع}} به شمار آورده است: {{عربی|و قال أبو جعفر الطوسی کان إبراهیم بن أدهم و مالک بن دینار من غلمانه}}؛ ([[مناقب]] [[آل]] أبی طالب{{عم}}، ج۴، ص۲۴۸).
| |
| {{عربی|أمالی أبی الفضل قال أبوحازم عبدالغفار بن الحسن قدم إبراهیم بن أدهم الکوفة و أنا معه و ذلک علی عهد المنصور و قدمها جعفر بن محمد العلوی فخرج جعفر یرید الرجوع إلی المدینة فشیعه العلماء و أهل الفضل من أهل الکوفة و کان فیمن شیعه سفیان الثوری و إبراهیم بن أدهم فتقدم المشیعون له فإذا هم بأسد علی الطریق فقال لهم إبراهیم بن أدهم قفوا حتی یأتی جعفر فتنظر ما یصنع فجاء جعفر{{ع}} فذکروا له الأسد فأقبل حتی دنا من الأسد فأخذ بأذنه فنحاه عن الطریق ثم أقبل علیهم فقال: أما إن [[الناس]] لو أطاعوا [[الله]] [[حق]] طاعته لحملوا علیه أثقالهم}}. (مناقب آل أبی طالب{{عم}}، ج۴، ص۲۴۱ - ۲۴۲).</ref> را [[درک]] کرده و به [[دیدار]] آن بزرگواران نائل گردیده است.
| |
| | |
| [[تاریخ]] ولادت ابراهیم بن ادهم دقیق مشخص نیست؛ بدان جهت [[ذهبی]] آن را حدود سال ۱۰۰ (ق) دانسته<ref>{{عربی|مولده فی حدود المئة}}؛ (سیر أعلام النبلاء، ج۷، ص۳۸۷ - ۳۸۸، ش۱۴۲).</ref>؛ ولی [[تاریخ]] وفاتش را [[رجالیان اهل سنت]]، [[سال]] ۱۶۱ یا ۱۶۲ (ق) ثبت کردهاند.
| |
| | |
| [[ابن عساکر]]: {{عربی|"قال محمد بن إسماعیل البخاری: مات إبراهیم بن أدهم سنة إحدی و ستین و مائة؛ و دفن بسوقین حصن ببلاد الروم... و قال أبوداود سلیمان بن الأشعث: سمعت أبا توبة الربیع بن نافع یقول: مات إبراهیم بن أدهم سنة إثنتین وستین و دفن علی ساحل البحر"}}<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج۶، ص۳۴۹.</ref>.
| |
| | |
| [[ابن حجر]] وی را از طبقه هشتم به شمار آورده است<ref>ر.ک: تقریب التهذیب، ج۱، ص۵۲، ش۱۴۴.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۲۲۰-۲۲۲.</ref>
| |
| | |
| ==استادان و [[شاگردان]] [[راوی]]==
| |
| [[مزی]] از [[رجالیان]] معروف [[اهل سنت]]، استادان و شاگردان ابراهیم بن ادهم را فهرست کرده است: {{عربی|"روی عن أبان بن أبی عیاش، و إبراهیم بن میمون الصائغ، و أبیه أدهم بن منصور البلخی، وسعید بن المرزبان أبی سعید البقال، و سفیان الثوری، و سلیمان الأعمش، و شعبة بن الحجاج، و عباد بن کثیر الثقفی، و عبدالله بن شوذب، و عبدالرحمان بن عمرو الأوزاعی، و عبیدالله بن عمر العمری، و عطاء بن عجلان، و أبی إسحاق عمرو بن عبدالله السبیعی، و فروة بن مجاهد اللخمی، و مالک ابن دینار، و محمد بن زیاد الجمحی، و محمد بن عجلان، و أبی جعفر محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب (مقصود امام باقر{{ع}} است)، و محمد بن الولید الزبیدی، و مقاتل بن حیان النبطی، و منصور بن المعتمر، و موسی بن عقبة، و موسی بن یزید البصری، و نهاس بن قهم، و هشام بن حسان، و یحیی بن سعید الأنصاری، و یزید بن أبان الرقاشی، و أبی بکر بن أسماء، و أبی عبدالله الخراسانی، و أبی عیسی المروزی}}.
| |
| | |
| {{عربی|"و روی عنه خادمه إبراهیم بن بشار الخراسانی الطویل، و أبو إسحاق إبراهیم بن محمد الفزاری، و أشعث بن شعبة المصیصی، و بقیة بن الولید، و خازم بن جبلة بن أبی نضرة، و خلف بن تمیم، و داود بن عجلان، و سعد بن شبل، و سفیان الثوری و هو من أقرانه، و سلمة بن کلثوم، و سهل بن هاشم البیروتی، و أبوحیوة شریح بن یزید الحمصی، و شقیق بن إبراهیم البلخی، و ضمرة بن ربیعة، و عبدالرحمان بن الضحاک الحمصی، و عبدالرحمان بن عمرو الأوزاعی و هو أکبر منه، و عتبة بن السکن الفزاری، و عمر بن حفص العسقلانی، و عیسی بن خازم، و فضالة بن حصین الضبی، و قطن بن صالح الدمشقی أحد الضعفاء، و محمد بن حمیر السلیحی، و مفضل بن یونس الکوفی}}<ref>تهذیب الکمال، ج۲، ص۲۷ - ۲۸.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۲۲۲-۲۲۳.</ref>
| |
| | |
| ==جایگاه [[حدیثی]] [[راوی]]==
| |
| از ابراهیم بن ادهم در کتب رجالی [[شیعه]] نام برده نشده، مگر در بعضی کتب متأخر رجالی<ref>{{عربی|"إبراهیم بن أدهم... عامی صوفی"}}؛ (تنقیح المقال، ج۳، ص۲۷۷، ش۱۲۱). نیز ر.ک: أعیان الشیعه، ج۱، ص۶۶۷؛ ج۶، ص۶۰.</ref>؛ ولی در کتب رجالی [[اهل سنت]]، از ایشان به فردی [[ثقه]]، صالح و [[زاهد]] یاد شده و [[رجالیان]] بزرگ اهل سنت، مانند [[عجلی]]<ref>{{عربی|ابراهیم بن أدهم ثقة}}؛ (معرفة الثقات، ج۱، ص۲۰۰، ش۱۹).</ref>، [[ابن حبان]]<ref>ر.ک: الثقات (ابن حبان)، ج۶، ص۲۴.</ref>، [[ابن عساکر]]<ref>ر.ک: تاریخ مدینة دمشق، ج۶، ص۲۸۱، ش۳۶۵.</ref> و [[ذهبی]]<ref>{{عربی|ابراهیم بن ادهم... الزاهد، أحد الأعلام}}؛ (تاریخ الاسلام، ج۱۰، ص۴۳ - ۴۴)؛ {{عربی|إبراهیم بن أدهم، ابن منصور بن یزید بن جابر، القدوة الأمام العارف، سید الزهاد...}}. (سیر أعلام النبلاء، ج۷، ص۳۸۷، ش۱۴۲).</ref> وی را توثیق کردهاند.
| |
| [[مزی]]: {{عربی|"قال النسائی: ثقة مأمون أحد الزهاد و قال أبو عبدالرحمان السلمی النیسابوری: سألت الدار قطنی عنه، فقال: إذا روی عنه ثقة، فهو صحیح الحدیث... و قال یعقوب بن سفیان: إبراهیم بن أدهم عربی... و هو من الخیار الأفاضل"}}<ref>تهذیب الکمال، ج۲، ص۲۸ – ۲۹.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۱ ص ۲۲۳.</ref>
| |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |
| {{منابع}} | | {{منابع}} |
| # [[پرونده: IM009725.jpg|22px]] [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۱ (کتاب)|'''رجال تفسیری ج۱''']] | | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] |
| {{پایان منابع}} | | {{پایان منابع}} |
|
| |
|