تفسیر عبدالرزاق بن همام (کتاب): تفاوت میان نسخهها
←دربارهٔ کتاب
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | عنوان = تفسیر عبدالرزاق بن همام | عنوان اصلی...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
[[عبدالرزاق بن همام صنعانی]]<ref>این [[لقب]] را با نون ([[صنعانی]]، نه صنعائی) در مورد وی به کار بردهاند (ر.ک: [[ابن حجر]]، [[تقریب]] التهذیب، ج۱، ص۵۰۵ رقم ۱۱۸۳؛ طبقات المفسرین داوودی، ج۱، ص۲۹۶، رقم ۲۷۸)، ولی در شرح آن گفتهاند: ابن صنعانی منسوب به «صنعاء» شهری مشهور در [[یمن]] است (ر.ک: [[ابن اثیر]]، اللباب فی [[تهذیب]] الانساب، ج۲، ص۵۴) و در توجیه آن گفتهاند: در منسوب کردن فرد به آن [[شهر]] نون را اضافه کردهاند و این نسبت شاذی است؛ همانگونه که در «بهراء» «بهرانی» گفتهاند (ر.ک: صنعانی، [[تفسیر]] عبد الرزاق، با تحقیق دکتر [[محمود]] [[محمد عبده]]، ج۱، ص۱۹)، ولی رجالشناس معروف [[شیعه]] مامقانی این لقب را با همزه در مورد وی به کار برده است (ر.ک: [[تنقیح المقال]]، ج۲، ص۱۵۰، رقم ۶۵۸۰).</ref> یکی از مفسّران صاحب اثر عصر حضور بوده است. | [[عبدالرزاق بن همام صنعانی]]<ref>این [[لقب]] را با نون ([[صنعانی]]، نه صنعائی) در مورد وی به کار بردهاند (ر.ک: [[ابن حجر]]، [[تقریب]] التهذیب، ج۱، ص۵۰۵ رقم ۱۱۸۳؛ طبقات المفسرین داوودی، ج۱، ص۲۹۶، رقم ۲۷۸)، ولی در شرح آن گفتهاند: ابن صنعانی منسوب به «صنعاء» شهری مشهور در [[یمن]] است (ر.ک: [[ابن اثیر]]، اللباب فی [[تهذیب]] الانساب، ج۲، ص۵۴) و در توجیه آن گفتهاند: در منسوب کردن فرد به آن [[شهر]] نون را اضافه کردهاند و این نسبت شاذی است؛ همانگونه که در «بهراء» «بهرانی» گفتهاند (ر.ک: صنعانی، [[تفسیر]] عبد الرزاق، با تحقیق دکتر [[محمود]] [[محمد عبده]]، ج۱، ص۱۹)، ولی رجالشناس معروف [[شیعه]] مامقانی این لقب را با همزه در مورد وی به کار برده است (ر.ک: [[تنقیح المقال]]، ج۲، ص۱۵۰، رقم ۶۵۸۰).</ref> یکی از مفسّران صاحب اثر عصر حضور بوده است. | ||
کتابشناسان اثر [[تفسیری]] او را با عناوین مختلف یاد کردهاند؛ [[حاج خلیفه]] با عنوان [[تفسیر عبدالرزاق همام]]<ref>ر.ک: حاج خلیفه، کشف الظنون، ج۱، ص۴۵۲.</ref>، [[اسماعیل پاشا]]، [[زرکلی]] و [[کحاله]] با عنوان | کتابشناسان اثر [[تفسیری]] او را با عناوین مختلف یاد کردهاند؛ [[حاج خلیفه]] با عنوان [[تفسیر عبدالرزاق همام]]<ref>ر.ک: حاج خلیفه، کشف الظنون، ج۱، ص۴۵۲.</ref>، [[اسماعیل پاشا]]، [[زرکلی]] و [[کحاله]] با عنوان تفسیر القرآن<ref>ر.ک: بغدادی، هدیة العارفین (اسماء المؤلفین و آثار المصنّفین من کشف الظنون)، ج۵، ص۵۶۶؛ زرکلی، الأعلام، ج۳، ص۳۵۳؛ کحاله، معجم المؤلفین، ج۵، ص۲۱۹.</ref>، [[آقا بزرگ تهرانی]] با عنوان [[تفسیر ابن همام الصنعانی]]<ref>ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۲۵۰.</ref>، و [[داوودی]] با عنوان التفسیر <ref>داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۹۶ رقم ۲۷۸.</ref> از آن اثر خبر دادهاند. | ||
در عصر حاضر نیز تفسیری که بهعنوان تألیف وی چاپ شده است، نام پشت جلد آن در یک چاپ<ref>این چاپ با تحقیق دکتر عبد المعطی امین قلعجی در سال ۱۴۱۰ از سوی دار المعرفة منتشر شده است.</ref> [[تفسیر القرآن العزیز المسمی تفسیر عبدالرزاق]] و در چاپ دیگر<ref>این چاپ با تحقیق دکتر مصطفی مسلم محمد در سال ۱۴۱۰ ه. ق از سوی مکتبة الرشد در ریاض منتشر شده است.</ref> تفسیر القرآن و در چاپ اخیر<ref>این چاپ با تحقیق دکتر محمود محمد عبده در سال ۱۴۱۹ از سوی دار الکتب العلمیه منتشر شده است.</ref> [[تفسیر عبدالرزاق]] است، و باتوجه به اینکه [[تاریخ]] [[تولد]] وی ۱۲۶ و تاریخ [[وفات]] وی ۲۱۱ بوده<ref>ر.ک: ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ج۲، ص۲۷؛ ابن حجر، تقریب التهذیب، ج۱، ص۵۰۵، رقم ۱۱۸۳.</ref> و در عصر [[امام صادق]]، [[امام موسی بن جعفر]]، [[امام رضا]] و [[امام جواد]]{{عم}} میزیسته، تفسیر وی را میتوان یکی از [[آثار تفسیری]] [[عصر حضور]] به شمار آورد؛ اما درباره اینکه اثر [[تفسیری]] وی موجود است یا از بین رفته، برخی کتابشناسان تفسیر وی را قدیمیترین تفسیر موجود [[شیعه]] در عالم توصیف کردهاند<ref>آقا بزرگ تهرانی فرموده است: {{عربی|فالرجل ممّن لم یؤدّ حقه فی کتب رجال الشیعة مع ان تفسیره هذا من اقدم تفاسیرنا الموجودة فی العالم و یعدّ من مفاخر الشیعة و آثارها الخالدة الباقیة حتی الیوم}} (الذریعه، ج۴، ص۲۵۰ رقم ۱۲۰۰).</ref>. | در عصر حاضر نیز تفسیری که بهعنوان تألیف وی چاپ شده است، نام پشت جلد آن در یک چاپ<ref>این چاپ با تحقیق دکتر عبد المعطی امین قلعجی در سال ۱۴۱۰ از سوی دار المعرفة منتشر شده است.</ref> [[تفسیر القرآن العزیز المسمی تفسیر عبدالرزاق]] و در چاپ دیگر<ref>این چاپ با تحقیق دکتر مصطفی مسلم محمد در سال ۱۴۱۰ ه. ق از سوی مکتبة الرشد در ریاض منتشر شده است.</ref> تفسیر القرآن و در چاپ اخیر<ref>این چاپ با تحقیق دکتر محمود محمد عبده در سال ۱۴۱۹ از سوی دار الکتب العلمیه منتشر شده است.</ref> [[تفسیر عبدالرزاق]] است، و باتوجه به اینکه [[تاریخ]] [[تولد]] وی ۱۲۶ و تاریخ [[وفات]] وی ۲۱۱ بوده<ref>ر.ک: ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ج۲، ص۲۷؛ ابن حجر، تقریب التهذیب، ج۱، ص۵۰۵، رقم ۱۱۸۳.</ref> و در عصر [[امام صادق]]، [[امام موسی بن جعفر]]، [[امام رضا]] و [[امام جواد]]{{عم}} میزیسته، تفسیر وی را میتوان یکی از [[آثار تفسیری]] [[عصر حضور]] به شمار آورد؛ اما درباره اینکه اثر [[تفسیری]] وی موجود است یا از بین رفته، برخی کتابشناسان تفسیر وی را قدیمیترین تفسیر موجود [[شیعه]] در عالم توصیف کردهاند<ref>آقا بزرگ تهرانی فرموده است: {{عربی|فالرجل ممّن لم یؤدّ حقه فی کتب رجال الشیعة مع ان تفسیره هذا من اقدم تفاسیرنا الموجودة فی العالم و یعدّ من مفاخر الشیعة و آثارها الخالدة الباقیة حتی الیوم}} (الذریعه، ج۴، ص۲۵۰ رقم ۱۲۰۰).</ref>. |