عشق به خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[حضرت حق]] از [[ابراهیم خلیل]] الرحمن{{ع}} حکایت می‌فرماید که: {{متن قرآن|إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ}}<ref>«من با درستی آیین روی خویش به سوی کسی آورده‌ام که آسمان‌ها و زمین را آفریده است و من از مشرکان نیستم» سوره انعام، آیه ۷۹.</ref> و باز می‌فرماید: {{متن قرآن|فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ}}<ref>«پس هر سو رو کنید رو به خداوند است» سوره بقره، آیه ۱۱۵.</ref>.

*این [[قلب]]، همان قلبی است که مفاد این [[آیه شریفه]] را به خوبی در می‌یابد، و مضمون آن را بر سراسر پهنه هستی‌نمای وجود، [[حکمران]] می‌داند: {{متن قرآن|هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>«او، آغاز و انجام و آشکار و نهان است و به هر چیزی داناست» سوره حدید، آیه ۳.</ref>

*اینان به مرتبه [[علم الیقین]] رسیده‌اند؛ و گاه مصداق این [[آیه]] [[مبارک]]: {{متن قرآن|أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ}}<ref>«آیا بسنده نیست که پروردگارت بر همه چیز گواه است؟» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref>؛ که نشان از وصول آنان به مرتبه "عین الیقین" دارد<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۳ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۳، ص ۴۰۳.</ref>.

*و گاه مصداق این [[آیه]]: {{متن قرآن|أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ}}<ref>«آگاه باش که آنان به لقای پروردگارشان در تردیدند، آگاه باش که او به هر چیزی چیره است» سوره فصلت، آیه ۵۴.</ref>. که مرتبه "[[حقّ]] الیقین" را به دست آورده‌اند.

*این مراتب سه گانه [[یقین]] - که از این [[آیات]] برداشت می‌شود-، برای سالکان، تنها به واسطة [[محبّت]] [[حضرت حق]] پدید می‌آید؛ محبّتی که سراسر [[نور]] است و خود در اثر نورهایی دیگر، به دست خواهد آمد. این [[نور]] سرانجام باعث می‌شود که [[انسان]]:

#و گاه او را در [[قلب]] خود یافته به مشاهده‌اش بپردازد: {{متن قرآن|أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ}}<ref>«آیا بسنده نیست که پروردگارت بر همه چیز گواه است؟» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref>؛

#و گاه او را با رؤیتی [[فطری]] [[شهود]] کند، رؤیتی که از صمیم [[روح]] و [[جان]] سالک برمی خیزد و از آن به "لقاء [[الله]]" تعبیر می‌شود: {{متن قرآن|أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ}}<ref>«آگاه باش که آنان به لقای پروردگارشان در تردیدند، آگاه باش که او به هر چیزی چیره است» سوره فصلت، آیه ۵۴.</ref>