شخصیت امام حسین در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام حسین]]{{ع}} بی‌تردید از [[اهل]] بیتی به شمار می‌آید که از پلیدی پیراسته‌اند. آن بزرگوار به صریح [[آیه مباهله]] که در [[ماجرای مباهله]] [[رسول خدا]]{{صل}} با [[مسیحیان نجران]] نازل گردید، [[فرزند رسول اکرم]]{{صل}} تلقّی می‌شود و قرآن کریم یاد این حادثه [[تاریخی]] را با پیام‌های ژرفی که در آن وجود داشت، [[جاودانه]] ساخت و فرمود:

{{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref>.

[[رسول خدا]]{{صل}} در این رخداد [[تاریخی]] تصریح فرموده جمعی که همراه با آنان، برای [[مباهله]] آمده بود [[برترین]] انسان‌های روی [[زمین]] و گرامی‌ترین آنها در پیشگاه خدایند. به همین دلیل [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به اتفاق آنان مباهله انجام داد و کشیش [[نجران]] نیز به این واقعیّت [[اذعان]] نموده و گفت: «من امروز، با چهره‌هایی روبرو هستم که اگر از [[خدا]] درخواست کنند کوهی را از جا برکند، این کار را عملی خواهد ساخت»<ref>نور الابصار، ص۲۳- ۲۲؛ به تفسیر جلالین، روح البیان، کشّاف، بیضاوی، رازی و صحیح ترمزی، ج۲، ص۱۶۶؛ سنن بیهقی، ج۷، ص۶۳؛ صحیح مسلم، کتاب فضائل الصحابه؛ مسند احمد، ج۱، ص۸۵ و مصابیح السنه، ج۲، ص۲۰۱ مراجعه شود.</ref>.