کرامت انسان در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

کسی که به [[پاسداری]] از ارزش‌های اخلاقی برمی‌خیزد، ناگزیر باید به گرامی‌ترین تشریف و [[جامه]] کرامت و [[منزلت]] ویژگی یافته باشد؛ چراکه انجام کاری سنگین و سترگ مانند [[رسالت]]، آن هم برای برپایی و پاسداری کرامت و حیثیت [[انسان‌ها]]، کسی را سزد که نشانه‌های [[رستگاری]] در او هویدا و [[برگزیده]] و برکشیده است<ref>{{متن حدیث|وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ الَمْجُتْبَىَ مِنْ خَلَائِقِهِ وَ الْمُعْتَامُ لِشَرْحِ حَقَائِقِهِ وَ الْمُخْتَصُ بِعَقَائِلِ كَرَامَاتِهِ وَ الْمُصْطَفَى لِكَرَائِمِ رِسَالاتِهِ وَ الْمُوَضَّحَةُ بِهِ أَشْرَاطُ الْهُدَى وَ الْمَجْلُوُّ بِهِ غِرْبِيبُ الْعَمَى}}؛ «و گواهی می‌دهم که محمد{{صل}} بنده او و فرستاده او است برگرفته از میان آفریدگان و گزیده برای شرح دادن حقیقت‌های ایمان، مخصوص به گرامی‌ترین تشریف‌های کرامت، منتخب برای ادای وظیفه بزرگ رسالت، نشانه‌های رستگاری بدو آشکار و مبرهن، دیده تاریک بین خرد به نور او روشن». (نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۱۷۸، ص۱۸۶).</ref>. جایگاه [[پیامبر]] بهترین جایگاه‌ها و زمینه رویشش، شریف‌ترین رویشگاه‌های [[تاریخ]] است و از کان‌های [[ارجمندی]] و [[کرامت]] و مهدهای [[پاکیزگی]] و [[پاکدامنی]] به شمار می‌رود<ref>{{متن حدیث|مُسْتَقَرُّهُ خَيْرُ مُسْتَقَرٍّ وَ مَنْبِتُهُ أَشْرَفُ مَنْبِتٍ فِي مَعَادِنِ الْكَرَامَةِ وَ مَمَاهِدِ السَّلَامَةِ قَدْ صُرِفَتْ نَحْوَهُ أَفْئِدَةُ الْأَبْرَارِ وَ ثُنِيَتْ إِلَيْهِ أَزِمَّةُ الْأَبْصَارِ}}؛ «قرارگاه او بهترین قرارگاه است و خاندان او از شریف‌ترین پایگاه است؛ از کان‌های ارجمندی و کرامت، و مهدهای پاکیزگی و عفت». (نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۹۶، ص۸۸).</ref>.<ref>[[محمد حسین ساکت|ساکت، محمد حسین]]، [[کرامت انسان - ساکت (مقاله)| مقاله «کرامت انسان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۴، ص ۲۵۳؛ [[مرتضی یوسفی‌راد|یوسفی‌راد، مرتضی]]، [[مبانی انسان‌شناختی سیره سیاسی نبوی (مقاله)|مقاله «مبانی انسان‌شناختی سیره سیاسی نبوی»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره سیاسی پیامبر اعظم]] ص ۵۰ و ۵۵.</ref>

==پرسش مستقیم==