مکه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

اُمّ‌ القُری. مقدس‌ترین [[شهر]] در روی [[زمین]] که [[مسجد الحرام]] و خانه [[کعبه]] در آن است. [[تاریخ]] بنا و آبادی آن به زمان [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} و فرزندش [[اسماعیل]] بازمی‌گردد که سال ورود [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} به این سرزمین ـ حسب آن‌چه که در [[تورات]] آمده ـ سال ۱۸۹۲ پیش از میلاد بوده است. از امتیازات آن [[شهر]] این است که هرکس بدان در می‌آید، در [[امان]] است<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۷۵.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۹۲.</ref>

[[مکه]] زادگاه [[پیامبر اسلام]] {{صل}} است و خانه [[کعبه]] در [[مسجد الحرام]]، در این [[شهر]] واقع شده است. [[مکه]] به خاطر [[مسجد الحرام]] و [[کعبه]] که [[قبله]] تمام [[مسلمین]] است، همیشه مورد توجه [[مسلمانان]] بوده است. [[امیر المؤمنین]]{{ع}} هنگامی که در بستر [[شهادت]] بودند در ضمن [[وصیت]] خود فرمود: شما را به [[خدا]]، شما را به [[خدا]]! تا زنده هستید خانه پروردگارتان را خالی مگذارید، زیرا اگر چنین کنید، مهلت داده نخواهید شد (و [[بلا]] شما را فرا خواهد گرفت)<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۵۷.</ref>.

 

[[شهر]] [[مکه]] در [[آخرالزمان]] [[شاهد]] حوادث بسیاری خواهد بود که به فراوانی در [[احادیث]] [[ملاحم و فتن]] و [[احادیث]] [[آخرالزمان]] از آن یاد شده است.

 

[[حضرت قائم]]{{ع}} ابتدای [[قیام]] خویش را از کنار خانه [[کعبه]] در این [[شهر]] آغاز می‌‌کند و از [[یاران]] خویش در کنار [[مقام ابراهیم]] [[بیعت]] می‌‌ستاند. در کنار [[کعبه]] به تمامی [[مردم]] [[دنیا]] [[پیام]] می‌‌دهد و آنان را از [[ظهور]] خویش [[آگاه]] می‌‌نماید. [[مکه]] در [[آخرالزمان]] و [[پس از ظهور]] حضرت [[شاهد]] جنگ‌های فراوانی خواهد بود. در [[روایات]] از مردی یاد شده که از [[حبشه]] می‌‌آید و [[کعبه]] را سنگ به سنگ ویران می‌‌سازد<ref>ر.ک: حبشه.</ref>.

 

در روایتی پیشاپیش [[ظهور]] حضرت از [[جنگ]] در [[مکه]] چنین یاد شده: [[حج]] گذاران با هم مشغول [[حج]] هستند و پس از [[عرفه]] به منی می‌‌روند، در آنجا مانند شخصی که سگ او را گزیده باشد، دیوانه‌وار به [[جان]] هم می‌‌افتند و به [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] می‌‌پردازند، تا جایی که [[خون]] گردنه را خواهد گرفت [[مهدی]]{{ع}} در آن حال صورت خود را بر [[کعبه]] نهاده و [[اشک]] از چشمان او جاری است. [[مردم]] به سوی او می‌‌روند و از او درخواست می‌‌کنند که بیاید تا با او [[بیعت]] کنند. آنگاه حضرت می‌‌فرماید: وای بر شما! چه پیمان‌ها که بستید و سپس آن را شکستید و چه خون‌های (ناحقی) که ریختید و با کراهت و ([[ناراحتی]]) با آنان [[بیعت]] خواهد کرد. اگر شما در آن زمان بودید، با او [[بیعت]] نمایید زیرا او هدایت‌کننده در [[آسمان]] و [[زمین]] است<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۶۹۱.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۵۷.</ref>

 

پس از [[بیعت]] [[مردم]] با [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[مکه]]، و [[فروپاشی]] [[نظام]] [[حاکم]] بر آن، آن حضرت [[قدرت]] را به دست می‌گیرد و بر تشکیلات و مراکز اداره [[جامعه]] مسلط‍‌ می‌شود. برخی از کارهای آن حضرت در [[مکه]] چنین است: بازگرداندن [[مسجد الحرام]] به حدود اصلی خود، بازگرداندن [[مقام ابراهیم]] به [[جایگاه]] اصلی آن، جلوگیری از [[طواف]] مستحبی [[مانع]] از [[طواف]] [[واجب]]، [[کیفر]] دزدان [[خانه خدا]] ([[بنی شیبه]]) و...<ref>[[سید محمد کاظم قزوینی|قزوینی، سید محمد کاظم]]، [[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]، ص ۶۶۴.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۹۲.</ref>