منشأ نگاه عامیانه به ظهور منجی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

منشأ نگاه عامیانه به ظهور منجی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۹

۵ بایت حذف‌شده ، ‏۲۰ آوریل ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - '.(...) ::::::' به '.(...) '

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 در نتیجه [[حضرت]] با ۳۱۳ نفر، به جای همه [[مردم]] عالم احساس [[مسؤولیت]] می‌کنند، عالمِ به امور هستند، [[دین‌داری]] می‌کنند، و احیاناً بقیه [[مردم]] را هم به شکل اجباری و یا غیر اختیاری به سوی [[خدا]] راهی می‌کنند. چون اگر به [[اختیار]] [[مردم]] باشد، که می‌بینیم در طول حیات [[بشر]]، این [[اختیار]] اکثراً منجر به ظلم‌های فراوان و دوری آنها از [[خدا]] شده است. پس لابد باید خارج از [[اراده]] [[انسان‌ها]] و بدون [[نیاز]] به احساس [[مسؤولیت]] انها و تکیه بر این احساس [[مسؤولیت]]، کسی بیاید و عالم را آباد نماید. در این نگاه، انگار آدم‌ها بدون [[اختیار]] و [[لیاقت]] هم می‌توانند [[سعادتمند]] شوند و کمال یابند. گویی با یک اَبَر [[فرمانده]] خیلی خوب و تعدادی [[یار وفادار]]، می‌توان جبراً همه [[انسان‌ها]] را خوب [[سعادتمند]] کرد.(...)
-::::::پس این تصور، اشتباه است که [[فکر]] کنیم معنای این [[حقیقت]] که [[امام زمان]]{{ع}} [[منجی]] [[جهان]] [[بشریت]] هستند، آن است که ایشان تشریف می‌آورند و [[انسان]] را خارج از مسؤولیت‌هایی که باید داشته باشد، و [[جامعه بشری]] را خارج از ساختارهای طبیعی که دارد، و [[تاریخ]] را خارج از [[سنت‌های الهی]]، به سوی [[بهشت]] و وضع مطلوب خود رهنمون خواهند شد، این طرز [[فکر]]، هم در نظر نگرفتن [[کرامت]] [[انسان]] است و هم استخفاف [[دین]] و سنت‌های تبدیل‌ناپذیر [[خداوند]] می‌باشد. در نهایت هم انتظاری بی‌مسؤولیت و بی‌خاصیت به ارمغان خواهد آورد.
+پس این تصور، اشتباه است که [[فکر]] کنیم معنای این [[حقیقت]] که [[امام زمان]]{{ع}} [[منجی]] [[جهان]] [[بشریت]] هستند، آن است که ایشان تشریف می‌آورند و [[انسان]] را خارج از مسؤولیت‌هایی که باید داشته باشد، و [[جامعه بشری]] را خارج از ساختارهای طبیعی که دارد، و [[تاریخ]] را خارج از [[سنت‌های الهی]]، به سوی [[بهشت]] و وضع مطلوب خود رهنمون خواهند شد، این طرز [[فکر]]، هم در نظر نگرفتن [[کرامت]] [[انسان]] است و هم استخفاف [[دین]] و سنت‌های تبدیل‌ناپذیر [[خداوند]] می‌باشد. در نهایت هم انتظاری بی‌مسؤولیت و بی‌خاصیت به ارمغان خواهد آورد.
 بله، [[روایت]] داریم "[[امام زمان]]{{ع}} بر سر [[مؤمنان]] دست معنای می‌کشند و [[عقل]] آنها رشد پیدا می‌کند"<ref>امام باقر{{ع}}: {{متن حدیث|"إِذَا قَامَ قَائِمُنَا، وَضَعَ اللَّهُ يَدَهُ عَلى‏ رُؤُوسِ الْعِبَادِ، فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ"}}؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۵.</ref>، اما [[درک]] معنای این [[حدیث]] [[نیازمند]] یک نگاه عمیق است؛ نه اینکه این [[روایت]] را عامیانه [[تفسیر]] نماییم و تصور کنیم که فعل [[حضرت]] بر خلاف تمام [[سنت‌های الهی]]، در وضع طبیعی [[خلقت]] [[بشر]] تغییری ایجاد می‌نماید.