جهاد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[جهاد با کافران]]:''' کافران کسانی‌اند که اسلام را نپذیرفته یا منکر اصول یا [[ضروریات اسلام]] باشند و به [[کافر]] اصلی و غیر اصلی و نیز [[کافر حربی]] و غیر [[حربی]] و انواعی دیگر قسمت شده‌اند. <ref>معجم الفاظ الفقه الجعفری، ص۳۴۳؛ القواعد الفقهیه، بجنوردی، ج ۱۵، ص۳۲۹.</ref> مراد از [[کفار]] در اینجا کافران اصلی و حربی است و بیشتر [[آیات جهاد]] درباره این نوع جهادند؛ مانند {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! با کافرانی که نزدیک شمایند جنگ کنید و باید در شما صلابت بیابند و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است» سوره توبه، آیه ۱۲۳.</ref>، {{متن قرآن|فَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا}}<ref>«پس، از کافران فرمان نبر و به (حکم) آن (قرآن)  با آنان به جهادی بزرگ برخیز» سوره فرقان، آیه ۵۲.</ref>

#'''[[جهاد با اهل کتاب]]:''' مراد از [[اهل کتاب]]، [[پیروان ادیان الهی]] به جز مسلمانان است. <ref>ر. ک: القاموس الفقهی، ص۳۱۶؛ دائره‌المعارف تشیع، ج ۲، ص۶۱۶.</ref> در آیه {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ}}<ref>«اوست که کافران اهل کتاب  را از خانه‌هایشان در نخستین گردآوری بیرون راند (هر چند) شما گمان نمی‌کردید که بیرون روند و (خودشان) گمان می‌کردند که دژهایشان بازدارنده آنان در برابر خداوند است اما (اراده) خداوند از جایی که گمان نمی‌بردند بدیشان رسید و در دل‌هایشان هراس افکند؛ به دست خویش و به دست مؤمنان خانه‌های خویش را ویران می‌کردند؛ پس ای دیده‌وران پند بگیرید!» سوره حشر، آیه ۲.</ref> از جهاد با [[بنی‌نضیر]] از [[قبایل]] [[یهود]] یاد شده است<ref>التبیان، ج ۹، ص۵۵۸؛ جامع البیان، ج ۲۸، ص۳۶.</ref>. در [[آیه]] {{متن قرآن|وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا}}<ref>«و کسانی از اهل کتاب را که پشتیبان ایشان  بودند از دژهای آنان فرود آورد و در دل‌هاشان هراس افکند، (چنانکه) دسته‌ای را می‌کشتید و دسته‌ای (دیگر) را اسیر می‌گرفتید» سوره احزاب، آیه ۲۶.</ref> نیز [[جهاد]] با [[یهود]] [[بنی قریظه]] آمده است<ref>جامع البیان، ج ۲۱، ص۱۸۰؛ التبیان، ج ۸، ص۳۳۲؛ الصافی، ج ۴، ص۱۸۲.</ref> در آیه {{متن قرآن|قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>«با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری  جزیه بپردازند» سوره توبه، آیه ۲۹.</ref> نیز به طور مطلق [[مسلمانان]] به [[جهاد با اهل کتاب]] تا پذیرش [[جزیه]] از سوی آنان فراخوانده شده‌اند. برخی بر آن‌اند که با توجه به ذکر برخی قیود در آیه مانند [[ایمان]] نداشتن به [[خدا]] و [[روز جزا]]، [[حرام]] نشمردن [[محرّمات]] و عدم پذیرش [[آیین حق]]، تنها جهاد با کسانی از [[اهل کتاب]] [[تشریع]] شده که دارای این ویژگی‌ها باشند؛<ref>الفقه، ج ۴۸، ص۲۹.</ref> اما بسیاری دیگر گفته‌اند که با توجه به [[تحریف]] [[شرایع الهی]] پیشین، مراد، [[جهاد]] با همه آنان است. <ref>روح البیان، ج ۳، ص۴۱۲؛ المیزان، ج ۹، ص۲۳۹ ـ ۲۴۲؛ المنیر، ج ۱۰، ص۱۷۴ ـ ۱۷۵.</ref> برخی [[حکم]] آیه را مخصوص [[صدر اسلام]] و شرایط خاص اهل کتاب [[پیمان شکن]] آن عصر دانسته‌اند. <ref>الکاشف، ج ۴، ص۳۲.</ref> لازم به ذکر است، برای جهاد با اهل کتاب شرایط خاصی در [[فقه]] مطرح شده است.  

#'''[[جهاد با باغیان]]:''' [[باغی]] کسی است که به [[سرکشی]] در برابر [[امام]] [[معصوم]] و [[حکومت اسلامی]] و جنگ با آن بپردازد. <ref>مصطلحات الفقه، ص۱۰۱؛ الفقه الاسلامی، ج ۷، ص۵۴۷۸ ـ ۵۴۷۹.</ref> افزون بر [[آیات]] عام جهاد،<ref>فقه الصادق علیه ‌السلام، ج ۱۳، ص۱۷، ۱۱۰.</ref> برخی آیات به جهاد با باغیان در صورت دست نکشیدن از [[طغیان]] [[فرمان]] داده‌اند: {{متن قرآن|فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ}}<ref>« با آن کس که ستم می‌کند جنگ کنید تا به فرمان خداوند باز گردد » سوره حجرات، آیه ۹.</ref> جواز یا [[وجوب]] جهاد با باغیان در [[فقه]] مشروط به شرایط خاصی است.

==گونه‌های جهاد از جهت ماهیت و [[هدف]] آن==

#'''[[جهاد دفاعی]]:''' جهاد گاهی صرفاً جنبه [[دفاعی]] دارد؛ یعنی تنها برای [[دفاع]] از [[سرزمین]]، [[جان]]، [[آبرو]] و [[اموال مسلمانان]] در برابر [[هجوم]] [[معاندان]] صورت می‌گیرد. <ref>نظام الحکم فی الاسلام، ص۵۹؛ فقه الصادق علیه ‌السلام، ج ۱۳، ص۹ ـ ۱۳.</ref> این نوع جهاد را جهاد دفاعی یا تدافعی می‌نامند که در برخی آیات مطرح شده است: {{متن قرآن|وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ}}<ref>«و در راه خداوند با آنان که با شما جنگ می‌کنند، جنگ کنید اما تجاوز نکنید که خداوند تجاوزکاران را دوست نمی‌دارد» سوره بقره، آیه ۱۹۰.</ref>، {{متن قرآن|وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِنْ قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذَلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ}}<ref>«و هر جا بر آنان دست یافتید، بکشیدشان و از همان‌جا که بیرونتان راندند  بیرونشان برانید و (بدانید که) آشوب (شرک)  از کشتار بدتر است و نزد مسجد الحرام با آنان به کارزار نیاغازید مگر در آنجا با شما به جنگ برخیزند در آن صورت اگر به کارزار با شما دست یازیدند شما هم آنان را بکشید که سزای کافران همین است» سوره بقره، آیه ۱۹۱.</ref>.