|
|
| خط ۱۰: |
خط ۱۰: |
|
| |
|
| == [[ذکر]] == | | == [[ذکر]] == |
|
| |
| ==دعا==
| |
| *واژه "[[دعا]]"، در لغت، برگرفته از کلمه "دَعَو" و به معنای "متمایل کردن چیزی به سمت خود به [[کمک]] صدا و بیان است"<ref>معجم مقاییس اللغه، ج ۲، ص ۳۵۸. </ref>. بر این اساس، اصل با "[[دعا]]"، [[خواندن]] با صوت و لفظ است<ref> [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۹۵.</ref>.
| |
| *از [[دعا]] در [[احادیث]] و [[روایات]] [[پیامبر خدا]]{{صل}}، با عنوان "[[برترین]] [[عبادات]]"<ref>وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۱؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۱۴۸؛ مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۳۷؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۱۷۰ و کنزالعمال، ج ۲، ص ۶۵.</ref> و "مغز [[عبادات]]"<ref>ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۱۴۸؛ اعلام الدین، ص ۲۷۸؛ عدة الداعی، ص ۲۹؛ الطبرانی، کتاب الدعاء، ص ۲۴ و الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۶۵۴.</ref> یاد شده است؛ عملی که هیچ چیز از آن، نزد [[خداوند متعال]]، گرامی‌تر نیست<ref>جامع الاخبار، ص ۱۳۱؛ مسند احمد، ج ۲، ص ۳۶۲؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۱، ص ۴۹۰ و البخاری، الأدب المفرد، ص ۱۵۴. </ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}} [[دعا]] را کلید دَرِ [[رحمت]]<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۶۵۴ و کنزالعمال، ج ۲، ص ۶۲. </ref> و [[سلاح]] [[مؤمن]]، ستون [[دین]] و [[نور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] می‌دانست<ref>مکارم الاخلاق، ص ۲۶۸؛ الکافی، ج ۲، ص ۲۶۸؛ محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۲۲۲؛ ابن ابی جمهور، عوالی اللآلی، ج ۴، ص ۱۹؛ المستدرک، ج ۱، ص ۴۹۲؛ مسند ابویعلی، ج ۱، ص ۳۴۴ و مسند الشهاب، ج ۱، ص ۱۱۷.</ref>. و می‌فرمود: "با [[سلاح]] [[دعا]] به استقبال [[بلاها]] بروید"<ref>الاختصاص، ص ۳۳۵. </ref> و "امواج [[بلا]] را با [[دعا]] از خود برگردانید"<ref>کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۸۴۴ و کشف الخلفاء، ج ۱، ص ۳۶۱.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} بر [[دعا]] در زمان [[آسایش]] و [[گشایش]] بسیار تأکید داشت و آن را خیر هر دو سرا بر می‌شمرد<ref>مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۴۱۲ و شهید ثانی، مسکن الفؤاد، ص ۴۴.</ref> و می‌فرمود: "هرکس می‌خواهد که [[خداوند]] در [[سختی]] و [[مصیبت]]، دعای او را [[اجابت]] کند، هنگام [[گشایش]]، فراوان [[دعا]] کند"<ref>قطب الدین راوندی، الدعوات، ص۱۹؛ مستدرک الوسائل، ج۵، ص۱۸۲؛ ترمذی، سنن، ۱۹۸۳ق، ج۵، ص۱۳۰؛ المستدرک، ج۱، ص۵۴۴ و مسند ابی‌یعلی، ج ۱۱، ص، ج ۲۸۳.</ref>. همچنین آن [[حضرت]] کم [[دعا کردن]] را باعث [[نزول]] [[بلاها]] معرفی کرده<ref>المستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۱۶۷ و الدعوات، ص ۲۰.</ref>، می‌فرمود: "بسیار [[دعا]] کنید که [[دعا]] حتّی قضای محتوم (تقدیر قطعی [[خداوند]]) را بر می‌گردانَد"<ref>الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۲۰۷، کنزالعمال، ج ۲، ص ۶۳ و خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۷.</ref>. و می‌فرمود: "هیچ چیز نزد [[خداوند عزوجل]]، محبوب‌تر از آن نیست که از او درخواست شود؛ پس هیچ یک از شما شرم نکند از اینکه از [[خداوند]] بخواهد درخواست کند"<ref>الکافی، ج ۴، ص ۲۱؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۷۰؛ وسائل الشیعه، ج۷، ص۳۲ و تاریخ مدینه دمشق، ج۶۱، ص۲۰۸.</ref>؛ همچنین می‌فرمود: "پس هر یک از شما حاجتش را از پروردگارش بخواهد؛ حتی نمک غذایش را و بند کفش پاره شده‌اش را هم از او بخواهد"<ref>سنن ترمذی، ج ۵، ص ۲۴۳؛، مجمع الزوائد، ج۱۰، ص۱۵۰ و الجامع الصغیر، ج۲، ص۴۴۹.</ref>. نیز فرموده است: "هرگاه یکی از شما چیزی از [[خدا]] می‌خواهد، بسیار بخواهد، زیرا از پروردگار خویش می‌خواهد"<ref>ابن ابی شیبه کوفی، المصنّف، ج۸، ص۱۹۲؛ ابن حبان، صحیح، ج۳، ص۱۷۲ و المعجم الاوسط، ج۲، ص۳۰۱.</ref>. در جای دیگر هم فرموده است: "[[خداوند]] بسیاری از [[خوبی‌ها]] را از بنده‌اش دریغ می‌دارد و می‌فرماید: "به او نمی‌دهم تا از من بخواهد"<ref>مستدرک الوسائل، ج۵،ص۱۷۵ و النسفی، تفسیر النسفی، ج۱، ص۲۱۹.</ref><ref> [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۹۵-۴۹۶.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==شروط [[اجابت]] دعا== | | ==شروط [[اجابت]] دعا== |
