اصحاب الجنه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

نکته پایانی آنکه این داستان را با توجه به آیه {{متن قرآن|قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ}}<ref>«گفتند: وای بر ما! بی‌گمان ما سرکش بوده‌ایم» سوره قلم، آیه ۳۱.</ref> می‌توان تصویر مجسمی از آیاتی چون {{متن قرآن|إِنَّ الإِنسَانَ لَيَطْغَى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى}}<ref>«چون خود را بی‌نیاز بیند» سوره علق، آیه ۶-۷.</ref> دانست که یکی از ویژگی‌های [[روانی]] نوع [[بشر]] را بیان کرده و به آن [[صبغه]] فراتاریخی می‌دهد، بر این اساس، هنگامی که [[آدمی]] خود را [[غرق]] در ناز و [[نعمت]] می‌بیند، شدت تعلقات مادی و اشتغال به آن، وی را از [[یاد خدا]] [[غافل]] می‌کند؛ اما هنگامی که در پی حادثه‌ای، همه درها بر روی او بسته شده، هیچ کس و هیچ چیزی به حال وی سودی نمی‌بخشد، از [[خواب غفلت]] بیدار شده، به [[خدا]] رو می‌کند، بنابراین، [[ابتلا]] و [[امتحان]] به وسیله [[بهره‌های دنیوی]] و گرفتار آمدن در [[عذاب الهی]]، در صورت [[کفران نعمت]]، به [[اصحاب]] الجنّة و [[مشرکان قریش]] منحصر نیست، بلکه به عنوان یکی از [[سنت‌های الهی]]، شامل همه [[انسان‌ها]] در همیشه [[تاریخ]] می‌شود.<ref>[[علی اسدی |اسدی، علی]]، [[ اصحاب‌ الجنه (مقاله)|مقاله « اصحاب‌ الجنه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>

== منابع ==