پرش به محتوا

اکثریت: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == == منابع ==' به '== منابع =='
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
خط ۳۸: خط ۳۸:
#{{متن قرآن|وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«و آنان که (فراخوان) پروردگارشان را اجابت کرده‌اند و نماز را بر پا داشته‌اند و کارشان رایزنی میان همدیگر است و از آنچه روزیشان داده‌ایم می‌بخشند» سوره شوری، آیه ۳۸.</ref>
#{{متن قرآن|وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«و آنان که (فراخوان) پروردگارشان را اجابت کرده‌اند و نماز را بر پا داشته‌اند و کارشان رایزنی میان همدیگر است و از آنچه روزیشان داده‌ایم می‌بخشند» سوره شوری، آیه ۳۸.</ref>
*'''نکته''': یکی از رهنمودهای [[قرآن]] [[دعوت]] به بهره‌گیری از نظرات و آرای [[مردم]] است. نشان دهنده آن است که مسئله مراجعه به [[مردم]] در [[کارها]] اصالت و موضوعیت دارد و این کارتنها برای [[کشف]] واقع و دستیابی به [[حقیقت]] نیست، گو اینکه عموماً نظرخواهی از [[مردم]] مصاب به واقع است. لذا در این دو [[آیه]] به [[پیامبر]] [[دستور]] می‌رسد که با دیگران [[مشورت]] کند و به آرای خود بسنده نکند و اگر در میان [[مردم]] چند در [[رأی]] باشد، طبعاً به [[رأی]] اکثریت عمل کند. [[پیامبری]] که فرستاده خداست و مبرای از [[گناه]] و خطاست و چه بسا نیاز به سؤال و [[مشورت]] نداشته است، اما [[الزام]] می‌شود که در کارهای خود، [[مردم]] از آنها بر مبنای اکثریت استفاده کند. نکته مهم این است که می‌فرماید: {{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ}} پس از [[مردم]] درگذر و برایشان [[آمرزش]] بخواه و در [[کارها]] با آنان [[مشورت]] کن. چنانکه در [[سیره پیامبر]] در مواضع مختلف و از آن جمله در بیرون رفتن از [[شهر]] [[مدینه]] در [[غزوه]] [[احد]] اتفاق افتاد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۵۵-۱۶۰.</ref>
*'''نکته''': یکی از رهنمودهای [[قرآن]] [[دعوت]] به بهره‌گیری از نظرات و آرای [[مردم]] است. نشان دهنده آن است که مسئله مراجعه به [[مردم]] در [[کارها]] اصالت و موضوعیت دارد و این کارتنها برای [[کشف]] واقع و دستیابی به [[حقیقت]] نیست، گو اینکه عموماً نظرخواهی از [[مردم]] مصاب به واقع است. لذا در این دو [[آیه]] به [[پیامبر]] [[دستور]] می‌رسد که با دیگران [[مشورت]] کند و به آرای خود بسنده نکند و اگر در میان [[مردم]] چند در [[رأی]] باشد، طبعاً به [[رأی]] اکثریت عمل کند. [[پیامبری]] که فرستاده خداست و مبرای از [[گناه]] و خطاست و چه بسا نیاز به سؤال و [[مشورت]] نداشته است، اما [[الزام]] می‌شود که در کارهای خود، [[مردم]] از آنها بر مبنای اکثریت استفاده کند. نکته مهم این است که می‌فرماید: {{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ}} پس از [[مردم]] درگذر و برایشان [[آمرزش]] بخواه و در [[کارها]] با آنان [[مشورت]] کن. چنانکه در [[سیره پیامبر]] در مواضع مختلف و از آن جمله در بیرون رفتن از [[شهر]] [[مدینه]] در [[غزوه]] [[احد]] اتفاق افتاد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۵۵-۱۶۰.</ref>
== پرسش‌های وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==