پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle">'''[[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق علیه‌السلام]]'''</div>
<div class="boxTitle">'''[[فاطمه معصومه|فاطمه معصومه]]'''</div>
[[پرونده: قبور امامان بقیع.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= امام صادق علیه‌السلام]]
حضرت فاطمه معصومه{{س}} پس از [[امام رضا]]{{ع}}، دومین [[شخصیت]] [[خاندان]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} به شمار می‌آید و به [[القاب]] والایی چون معصومه، کریمه [[اهل بیت]]، [[طاهره]]، [[حمیده]] و اخت [[الرضا]]{{ع}} خوانده شده است. [[شخصیت معنوی]] و ملکوتی حضرت فاطمه معصومه{{س}} به اندازه‌ای است که [[زیارت]] وی از سوی [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} [[ترغیب]] شده است. امام رضا{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ زَارَهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ}} (هر کس او را زیارت کند، ثوابش [[بهشت]] خواهد بود.). همچنین [[امام جواد]]{{ع}} می‌فرمایند: {{متن حدیث|مَنْ زَارَ عَمَّتِي بِقُمَ فَلَهُ الْجَنَّةُ}} (هر که عمه‌ام را در [[قم]] زیارت کند، بهشت از آن اوست.).
[[امام صادق]] {{ع}} روز هفدهم ربیع الاوّل سال۸۳ در سپیده دم [[روز جمعه]] در [[مدینه]] دیده به [[جهان]] گشود. پدر والامقامش، [[امام محمد باقر]]{{ع}} و مادر ارجمندش ام فَرْوَه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر از پرهیزگارترین [[زنان]] [[زمان]] خود بود. نام مبارکش به سفارش [[پیامبر اسلام]] {{صل}} جعفر و هشتمین تن از [[چهارده معصوم]]{{ع}} است. القاب مشهور ایشان، [[صادق]]، [[صابر]]، [[فاضل]] و ظاهر است.


۱۲ سال از عمر حضرت در عصر [[امامت]] [[امام سجاد]]{{ع}} و بعد از آن ۱۹ سال با [[امام باقر]]{{ع}} سپری شد و ایام امامتش مصادف با [[خلافت]] [[هشام بن عبدالملک]] و [[ولید بن یزید بن عبدالملک]] و [[یزید بن ولید بن عبدالملک]] و ابراهیم بن ولید و [[مروان بن محمد]]، از خلفای [[اموی]] و [[سفاح]] و [[منصور دوانیقی]]، از [[خلفای عباسی]] بوده است. کشمکش‌های [[سیاسی]] و مذهبی، ویژگی بارز روزگار امام صادق{{ع}} است.
بعد از اینکه [[امام رضا]] {{ع}} توسط [[مامون]] عباسی به [[مرو]] فراخوانده شد، [[حضرت معصومه]] {{س}} در سال ۲۰۱ هجری به [[شوق دیدار]] [[برادر]] از [[مدینه]] حرکت کردد. کاروان حامل حضرت معصومه{{س}}، از [[مدینه]] به راه افتاد و [[شهرها]] و روستاهای زیادی را پشت سر نهاد و سرانجام به شهر «[[ساوه]]» رسید. ساوه از جمله شهرهایی بود که [[مردم]] ساکن در آن، از [[مخالفان اهل بیت]]{{عم}} و [[شافعی]] [[مذهب]] بودند. مأموران [[حکومتی]] به کاروان [[حمله]] کردند. بین جنگاوران کاروان و مأموران [[عباسی]] [[جنگ]] درگرفت که در درگیری، عده‌ای از [[علویان]] و همراهان حضرت به [[شهادت]] رسیدند. حضرت معصومه{{س}} در [[غم]] از دست دادن عزیزانش، بسیار [[اندوهگین]] شدند و همین امر ایشان را [[بیمار]] کرد. زنی ملعونه از اهالی [[ساوه]] که به ظاهر خود را [[محبّ]] [[اهل بیت]]{{عم}} معرفی کرده بود، به جهت التیام بخشیدن به حضرت معصومه{{س}} غذایی [[آلوده]] به سمّ را برای حضرت می‌آورد و ایشان با خوردن آن [[غذا]] [[مسموم]] می‌گردد و بیماریشان عود می‌کند. حضرت چون از موقعیت این [[شهر]] و [[شهر قم]] [[آگاهی]] یافتند، [[دستور]] دادند به [[قم]] برویم که آنجا پایگاه [[شیعیان]] است.


روزگار [[امامت]] امام صادق {{ع}} را عصر شکوفایی [[تشیع]] دانسته‌اند. [[حکومت اموی]] در روزگار [[امامت حضرت صادق]]{{ع}} رو به [[ضعف]] نهاده بود و [[عباسیان]] کم‌کم [[قدرت]] می‌یافتند و در این میان، مجالی دست یافت تا امام صادق{{ع}} تعالیم راستین [[دینی]] را به [[مردم]] نشان دهد و آنان را از [[دانش]] خویش بهره‌مند سازد. بدین‌سان، حوزه [[علمی]] گسترده‌ای پدید آمد و بیش از چهار هزار نفر به دست [[امام]]{{ع}} [[تربیت]] یافتند.
چون خبر ورود ایشان به [[مردم]] قم رسید، بزرگان [[قبیله]] [[اشعری]] به همراه دیگر مردم به استقبال کاروان حامل حضرت معصومه{{س}} رفتند. در میان این [[جمعیت]] [[مشتاق]]، «[[موسی بن خزرج]]» (بزرگ [[خاندان]] اشعری)، خود را به کاروان حضرت معصومه{{س}} رساند و زمام شتر آن حضرت را گرفته و به طرف قم آمد و ایشان را در [[منزل]] شخصی خود جای داد. حضرت معصومه{{س}}، در مدتی که در [[شهر مقدس]] قم به سر می‌بردند، در [[حزن]] و [[اندوه]] از دست دادن عزیزانش بسیار نالان و اندوهگین بودند و پس از ۱۶ یا ۱۷ [[روز]] آن بانوی ارجمند، بر اثر جراحات وارده و خوردن غذای زهر آلود، به شهادت رسیدند و مردم قم را سوگوار نمود.


جایگاه علمی [[امام صادق]]{{ع}} نیاز به [[کشف]] و بیان ندارد. بنابر گزارش [[مفضل بن عمر]]، آن حضرت به فضل الهی، بر جمیع [[خلق]] [[سلطنت]] [[علمی]] داشت و هر آنچه را که در [[شرق]] و [[غرب]] عالم و در [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] بود، می‌دانست. امام صادق{{ع}} بر بلندترین قله‌های [[صدق]] و [[اخلاص]] جای داشت و همگان، او را به صفات [[نیک]] و والا ستوده‌اند.
از آنجا که از حضرت و [[شهر قم]] [[ستایش]] فراوان شده است، کم‌کم این [[شهر]] موقعیت ویژه‌ای یافت و در کنار بارگاه او [[حوزه علمیه]] [[قم]] شکل گرفت. امروز [[قم]] که مدفن اوست، یکی از مقدس‌ترین شهرهاست که در نشر [[علوم]] [[اهل بیت]] نقش بسزایی دارد و سالانه میلیون‌ها نفر به [[زیارت]] [[قبر]] مطهرش می‌آیند.


شیوه امام صادق{{ع}} در مواجهه با [[حکومت جور]]، روشنگری و [[هدایت]] [[جامعه]] بود و هیچ گاه [[امام]]{{ع}} به دستگاه [[حاکم]] نپیوست و مهر تأیید بر [[مشروعیت]] آنها ننهاد. این شیوه، بر [[عباسیان]] گران آمد و سرانجام تصمیم بر [[قتل]] [[امام]] بستند. بنابر [[روایات]]، امام صادق{{ع}} به [[دستور]] [[منصور دوانیقی]] مسموم گشت و در روز ۲۵ شوّال سال ۱۴۸ هجری در شصت و پنج سالگی به [[شهادت]] رسید و پیکر [[مقدس]] او در [[مدینه]] میان [[قبرستان بقیع]] به خاک سپرده شد.
<div class="readmoreButton">[[فاطمه معصومه|'''ادامه''']]</div>
 
<div class="readmoreButton">[[ امام صادق علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
۱۱۵٬۶۸۱

ویرایش