آیه استقامت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←پانویس
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
(←پانویس) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = آیه استقامت | ||
| عنوان مدخل = آیه استقامت | | عنوان مدخل = آیه استقامت | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = [[آیه استقامت در کلام اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}<ref>«فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد!» سوره فصلت، آیه ۳۰.</ref>. | {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}<ref>«فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد!» سوره فصلت، آیه ۳۰.</ref>. | ||
[[خوف]] و [[حزن]] دو [[نگرانی]] است که در [[حیات دنیوی]] همیشه همراه [[انسان]] است؛ زیرا انسان تا لحظه [[مرگ]]، پیوسته در معرض اغواهای [[شیطان]] و در حزن دور افتادن از [[سعادت ابدی]] و خوف از [[خشم الهی]] و [[جهنم]] قرار دارد. [[خداوند]] در این [[آیه]] به [[مؤمنین]] [[وعده]] می‌دهد که اگر بر [[ایمان]] خود [[استقامت]] داشته باشند، خوف و حزنی بر آنان نیست. ایمان به [[ربوبیت]] [[پروردگار]] هنگامی محقق می‌شود که [[مؤمن]] در عمل و نظر، استقامت بر [[ولایت]] و [[ربوبیت الهی]] داشته باشد. | [[خوف]] و [[حزن]] دو [[نگرانی]] است که در [[حیات دنیوی]] همیشه همراه [[انسان]] است؛ زیرا انسان تا لحظه [[مرگ]]، پیوسته در معرض اغواهای [[شیطان]] و در حزن دور افتادن از [[سعادت ابدی]] و خوف از [[خشم الهی]] و [[جهنم]] قرار دارد. [[خداوند]] در این [[آیه]] به [[مؤمنین]] [[وعده]] می‌دهد که اگر بر [[ایمان]] خود [[استقامت]] داشته باشند، خوف و حزنی بر آنان نیست. ایمان به [[ربوبیت]] [[پروردگار]] هنگامی محقق می‌شود که [[مؤمن]] در عمل و نظر، استقامت بر [[ولایت]] و [[ربوبیت الهی]] داشته باشد. | ||
این [[برهان]] بر اساس دو معنای از [[استقامت در دین]] بعد از ایمان اولیه به [[رسول خدا]]{{صل}} شکل گرفت؛ به این ترتیب که بعد از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}}، اگر مسلمانان بخواهند خوف [[انحراف]] از [[دین]] و حزن وقوع در خشم الهی را نداشته باشند و در نتیجه، در مسیر ایمان [[ثابت‌قدم]] بمانند، باید فردی که در [[علم]] و [[عصمت]] نازل‌منزله [[رسول خدا]]{{صل}} در [[جامعه]] است را بشناسند و با [[تولی]] به [[ولایت]] او، راه [[خوف]] و [[حزن]] را بر خود ببندند. | [[مسلمانان]] معاصر با [[نبی مکرم اسلام]] {{صل}}، می‌توانستند با [[اسوه]] قرار دادن حضرتش به چنین مقامی نائل شوند. ولی با [[رحلت]] آن [[حضرت]]، اگر [[جانشینی]] برای ایشان در میان [[مردم]] نباشد که ولایتش نازل‌منزله [[ولایت پیامبر]] {{صل}} محسوب شود، راه [[نجات]] مردم از حزن و خوف مسدود می‌گردد. در حالی که خداوند در این آیه و [[آیات]] دیگر، به مؤمنین وعده دائمی می‌دهد که اگر استقامت در ایمان داشته باشند، [[آرامش]] کامل و همیشگی روزی‌شان خواهد شد. بدین ترتیب چنین [[رهبری]] می‌باید مثل [[پیامبر]] {{صل}} [[معصوم]] از همه [[لغزش‌ها]] و اسوه خلایق بوده و همیشه در میان مردم حضور داشته باشد. از همین روست که در کلمات [[اولیای الهی]] {{عم}}، از استقامت در ایمان، تعبیر به ولایت شده است. | ||
این [[برهان]] بر اساس دو معنای از [[استقامت در دین]] بعد از ایمان اولیه به [[رسول خدا]] {{صل}} شکل گرفت؛ به این ترتیب که بعد از [[رحلت رسول خدا]] {{صل}}، اگر مسلمانان بخواهند خوف [[انحراف]] از [[دین]] و حزن وقوع در خشم الهی را نداشته باشند و در نتیجه، در مسیر ایمان [[ثابت‌قدم]] بمانند، باید فردی که در [[علم]] و [[عصمت]] نازل‌منزله [[رسول خدا]] {{صل}} در [[جامعه]] است را بشناسند و با [[تولی]] به [[ولایت]] او، راه [[خوف]] و [[حزن]] را بر خود ببندند. | |||
شکل منطقی [[برهان]] بنا بر معنای اول [[استقامت]] به این ترتیب است: | شکل منطقی [[برهان]] بنا بر معنای اول [[استقامت]] به این ترتیب است: | ||
نتیجه آنکه: برای استقرار بر [[ایمان]] و عدم [[انحراف]] از [[اسلام]]، باید بعد از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}} [[تولّی]] به ولایت کسانی داشت که در علم و عصمت نازل‌منزله رسول خدا{{صل}} هستند. | اولاً، برای استقرار در [[ایمان به رسول]] [[خدا]] {{صل}} و [[منحرف]] نشدن از [[آیین اسلام]]، باید استقامت بر [[دین]] داشت؛ ثانیاً، [[استقامت در دین]]، با [[اقرار]] به ولایت و [[هدایت]] کسانی است که در علم و عصمت نازل‌منزله رسول خدا {{صل}} باشند. | ||
بنابر [[ادله نقلی]]، مصداق چنین ذوات مقدسی انحصاراً [[امامان معصوم]]{{عم}} بعد از رسول خدا{{صل}} هستند. | |||
نتیجه آنکه: برای استقرار بر [[ایمان]] و عدم [[انحراف]] از [[اسلام]]، باید بعد از [[رحلت رسول خدا]] {{صل}} [[تولّی]] به ولایت کسانی داشت که در علم و عصمت نازل‌منزله رسول خدا {{صل}} هستند. | |||
بنابر [[ادله نقلی]]، مصداق چنین ذوات مقدسی انحصاراً [[امامان معصوم]] {{عم}} بعد از رسول خدا {{صل}} هستند. | |||
شکل منطقی برهان بنابر معنای دوم استقامت به این ترتیب است: | شکل منطقی برهان بنابر معنای دوم استقامت به این ترتیب است: | ||
بنابر آنکه استقامت به معنای [[سیر]] در مراتب اسلام و ایمان باشد، برای سیر در [[مراتب ایمان]]، بعد از [[رحلت]] حضرتش{{صل}} باید شاگردی کسانی را نمود که در علم و عصمت مانند رسول خدا{{صل}} باشند. چنین ذوات مقدسی منحصر در وجود [[مبارک]] [[امامان]]{{عم}} است. | بنابر آنکه استقامت به معنای [[سیر]] در مراتب اسلام و ایمان باشد، برای سیر در [[مراتب ایمان]]، بعد از [[رحلت]] حضرتش {{صل}} باید شاگردی کسانی را نمود که در علم و عصمت مانند رسول خدا {{صل}} باشند. چنین ذوات مقدسی منحصر در وجود [[مبارک]] [[امامان]] {{عم}} است. | ||
شکل منطقی این بیان را می‌توان به صورت زیر ارائه نمود: | شکل منطقی این بیان را می‌توان به صورت زیر ارائه نمود: | ||
اولاً، برای سیر در مراتب ایمان و اسلام باید استقامت در دین داشت؛ ثانیاً، استقامت به این معنا با تولی به [[ولایت امام]] [[معصوم]] بعد از رحلت رسول خدا{{صل}} به دست می‌آید. | اولاً، برای سیر در مراتب ایمان و اسلام باید استقامت در دین داشت؛ ثانیاً، استقامت به این معنا با تولی به [[ولایت امام]] [[معصوم]] بعد از رحلت رسول خدا {{صل}} به دست می‌آید. | ||
نتیجه آنکه: سیر در مراتب اسلام و ایمان بعد از رحلت رسول خدا{{صل}} با تولی به ولایت امامان معصوم{{عم}} حاصل می‌گردد | نتیجه آنکه: سیر در مراتب اسلام و ایمان بعد از رحلت رسول خدا {{صل}} با تولی به ولایت امامان معصوم {{عم}} حاصل می‌گردد<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۳۸۳ و ۴۰۱.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
[[آیه استقامت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]] | [[آیه استقامت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]] | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:آیات نامدار]] | ||
[[رده: | [[رده:آیات امامت]] | ||