حق شهید: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} هنگامِ غروبِ هر [[جمعه]]، [[تربت]] برادرش [[امام حسن|امام مجتبی]]{{ع}} را [[زیارت]] می‌کرد<ref>{{عربی|«إن الحسین بن علی کان یزور قبر الحسن بن علی کل عشیۀ جمعۀ»}}(وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۷).</ref>. [[محمد حنفیه]] برای [[زیارت]] [[قبر]] [[امام حسن]]{{ع}} در [[بقیع]] می‌آمد و می‌گفت: «[[سلام]] بر تو ای بازمانده [[مؤمنان]] و ای [[فرزند]] [[اولین مسلمان]]. چرا چنین نباشد، در حالی که تو سلاله [[هدایت]] و هم [[پیمان]] با [[تقوا]] و پنجمین نفر از [[اهل]] کسائی. [[دست]] [[رحمت]] تو را [[تغذیه]] کرده و در دامان [[اسلام]] [[تربیت]] شدی و از پستان [[ایمان]] شیر خوردی. تو در حال [[حیات]] و [[مرگ]]، [[پاکیزه]] ای.».. <ref>بحارالانوار، ج۹۷، ص۲۰۵؛ نقل از کامل الزیارات، ص۵۳.</ref>. [[زیارت]] [[مرقد]] [[امام حسین|سیدالشهداء]]{{ع}} بیش از همه مورد توجه و [[عنایت ائمه]] بود و به [[زائران]] آن کوی [[حق]] و دیار [[عشق]]، [[احترام]] زیادی می‌کردند. «[[حمران بن اعین]]»، [[نقل]] می‌کند که: از [[زیارت]] [[قبر]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} برگشتم، [[امام باقر]]{{ع}} به دیدنم آمد و فرمود: «ای [[حمران]]! بشارتت باد... هرکس [[قبر]] شهدای [[آل محمد]] را [[زیارت]] کند و هدفش از این [[زیارت]]، [[خدا]] و پیوند با [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} باشد، همچون روز [[تولد]] از [[مادر]]، از گناهانش بیرون آمده، [[پاک]] می‌شود»<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۵۹، حدیث۲۲؛ امالی شیخ طوسی، ج۲، ص۲۸.</ref>. گرچه [[زائر]]، از [[زیارت]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}} آمده بود، لکن [[امام]]، محور سخن و ملاک [[فضیلت]] را روی «شهدای [[آل محمد]]» برد، که [[امام حسین]]{{ع}}، [[سرور]] و سالار همه آن شهداست و سلاله آن [[عترت]] [[پاک]] است. اولین [[زائر]] [[قبر]] [[امام حسین|حسین شهید]]{{ع}}، [[صحابی]] والاقدر [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}}، «[[جابر بن عبدالله انصاری]]» بود که به همراه غلامش «عطیه» به [[زیارت]] نائل شد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۷۶-۸۰.</ref>.  

* [[نقل]] شده است که [[اسیران]] [[اهل بیت]]، پس از ماجراهای [[کربلا]] و بازگشت از سفر [[شام]]، در مسیرشان به [[مدینه]] از مأموران نگهبان خواستند تا آنان را از «[[کربلا]]» عبور دهند تا با [[قبر]] [[امام حسین|سیدالشهداء]]{{ع}} [[تجدید عهد]] نمایند. در [[اربعین]] [[شهادت]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} بوده که به آن محل رسیدند. هنگام گذر از آن دشتِ خونین، زن‌های علویه با [[گریه]] و فریادهای دردمندانه، به سوی [[قبر]] شتافتند و اشک‌ها ریخته شد و سه روز در آنجا گذراندند. در همان موقعیت بود که [[امام سجاد]]{{ع}} با [[جابر]]، [[دیدار]] نمود. [[امام]] با [[جابر]] در این [[دیدار]]، که بر [[تربت]] [[شهیدان کربلا]] انجام گرفت، درباره حوادثِ تلخی که بر آنان گذشته بود، سخن‌ها گفت، سپس به سوی [[مدینه]] رهسپار شدند<ref>باقر شریف القرشی، حیاۀ الحسین بن علی، ج۳، ص۴۲۲؛ وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۷۴، حدیث۳. البته این نکته که این زیارت در اربعین همان سال بوده یا سال بعد، بین مورخین دو نظر است؛ برای تحقیق بیشتر کتاب اربعین از شهید قاضی طباطبایی را مطالعه کنید.</ref> <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۷۶-۸۰.</ref>.

== منابع ==