رفاعة بن سموال در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی [[منابع تفسیری]] <ref> تفسیر ابن کثیر، ج۶، ص۲۱۹.</ref> و [[تاریخی]] <ref>معرفة الصحابه، ج۱، ص۶۳۱-۶۳۲؛ الاستیعاب، ج ۲، ص ۵۰۰؛ اسد الغابه، ج۲، ص۷۶، ۸۰.</ref> اشاره کرده‌اند که [[آیات]] {{متن قرآن| وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ وَإِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ}}<ref>«و ما برای آنان این گفتار را به هم پیوستیم  باشد که پند گیرند کسانی که پیش از آن به آنان کتاب (آسمانی) داده بودیم به آن ایمان می‌آورند. و چون (قرآن) برای آنان خوانده شود می‌گویند: ما بدان باور داریم که راستین است، از سوی پروردگار ماست، ما پیش از آن (هم) گردن نهاده بودیم» سوره قصص، آیه ۵۱-۵۳.</ref> درباره او و تنی چند از [[یهودیان]] [[مسلمان]] شده نازل شده‌اند. این، در حالی است که آیات اشاره شده مکی‌اند و چنین [[شأن]] نزولی پذیرفته نیست؛ اما می‌توان آن را برآنان [[تطبیق]] کرد. [[رفاعة بن سموال]] در [[غزوه بنی‌قریظه]] [[سال پنجم هجری]] از کسانی بود که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} با تقاضای [[عفو]] [[ام‌منذر]] دختر [[قیس]] وی را بخشید و از کشته شدن [[رهایی]] یافت. پس از آن [[اسلام]] آورد و در شمار [[صحابه]] درآمد،<ref> المغازی، ج۲، ص۵۱۵-۵۱۴؛ السیرة النبویه، ج۲، ص۲۴۴؛ تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۴۴.</ref> از این‌رو نمی‌تواند از مصادیق آیات نازل شده باشد<ref> الاصابه، ج۲، ص۴۱۱.</ref>.<ref>[[محمد اکبری کارمزدی|اکبری کارمزدی، محمد]]، [[رفاعة بن سموال (مقاله)|مقاله «رفاعة بن سموال»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۴.</ref>

== منابع ==