شعر غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

* [[شاعران]] [[غدیر]]، [[ادبیات]] و [[شعر]] را در مسیر [[هدف]] متعالى [[تبیین]] آرمان‌هاى شیعى و [[اثبات]] [[حقانیّت]] [[امام علی|على]]{{ع}} و [[ولایت]] او و گسترش شور على‌دوستى و على‌جویى به کار گرفتند و اینگونه [[حادثۀ غدیر]] را زنده نگه داشتند. یکى از نویسندگان مى‌نویسد: شعر غدیر با نام [[امام علی|على]]{{ع}} [[جان]] مى‌گیرد، با نام [[امام علی|على]]{{ع}} اوج مى‌پذیرد و با نام [[امام علی|على]]{{ع}} [[مکانت]] و [[منزلت]] مى‌یابد. تصویر [[غدیر]] بدون توصیف [[امام علی|على]]{{ع}} ناممکن است. هرکجا سخن از [[عظمت]] این روز به میان مى‌آید، ناگزیر سخن از [[عظمت]] [[امام علی|على]]{{ع}} به میان مى‌آید. هرگاه [[شعر]] مى‌خواهد از جوشش خمّ [[غدیر]] بسراید، پیش از آن باید گویشى از [[کوثر]] [[ولایت]] علوى بنمایاند. شعر غدیر فقط یک واقعه را تصویر نمى‌کند، که یک [[معرفت]] را [[تفسیر]] مى‌کند. شعر غدیر به [[تبیین]] یک [[حقیقت]] مى‌پردازد، حقیقتى که سرحلقۀ هرمعرفت دیگرى است. شعر غدیر تنها پرداختن به یک رویداد نیست که نمود یک نماد [[بینش]] است، آن هم یک [[بینش]] ارزشى، ارزشى که ریشه در [[ملکوت]] دارد. یعنى کسى که از [[غدیر]] مى‌گوید، نه‌تنها از [[پیامبر|محمّد]]{{صل}}  و [[امام علی|على]]{{ع}} مى‌گوید که از [[خدا]] مى‌گوید. یعنى [[شعر]] او زبان گویاى [[حقیقت]] می‌شود در مجراى زمان. شعر غدیر اگر طراوتى دارد، از آن جهت است که در سبزه‌زار [[معرفت]] روییده است. شعر غدیر اگر تازگى دارد، از آن جهت است که صاحب [[غدیر]] کهنگى ندارد و چونان [[آفتاب]] عالمتابى است که جهانیان از او هستى مى‌گیرند، شعر غدیر اگر جوششى دارد، از آن جهت است که [[غدیر]] چشمۀ جوشانى است که هرگز نمى‌خشکد و شعر غدیر اگر جاویدان است، از آن جهت است که بیان‌کنندۀ یک بنیاد [[عظیم]] فکرى است که ارادۀ الهى بر فراز آن متجلّى است. بنابراین، شاعر [[غدیر]] هم مروّج آن [[تفکّر]] شیعى است که با جدّ و جهدش مى‌کاود تا بذر این [[تفکّر]] را در [[دل]] هراندیشه‌ورى بکارد و جوانه‌هاى [[اندیشه]] را از آبشخور این جویبار همیشه جارى [[سیراب]] سازد. پس شعر غدیر ترسیم و تجلّى یک [[فرهنگ]] و [[آیین]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۴۰.</ref>.

== منابع ==