صدقه در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه]] از صدقه، هم به عنوان بخشش [[مالی]] و هم به عنوان [[عفو و گذشت]] یاد کرده است. آن [[حضرت]] از جمله اوصاف [[بندگان خدا]] را دادن صدقه در راه خدا معرفی کرده است: {{متن حدیث|وَ تَصَدَّقُوا لَكَ طَلَباً لِمَزِيدِكَ‏}}<ref>دعای ۴۵.</ref>؛ و در [[راه]] تو صدقه دادند تا به ثوابشان بیافزایی. هم چنین آن حضرت عفو وبخشش خویش را نسبت به کسانی که به آن حضرت [[ستم]] رواداشته‌اند، صدقه تلقی کرده و از [[خدای بزرگ]] می‌خواهد که آن را [[پاک‌ترین]] صدقات در راه خویش قراردهد: {{متن حدیث|وَ اجْعَلْ مَا سَمَحْتُ بِهِ مِنَ الْعَفْوِ عَنْهُمْ، وَ تَبَرَّعْتُ بِهِ مِنَ الصَّدَقَةِ عَلَيْهِمْ أَزْكَى صَدَقَاتِ‏ الْمُتَصَدِّقِينَ}}<ref>دعای ۳۹.</ref>؛ «ای [[خداوند]] این عفو و گذشت مرا و این صدقه‌ای را که به آنان ارزانی داشته‌ام پاک‌ترین صدقه بخشندگان... قرارده که برای [[تقرب]] جستن به تو ارزانی شده است»<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم، قرآن کریم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «صدقه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۱۹.</ref>