پرش به محتوا

ظلم در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۹۸۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵ ژوئن ۲۰۲۲
خط ۳۸: خط ۳۸:
{{متن قرآن|وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ}}<ref>«و یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید و در گناه و تجاوز یاری نکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.
{{متن قرآن|وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ}}<ref>«و یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید و در گناه و تجاوز یاری نکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.
پس به هر کدام از این معانی یا واژگان برگرفته از آن، که مراجعه می‌کنیم، می‌توانیم نوعی از ناعدالتی و مرحله‌ای از [[تجاوز به حقوق دیگران]] را بیابیم که نمود بارز آن در [[امور سیاسی]]- [[اجتماعی]] است.<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|عدالت سیاسی در قرآن کریم]]، ص ۵۷.</ref>
پس به هر کدام از این معانی یا واژگان برگرفته از آن، که مراجعه می‌کنیم، می‌توانیم نوعی از ناعدالتی و مرحله‌ای از [[تجاوز به حقوق دیگران]] را بیابیم که نمود بارز آن در [[امور سیاسی]]- [[اجتماعی]] است.<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|عدالت سیاسی در قرآن کریم]]، ص ۵۷.</ref>
==[[ظالمین]]==
[[ظلم]]: به معنای قرار دادن چیزی در غیر جای خویش، [[منحرف]] شدن از جاده و از [[میانه روی]] می‌باشد اما در اصل در معنای [[ستمگری]] و [[تجاوز از حد]] به کار رفته است.
[[ابن فارس]] در این باره می‌نویسد:
این واژه دارای دو اصل صحیح می‌باشد. یکی بر خلاف [[نور]] و [[روشنایی]] است و دیگری به معنای قرار دادن چیزی در غیر جای خودش می‌باشد<ref>معجم مقاییس اللغة، ص۶۱۷.</ref>.
راغب می‌گوید:
[[ظلمت]]: نبود نور است و جمع آن [[ظلمات]] می‌باشد و از آن به [[جهل]] و [[شرک]] و [[فسق]] تعبیر می‌شود. همان‌گونه که از نور به اضداد این موارد تعبیر می‌گردد.
ظلم: قرار دادن چیزی در غیر جای خودش به واسطه [[عدول]] و رعایت نکردن مقدار، [[زمان]] و مکان مختص به آن است.
برخی از [[حکما]] گفته‌اند ظلم بر سه گونه است.
#میان [[انسان]] و [[خداوند متعال]]، که بزرگ‌ترین آن [[کفر]] و شرک و [[نفاق]] می‌باشد، مانند این [[آیه]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|...إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ}}<ref>«پسرکم! به خداوند شرک مورز که شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.</ref>.
#ظلم میان شخص و [[مردم]]: {{متن قرآن|إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ...}}<ref>«ایراد تنها بر کسانی‌ست که به مردم ستم می‌ورزند.».. سوره شوری، آیه ۴۲.</ref>.
#ظلم بر خویشتن مانند این آیه که می‌فرماید: {{متن قرآن|فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ}}<ref>«و برخی از آنان، ستمکاره با خویشند» سوره فاطر، آیه ۳۲.</ref><ref>مفردات الفاظ القرآن، ص۵۳۷-۵۳۸.</ref>.
صاحب التحقیق در این رابطه می‌نویسد:
اصل این ماده به معنای پایمال کردن [[حق]] و ادا نکردن آنچه حق است می‌باشد چه در مورد خود شخص باشد و چه در مورد غیر او و چه در مورد خداوند متعال.
این معنا، عقلا و غیر آنان و [[حقوق]] مادی و [[معنوی]] را نیز در بر می‌گیرد<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ج۷، ص۱۷۱.</ref>.<ref>[[محمد ساعدی|ساعدی، محمد]]، [[آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار (کتاب)|آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار]]، ص ۸۶.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۷۳٬۳۶۴

ویرایش