الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۲

۷۸۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۵٬۶۸۳

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''[[عصمت امام|عصمت امام]]''' صفتی درونی و شرطی لازم برای اعطای [[مقام امامت]] از طرف [[خداوند]] به [[امام]] است. یکی از اعتقادات [[شیعه]] دربارۀ [[پیامبران]] و [[امامان]]{{عم}}، مصونیت آنها از هرگونه [[گناه]]، [[خطا]]، [[اشتباه]] و [[نسیان]] است چرا که [[حجت‌های الهی]]، هادیان [[بشر]] و [[پیشوایان]] مردمند و [[هادی]] بودن [[امامان]] به معنای لزوم اقتدای به آنها در همه امور است، از این رو ائمۀ [[هدی]]{{ع}} باید مصون از هر خطا، اشتباه و گناهی باشند که این همان عصمت است. از منظر [[امامیه]] عصمت، لطفی از [[الطاف الهی]] است که فارغ از هرگونه [[اجبار]]، انسان معصوم را به [[طاعت خدا]] نزدیک و از معصیت‌ها دور می‌کند.
+[[پرونده:حرم کاظمین. jpg|175px|بی‌قاب|چپ|جایگزین=حرم کاظمین|حرم کاظمین|پیوند= امام جواد علیه‌السلام]]
+'''[[امام جواد|امام جواد]] {{ع}}''' نهمین پیشوای [[مسلمانان]] در سال ۱۹۵ هجری در [[شهر]] [[مدینه]] دیده به [[جهان]] گشود. پدر ارجمندش [[امام رضا]] {{ع}} و مادرش [[خیزران سبیکه]] بود که از نظر [[فضایل اخلاقی]] در درجه والایی قرار داشت و از [[برترین]] [[زنان]] زمان خود بوده است. از القاب مشهور امام نهم{{ع}}، جواد و تقی و کنیه گرامی‌اش [[ابو جعفر ثانی]] است.
-در مورد منشأ یا همان موجبات [[عصمت]] دیدگاه‌های مختلفی مطرح شده است مانند اینکه بسیاری از اندیشمندان [[اسلامی]]، علت و [[منشأ عصمت]] را نوعی خاصّ از علم و [[آگاهی]] می‏دانند، به این بیان که وجود علم [[قطعی]] و تام نسبت به [[خدای متعال]] و یا [[علم]] تامّ نسبت به [[حقیقت]] [[معاصی]] و [[طاعات]] در نفس [[معصومان]]، موجب پیدایش صفت [[عصمت]] در ایشان می‌گردد و یا اینکه عده‌ای عصمت را معلول علم و اراده معصومان دانسته‌اند. منتها استوراترین دیدگاه در باب «[[منشأ عصمت]]»، «[[علم خاص]]» است.
+[[امام محمد تقی]] {{ع}} همانند دیگر [[امامان معصوم]] {{عم}} در خصال نیک و [[اخلاق پسندیده]] همچون جد خویش، [[پیامبر اسلام]] {{صل}} بود [[فروتنی]] [[امام محمد تقی]] {{ع}} از صفات برجسته اوست. [[جود]] و [[بخشش]] او زبانزد همه بود و امروزه نیز آن [[امام]] {{ع}} را بدین صفت می‌شناسند و بدین روی از [[القاب]] مشهورش "[[جواد الائمه]]" است.
-دانشمندان جهت [[اثبات عصمت امام]] به [[ادله]]‌ای تمسک کرده‌اند. این ادله را می‌توان به دو دسته [[عقلی]] و [[نقلی]] تقسیم کرد:
+[[امام جواد]]{{ع}} در ۸ سالگی به [[امامت]] رسید و مدت [[امامت]] او حدود ۱۷ سال بوده است. از [[امام رضا]] {{ع}} نقل شده است که به صراحت [[فرزند]] گرامی خویش را به [[وصایت]] و [[امامت]] خوانده است. افزون بر این، [[برتری]] آشکار آن حضرت بر [[مردم]] روزگار خویش دلیلی دیگر بر [[امامت]] اوست.
-#ادله عقلی: براهین عقلی [[اثبات عصمت امام]] عبارت‌اند از:
-##برهان وجوب اطاعت از امام: اگر از [[امام]] [[خطا]] سر بزند، مخالفت و [[انکار]] او [[واجب]] خواهد بود و این با [[دستور خداوند]] بر اطاعت از او مغایرت دارد: {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ}}.
-##[[برهان تسلسل]]: اگر [[امام]] [[معصوم]] نباشد، تسلسل به وجود می‌آید و چون تسلسل ممتنع است، لاجرم معصوم نبودن امام نیز  است، باید منزّه از همه آلودگی‌ها باشد. در غیر این صورت، [[امّت]] محتاج امامی دیگر برای [[اصلاح]] خطاهای اوّلی خواهد بود و اگر دومی هم معصوم نباشد، تسلسل لازم می‌آید که [[باطل]] است. در نتیجه، [[امامت]] بر امّت می‌باید به شخصی معصوم ختم شود".
-#[[ادله نقلی]]: ادله نقلی، مشتمل بر [[آیات]] و روایاتی است که بر عصمت دلالت می‌کنند. بارزترین آنها موارد ذیل‌اند:
-## آیات کریمه قرآن: از جمله [[آیات دال بر عصمت امام]] عبارت‌اند از: [[آیه ابتلا]]؛ [[آیه اولی الامر]]؛ [[آیه صادقین]] و [[آیه تطهیر]].
-##روایات دال بر عصمت امام: از جمله بارزترین [[روایات]] عبارت است از: [[حدیث ثقلین]]؛ [[حدیث سفینه]]؛ [[حدیث منزلت]] و ... .
-<div class="mainpage_box_more">[[عصمت امام|ادامه]]</div>
+[[امام محمد تقی]] {{ع}} از سال ۲۰۳ تا ۲۲۰ ه. [[امامت]] کرد. خلفای معاصر آن امام همام {{ع}} عبارت‌اند از: [[مأمون]] و [[معتصم]]. [[مأمون]]، [[خلیفه عباسی]] چون از نفوذ باطنی و معنوی او در میان [[مردم]] بیمناک بود، آن حضرت را تحت [[مراقبت]] خویش گرفت و از همین رو دخترش را به ازدواج [[حضرت جواد]]{{ع}} درآورد، تا یک مراقب دائمی و خانگی نسبت به او داشته باشد.
+مهم‌ترین برنامه [[امامت]] [[امام جواد]] {{ع}} ادامه راه پدر و پیگیری برنامه‌های ایشان برای گسترش [[مذهب تشیع]] و [[هدایت]] [[امت]] بود. با حضور امام {{ع}} در [[مدینه]]، [[فقیهان]] و [[عالمان]] بسیاری پیرامونشان گرد آمدند و از محضر ایشان کسب فیض کردند.
+امام جواد{{ع}} نخستین [[امام]] از [[دوازده امام]] [[شیعه]] بود که در خردسالی به [[امامت]] رسید. برخی این موضوع را به عنوان [[شبهه]] مطرح ساخته و کوشیده‌اند مسئله [[امامت]] ایشان را به ابهام بکشانند. دلایلی در رد این شبهه بیان شده است:
+#[[ایمان]] به [[خدا]] مستلزم آن است که [[آدمی]] به این نیز [[ایمان]] آوَرَد که همه [[افعال خداوند]] از روی [[مصلحت]] است و باید بی چون و چرا به آن تن در داد. [[خداوند]]، قادر و [[حکیم]] است و بنابر [[مصلحت]]، بنده برگزیده خویش را در خردسالی به [[امامت]] رسانده است و این هیچ تناقضی در پی ندارد و امر محالی با خود نمی‌آورد.
+#بنابر [[نص]] [[قرآن]]، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و یحیی {{ع}} در خردسالی به [[نبوت]] رسیده‌اند.
+#در تاریخ اسلام، نمونه‌هایی در دست است که مسئولیت‌هایی بزرگ و کارهایی سترگ به خردسالان سپرده شده است؛ مانند [[بیعت]] [[امام علی]] {{ع}} با [[پیامبر اسلام]] {{صل}} در کودکی، نقش داشتن [[امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} در ماجرای [[مباهله]] و نیز [[گواهی]] آنان در ماجرای [[فدک]] نزد [[خلیفه اول]].
+پس از [[مأمون]]، [[معتصم]] [[خلیفه]] شد و [[همسر]] [[امام]] را تحریک کرد تا [[حضرت جواد]]{{ع}} را مسموم کند و به [[شهادت]] برساند.
+<div class="mainpage_box_more">[[امام جواد علیه‌السلام|ادامه]]</div>