آثار دعا و زیارت برای امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«در [[قرآن کریم]] و [[روایات]] [[معصومان]] {{عم}} آثار و [[برکات]] بسیاری برای [[دعا]] و [[مناجات]] با [[خالق]] هستی بیان شده است. امّا علاوه بر همه آن آثار و فواید در این بخش می‌خواهیم به ویژه آثار دُعا کردن برای [[حجت]] زمان و [[قلب]] عالم امکان، [[امام مهدی|حضرت مهدی صاحب زمان]]{{ع}} را بررسی کنیم؛ تا بدانیم آن [[شیعه‌]] منتظری که برای مولایش [[دعا]] می‌کند یا هر روز به محضر آن عزیز، عرض [[سلام]] و [[ادب]] و ارادت و [[اخلاص]] دارد از چه [[فضائل]] و هدایایی بهره‌مند می‌شود. البتّه [[پاداش]] معنوی و اخروی دعُا و [[زیارت]] برای [[امام مهدی]]{{ع}} را تنها خدای بزرگ می‌داند و اینجا تنها بعضی از آثار دنیایی را بیان می‌کنیم که در زندگی ما حسّ می‌شود<ref> برای استفاده بیشتر ر.ک: مکیال المکارم، اثر محروم موسوی اصفهانی.</ref> و البتّه با [[سعادت]] ابدی، پیوندی روشن و آشکار دارد:

#'''ذکر و [[شکر]]:''' بدون [[شک]]، [[نعمت]] [[وجود امام]] و [[برکات]] حضور او در عالم، از بزرگ‌ترین نعمت‌های [[خداوند]] [[مهربان]] است و دُعا کردن برای آن [[حضرت]]، نوعی قدردانی از [[نعمت]] [[امام]] و [[شکرگزاری]] به درگاه اوست؛ چنان که [[غفلت]] از دُعا برای [[امام مهدی]]{{ع}} به گونه‌ای [[ناسپاسی]] و کفران [[نعمت الهی]] است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ}}<ref>و نعمت‌های پروردگارت را بازگو کن؛ سورۀ ضحی: ۱۱.</ref>. یعنی [[خدا]] [[دوست]] دارد [[انسان]] نعمت‌های او را یاد کند، تا نعمت‌بودن آنها را فراموش نکند و فرصت بهره‌مندی از آنها را از دست ندهد. با این بیان، دُعا برای [[امام مهدی]]{{ع}} هم شکرِ [[خدا]] است و هم ذکرِ [[حضرت مهدی]]{{ع}} یعنی با [[توسّل]] و دُعا، رابطه‌ای پیوسته با [[امام]] برقرار می‌کنی و یاد و نام او را همیشه و همه جا در [[قلب]] و جانت زنده نگه‌می‌داری.

#'''[[نیکی]] به [[امام]] و سپاس از او:''' دُعا و [[زیارت]]، علاوه بر اینکه تشکر از خداست، تشکّر از [[امام]] نیز هست؛ امامی که وجودش سراسر خیر و [[رحمت]] برای [[بندگان]] است و با وجود همه بی‌مهری‌هایی که از [[مردم]] می‌بیند به آنها از [[پدر]]، مهربان‌تر و از مادر، دلسوزتر است. هر نعمتی به [[برکت]] وجود او به [[بندگان]] می‌رسد و هر بلایی به [[عنایت]] او از [[مردم]] دور می‌شود. به [[راستی]] چگونه می‌توان قطره‌ای از دریای [[لطف]] و [[کرم]] او را [[پاسخ]] گفت؟ [[امام سجاد]]{{ع}} می‌فرماید: "اما [[حق]] کسی که درباره‌ات [[نیکی]] نماید، آن است که او را سپاس گویی و کار نیکش را بازگو نمایی و جایگاهش را والا شماری و با [[اخلاص]]، بین خود و خدایت در حقش [[دعا]] کنی.<ref> امالی صدوق، ص ۳۰۴، مجلس ۵۹.</ref> چه زیباست که با دُعا برای [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در هر صبح و [[شام]]، درِ [[نیکی]] و احسانِ خود را به روی [[امام]] خویش باز کنیم و نمی از یم نیکی‌هایش را سپاس گوییم.